Mag ik mijn spontane reflexen volgen? - Help, het gaat niet goed met mij! (2/13)
Wie Ignatius van
Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten. In deze serie bespreek ik uiteenlopende
aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in het bijzonder over wat te doen als het je
niet goed gaat.
In tijden van droefheid
stellen we vroegere keuzes best niet al
te snel in vraag. Maar er zijn wel degelijk veranderingen die we kunnen
doorvoeren, “tegen de droefheid in”. Het eigene van droefheid is
dat ze ons kan doen terugvallen op oppervlakkigheid en makkelijkheid. Je gaat
een pintje meer drinken, je “eens goed amuseren” of lekker uit de bol gaan. Op
zich niet erg, maar op termijn brengt het weinig aarde aan de dijk. Ignatius
zal aanraden om in te gaan tégen die spontane reflex, en precies méér te
doen van datgene wat we spontaan minder zouden gaan doen.
Ignatius noemt drie
concrete werkpunten :
1.
“Gebed en overweging”.
Als het niet goed gaat,
hebben de meeste mensen de neiging om het gebed in te korten, als ze het al
niet helemaal achterwege laten. Ignatius vraagt om precies het
tegenovergestelde te doen. Want als het niet goed gaat, heb je net méér nood om
je te voeden aan de bron.
Maar wat geldt voor de
relatie met God, geldt net zo goed voor andere vitale relaties. Als je
in een periode bent waarin het moeilijk gaat met je met je man of je vrouw, of
met een van je kinderen, of met je boezemvriend of –vriendin, is dit misschien
een signaal dat het net nodig is om méér te investeren in die relatie. Mogelijks
is dit wel een uitnodiging om jezelf eens de vraag te stellen of je jezelf – en
de ander – wel de middelen geeft om in die relatie echt open te komen:
ð neem ik wel de tijd om zo maar samen te zijn, om echt te luisteren naar de
ander,
ð werken we eigenlijk wel aan verzoening als er ruzie geweest is ….. of
beperken we ons tot het regelen van praktische zaken en het oplossen van problemen?
ð …
Reacties