Hopen, tot drie maal toe
De drijfkracht van de Advent is de hoop. Als er niets zou zijn om hoopvol naar
uit te kijken, dan zou die periode geen bestaansrecht hebben. Vanaf het
allereerste begin was er de levende hoop die uitkeek naar de geboorte van een
kind dat de wereld rechtvaardigheid en vrede zou brengen en de kloof tussen God
en mensen zou dichten. Maar die gedurfde, grootse hoop wordt ingevuld door
bescheidener belevingen van hoop, onze dagdagelijkse hoop. En die hoop kan ons als
mensen vormen.
Een bepaalde beleving van hoop zal
onze relaties een eigen vorm en inhoud geven. De jonge Jezus groeide op tot een
man die barmhartigheid en edelmoedigheid belichaamde. Een leven, door hoop
gedragen, ziet het goede in de anderen, verdraagt hun tekortkomingen, en blijft
hen hardnekkig zien zoals zij op hun best zijn.
Een andere beleving van hoop zal
ons werk vorm en inhoud geven. De beloofde Messias verkondigde Gods koninkrijk
van rechtvaardigheid en genade. Het
heeft geen belang wat onze job of sociale positie is. Als een hoopvol volk
blijven we eerlijkheid en integriteit als onze doelstellingen zien, zowel op
korte als op lange termijn. We zorgen ervoor dat ons werk het algemeen welzijn
dient.
En weer een andere beleving van
hoop zal ons karakter vorm en inhoud
geven. Jezus was een lichtend voorbeeld hoe hoop innerlijke vrijheid voortbrengt.
Als je hoopvol leeft, dan kun je standhouden als gevoelens van angst, hebzucht,
willoosheid of woede bij je opkomen.
Waar en wanneer kan men zien dat
jij een hoopvol leven leidt? Waar en wanneer verflauwde je hoop?
Vinita Hampton Wright
Reacties