De bijzondere wijze waarop Frans van der Lugt sj in 2012 geleden palmzondag vierde


In de zomer van 2012 gaf Frans van der Lugt sj onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs, op Palmzondag 2012.
Ongeveer anderhalve maand geleden hebben wij hier in ons huis veertig moslimvluchtelingen uit andere streken ontvangen: zeven families, met man , vrouw en kinderen. Tot nu toe wonen ze bij ons en wij zijn een grote familie geworden. Mede dankzij hulp van anderen kunnen we zorg voor hen dragen. Een imam van de moskee naast ons huis komt ons bijvoorbeeld voortdurend vragen of we brood of andere etenswaren voor die families nodig hebben. Laatst kwam hij ons onder het vallen van bommen brood brengen.
De keuken van al die families is gemeenschappelijk, maar iedere familie eet apart. Vaak komen ze ook bij ons eten, of wij eten met een van die families. Zij koken ook altijd voor ons. Vanmorgen zat ik te ontbijten en een van die moeders kwam bij mij aan tafel zitten. Als sluier had ze een handdoekje op haar hoofd gelegd. Na wat over haar zorgen verteld te hebben, vroeg ze mij heel beschroomd: ‘Mag ik je vragen of je vuile was hebt?’ We hebben een paar bommen op ons dak gekregen, met gelukkig alleen maar materiële schade. Na het vallen van die bommen functioneert er bijna niets meer, maar alles wordt in de kortste tijd gerepareerd. De mensen die bij ons wonen, zijn erg handig in het repareren van waterleidingen, elektriciteit, telefoon... En ze helpen ook de mensen uit de buurt, bijvoorbeeld met het doen van hun was.
Ze hoorden ook dat ik met de overgebleven christenen (vooral orthodoxen) Palmzondag wilde vieren. Ze zeiden toen tegen mij: ‘De kerk ligt vol stof van al die bombardementen; we gaan samen de kerk schoonmaken en dan komen we zondag ook in de mis’. Zo gebeurde het ook. Palmzondag zaten ze samen met de orthodoxen in de mis, hun kinderen met hun mooiste kleren op de eerste rij. We hebben ook een imam bij ons wonen, met zijn vrouw en kinderen. Die heb ik toen gevraagd tijdens de mis een tekst uit de Koran voor te lezen. Dit deed hij met veel enthousiasme en zowaar kwam hij ook nog met een mooie preek voor de dag, over broederschap. En toen wilden ook de meesten communiceren. De vrouw van de imam kwam er ook aan. Toen gingen al mijn dogmatische neigingen (voor zover ik die nog heb of ooit gehad heb) de mist in.

Reacties

Mutti zei…
Gewoon prachtig!Precies wát God bedoelde ( denk ik)
Joelle zei…
Wow, zoals t zijn moet!
Marie Claire zei…
Mooi!! zoals het eigenlijk moet zijn

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)