Ik heb gisteren een voordracht gegeven over de « Martelaren van het Nieuwe Frankrijk », ttz, over de Franse jezuïeten die in de eerste helft van de 17de eeuw op gruwelijke wijze vermoord zijn door de Irokezen. Zij wisten dat zij groot gevaar liepen. Maar hun gedrevenheid voor het Evangelie was groter.

Hun ervaring is voor mij even bevragend als beklijvend. In het bijzonder hun radicale verlangen om Christus na te volgen, ook in Zijn lijden. Hieronder citeer ik twee brieven van Paul Le Jeune, één van de martelaren, uit 1635.

Drie stevige gedachten troosten een goed hart dat verblijft in de enorme wouden van het Nieuwe Frankrijk of tussen de Huronen. De eerste is: “Ik ben daar waar God mij heeft gezonden, waar hij mij als het ware bij de hand heeft geleid, waar Hij bij me is en waar ik enkel maar Hem zoek.” De tweede is wat David zegt: “In de mate dat ik pijn lijd voor God, verheugen zijn goddelijke vertroostingen mijn ziel.” De derde, dat je nooit een kruis, of nagels of doornen vindt zonder dat je, als je goed kijkt, Jezus Christus vindt in het midden. Welnu, kan je er slecht aan toe zijn als je in het gezelschap vertoeft van de Zoon van de levende God?”

Als ik me belaagd weet door levensgevaarlijke golven, eindeloze wouden en duizend gevaren, dan moet ik denken aan dit kostbare woord van de heilige martelaar Ignatius : “Nunc incipio esse Christi discipulus” (het is vandaag dat ik echt begin te behoren tot de Gezelschap van Jezus). Want waartoe dienen zoveel oefeningen, zoveel vurige meditaties, zoveel hartstochtelijke verlangens als men ze niet tot uitvoering brengt; het oude Frankrijk is inderdaad geschikt om goede verlangens te doen opkomen, maar het nieuwe Frankrijk is geschikt voor de uitvoering ervan; wat je verlangt in het oude Frankrijk is datgene wat je doet in het Nieuwe.”

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj