Helpt verstand om een betere christen te zijn? (4/7)




Minicursus ignatiaanse spiritualiteit in zeven deeltjes (4/7)

Het is genoegzaam bekend dat in de ignatiaanse traditie ook het intellect belangrijk is. Het is het vermogen bij uitstek om de info die je krijgt in je hart te lezen en er besluiten uit te trekken. Een goed gevormd verstand is nodig om ook in complexe aangelegenheden zuiver te kunnen onderscheiden. Toch komt, in  het bijzonder inzake onderscheiding, de ratio pas op de tweede plaats, na het hart.  Het intellect heeft iets onpersoonlijk. Het is een objectief gegeven, gelijk voor elk. Gods verlangen voor de mens is dan ook niet in de eerste plaats te achterhalen via rationele deductie. Wel door, geholpen door het verstand, onderscheidend te luisteren naar de bewegingen in het hart.  

De wil, ten slotte, is het vermogen dat toelaat om wat je met je verstand in je hart onderscheiden hebt als Gods verlangen, door middel van grote en kleine keuzes effectief in je concrete leven in te passen. Wil en verlangen sluiten mekaar dus niet uit. Integendeel. De wil laat net toe om meer te gaan leven volgens het diepste verlangen.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Mia zei…
Kunt u daar nu eens een concreet voorbeeld van geven a.u.b.?
Beste Mia,

Ik ben zo vrij te verwijzen naar mijn boek: "Vertrouw op je gevoel". Daar vindt u wel 100 voorbeelden!

Nikolaas
lode zei…
Geachte Meester Nikolaas,

Een wenk om het boek 'Vertrouw op je gevoel' een tijdje terug horizontaal te leggen!

Dank U Mia voor de vraag!

Lode
Cilia zei…
Ik mocht tijdens mijn pastorale activiteit vaak ondervinden hoe leidend het gevoel is. Ik geef één voorbeeld; Ik was op weg naar een zieke parochiaan. Ter hoogte van de straat waar José woont waarvan haar zoon zelfdodig deed, kwam de gedachte in mij op:" Zou je José eens gaan bezoeken, want zij heeft veel verdriet. Ik reed de straat in en belde bij José aan. De deur werd niet geopend. Ik dacht; "Als ze niet thuis is hoort ze toch niet dat ik nogmaals bel. Dus ik belde nogmaals aan" Ik belde nog eens en de deur werd door José geopend en zij huilde...ik ging met haar binnen heb een half uur stil bij haar gezeten en na een 30'zei José: "Zusterke wil je een tas koffie." Er volgde nog een lange stilte en zij begon te spreken.
Ik zei:" Dank God, dat je me tot hier leidde..."

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj