Grote kuis in de reliwinkel
We
kunnen het nieuwe jaar goed laten starten door ons godsbeeld wat op te frissen.
Ik ben opgegroeid met het beeld van een oude, onbeweeglijke man. Ik dacht dan
ook dat, als God zo zijn tijd al
zittende op een grote troon doorbracht, hij wel niet goed bij de zaak zou zijn,
en ook niet bij ons leven betrokken. En later deed de filosofische definitie
van God als “de onbewogen Beweger” alle emotie en affectie van mijn wegkwijnend
Godsbeeld verdwijnen. Een pover begin. Als God zo onbeweeglijk is, kan ik op
mijn beurt ook wel onbeweeglijk blijven.
De
Hebreeën bezaten veel levendigere beelden,
omdat zij al iets van de goddelijke natuur hadden mogen leren kennen. Zo
is God de luisterrijke en fantasierijke Schepper van giraffen en sterrennevels,
van vissen en vlooien, van zon en regen.
God wordt er afgebeeld als heel actief, nauw betrokken bij zijn werk, als
iemand met volle aandacht voor zijn volk. Geraken ze in moeilijkheden, dan zal God daar
zijn, vechtend aan hun zijde. In de geheimenisvolle naam ‘Ik ben die ben’ (Ex
3,14) zit het beeld verborgen van
redder, heler en beschermer. God is vrij, verheven en ondoorgrondelijk, zoals
Job mocht ontdekken. God kent geen leeftijd, ook niet de beperkingen van man of
vrouw. God is licht, schoonheid, grenzenloze creativiteit, en maakt altijd alle
dingen nieuw (Jes 48,6).
Het
beste beeld van God is dit van ‘de grote
minnaar’. In het Hooglied schept de minnaar een eindeloos genoegen in de
beminde en deelt alles met haar. En ten
slotte, in de menswording komt God ons
onzegbaar nabij, zoals verliefden doen. In Jezus schenkt God zichzelf om onze
harten voor altijd te winnen.
Laten
we dus vandaag onze versleten beelden over God uitwisselen voor beelden die ons
frisheid, leven, energie en liefde schenken.
Brian
Grogan sj
Reacties