Wat meer helpt dan alle verstandige verklaringen van het lijden - Hoe zinvol omgaan met onzin van het lijden? (4/4)


Ik moet echter zelf goed beseffen dat ik, met al mijn eigen verklaringen, de lijdende mens nooit tegemoet kom. En ook niet goed met eigen leed zal kunnen omgaan. Iemand die verzinkt in het lijden heeft aan geen enkele verklaring een boodschap. Omgekeerd dreigen de verklaringen van de ander mijzelf te vervreemden van hem, of van mezelf, omdat ik mij, met mijn rationele benadering, riskeer niet meer op de juiste manier te laten raken door zijn lijden.

Het komt er niet zozeer op aan wat we over het lijden denken, of hoe wij het kwaad verklaren, maar hoe wij, bij het lijden of het verdriet dat wijzelf en anderen doorstaan, onze medemenselijkheid beleven, onze 'menswording'.

Het komt erop aan de zachte weg te vinden om met eigen lijden om te gaan, zodat wij ook heel dicht bij het lijden van anderen komen staan. ('stabat mater'). … Ik denk aan de priester, de leviet en de barmhartige Samaritaan. Ik denk ook aan Jezus, die perfect doorziet hoe het kwaad zijn weg gaat in de wereld en in het hart van mensen, en vanuit dat besef ook heel juist inziet wat Hem te doen staat, namelijk nog dieper, radicaler, in de liefde gaan staan (Joh 13).

Een anonieme jezuïet

Reacties

Unknown zei…
Persoonlijk, individueel lijden kan men nog ergens plaatsen en trachten te aanvaarden. Het lijden van groepen mensen, bijv. zoals nu de miljoenen (?) hongerende mensen in Centraal -Afrika is heel moeilijk te vatten als men een "liefdevolle en almachtige" God kent. Dit soort lijden, samen met het lijden van ongeboren kinderen of van lijdende kinderen zijn daarom ook een van de voornaamste argumenten van het hedendaags atheïsme. Heb je daar een antwoord op?
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Unknown zei…
Carina, wat bedoel je nu eigenlijk?
Anoniem zei…
In het diepste lijden gaat bidden vaak niet meer omdat we niet meer "In relatie"zijn.
De heilige Silouan zei in deze gevallen:"Houdt uw geest in de hel en wanhoop niet"
Hierover kunnen wij een studiedag houden.Hoe leren we dat en hoe helpen wij elkaar hiermee?
Door "aanwezig"te zijn met de andere en hem te helpen dit ten aanzien van zijn lijden ook te zijn.
Anoniem zei…
(Vervolg)Het is een ervaringsweg waar het verstand of de theologie niet dienstig is!
Ingrid Hoet.
Jean , de verdichting van het nu is het gevoel dat er geen uitweg meer is en ook geen zin. Het licht gaat uit en wij kunnen niet meer verder. Wat er dan overblijft is de hoop dat er iets gebeurt dat dit alles overstijgt.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)