Homilie voor Paaszondag Handelingen 10,34a.37-43 Kolossenzen 3,1-4 Johannes 20,1-9 Als ik denk aan Kerstmis, dan komen spontaan woorden bij me op als familie en gezelligheid. Als ik denk aan Pasen, dan voel ik vreugde en hoor ik het halleluja van Händel weerklinken. Als ik echter de evangelietekst van deze paaszondag lees, dan vind ik geen spoor van die vreugde of van de muzikale overdaad van Händel terug. Integendeel. Johannes biedt een bijna onderkoelde beschrijving van de ontdekking van het lege graf en van het begin van het verrijzenisgeloof. Ook de daaropvolgende scène van het johannesevangelie, de ontmoeting tussen Maria Magdalena en de verrezen Jezus, is nog steeds stil en aarzelend. Het is pas naar de avond van die dag toe, als Jezus zijn angstige leerlingen ontmoet, dat voor het eerst sprake is van vreugde. De vreugde van het geloof in de verrijzenis is duidelijk niet zomaar gekomen. Pasen is geen toverpilletje dat de pijn van het absurde
Reacties
En spijtig is die ware geestelijke vreugde niet altijd te vinden in onze kerken en kloosters!
Soms denk ik dat ik meer op een begrafenis aanwezig ben, dan in de kerk of klooster waar God ons die vreugde inblaast. Volgens mij als je God goed ervaren en doorvoeld hebt, tot de donkerste nacht toe.
Dan ben je gewoon daarna zo dronken van godsvreugde en liefde dat je niet anders wil dan die vreugde te delen met je medemensen. Ik zou soms liever na de "Heilige Eucharistie", zelfs na een biecht :) op mijn kerkstoel willen springen en applaudisseren voor God! Want als je volhardt door alle moeilijkheden heen, dan besef je hoe geweldig God voor ons is.. Om gelukkig mens te zijn, is God voldoende.. :)