Reality-TV en de verschijning van Jezus aan het meer van Tiberias


Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag

DERDE ZONDAG VAN PASEN - Jaar C
Hand  5,27b-32.40b-41 -  Ps 30 (29),2.4.5-6.11.12a.13b -   Ap 5,11-14 - Joh 21,1-19

Onlangs keek ik naar een reality reportage met als titel Al was het maar één seconde. Het ging over doodzieke mensen. Ze mochten een wens doen over iets dat ze vóór hun ziekte gewoon waren te doen en dat ze zo misten. Men stelde dan alles in het werk om die droom, heel even, opnieuw werkelijkheid te laten worden. Het leverde aangrijpende beelden op. Eenvoudige ervaringen, uit het leven gegrepen, die een bijzondere lading kregen omdat ieder wist dat het de laatste keer was: met het gezin op restaurant, een zeiltochtje, een concert …

Bij het zien van die beelden stelde ik me de vraag: wie zou ik graag nog éénmaal willen terugzien, ook al was het maar één minuut of één seconde? En wat zou ik hem of haar dan zeggen?

Misschien heeft Jezus zich ook deze vraag gesteld in de gebeurtenis waar Johannes ons zonet verslag over deed. Het gaat hier over de laatste ontmoeting tussen de verrezen Heer en zijn leerlingen. Het is tevens de eerste en laatste maal dat Jezus en Petrus, na de verrijzenis, met elkaar spreken. Reden om aan te nemen dat Jezus hier doorstoot tot de kern.

Ik zou drie aspecten uit dit relaas willen belichten.

1.     De Heer komt  een laatste maal naar zijn leerlingen toe, terwijl ze aan het vissen zijn. Hij vraagt hen niet om te stoppen met hun oude beroep om zich voortaan met “belangrijker” zaken bezig te houden. Integendeel, Jezus leert hen hoe zij meer succesvol kunnen zijn in dat vissen. Het christelijk leven, uitzonderingen niet te na gesproken, speelt zich af in het gewone, profane, dagdagelijkse leven. Dáár worden wij geroepen om God en onze naaste lief te hebben en te dienen. Dáár komt de Heer zelf naar ons toe.

2.     Wat doet Jezus vervolgens met die mannen? Na een hele nacht van werken moeten ze uitgehongerd zijn. Inderdaad, het eerste wat Jezus doet is zijn vrienden een stevig ontbijt aanbieden. Hij heeft alles zélf klaargemaakt en bedient hen ook zélf.  Je zou je kunnen veronderstellen dat de Heer in zijn laatste ontmoeting de voorbije ervaringen zou willen evalueren om vervolgens de toekomst voor te bereiden. Misschien hebben ze dat ook gedaan.

Maar wat Johannes ons vertelt is dat Jezus in de eerste plaats zorg blijft dragen voor zijn vrienden. Jezus blijft geven, zomaar. Ook in deze laatste ontmoeting. God vraagt niet in de eerste plaats. Hij begint niet met ons te zeggen wat we moeten doen. Hij geeft, Hij deelt uit. Op eigen initiatief. Zo maar. Onverdiend.

3.     Ten slotte is daar het persoonlijk gesprek tussen Jezus en Petrus. We weten dat Petrus reeds aangesteld is als leider. Wat Jezus met hem gaat bespreken is daarom van unieke waarde. Ook voor ons. Jezus geeft Petrus één enkele aanwijzing. Drie maal vraagt Jezus Petrus of hij van Hem houdt.

Jezus heeft het niet over theologie, filosofie of ethiek. Ook niet over geld of andere vormen van macht. Hoe belangrijk die zaken ook zijn. Neen, de basisvoorwaarde, het vertrekpunt, het fundament voor alles is de persoonlijke, intieme vriendschap met Jezus.  

Liefde is méér dan bewondering, eerbied of respect. Liefde heeft iets exclusief en absoluut. Liefde raakt de hele mens en dringt door tot in de diepste lagen van ons zijn. Liefde betekent ook dat je je toevertrouwt aan de geliefde, zonder dat je vooraf weet wat die jou gaat vragen. De persoonlijke liefdesband met Jezus, daarop wordt de Kerk gebouwd. Vroeger en nu.  Of je nu paus Franciscus heet of een gelovige van de basis bent.

Beste medegelovigen, zonet waren we getuige van de laatste ontmoeting tussen Jezus en zijn naaste vrienden. De boodschap is helder. De Heer komt zélf naar ons toe. Hij nodigt ons uit onze roeping te beleven in ons gewone, dagdagelijkse leven: thuis, op het werk, in de vrije tijd .. . Hij geeft ons zelf wat we daarvoor nodig hebben. Hij zorgt voor elk van ons. Wat Hij óns vraagt is dat we ons open stellen voor zijn persoonlijke liefde.

Heb je mij lief? Dat is de dringende vraag die de Heer stelt aan elk van ons! Vandaag en alle dagen van ons leven.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

annie zei…
Ja, ik heb je lief. Je bent mijn steun en mijn kracht!!!
Cecilia zei…
Dit is voor de leerlingen het een belangrijk moment in de groei van het Paasgeloof.
Ze ontbijten en Jezus vraagt 3X aan Petrus : Simon, zoon van Johannes, heb je me lief…heb je me lief…heb je me lief….
De derde keer dat Jezus het hem vroeg was Petrus bedroefd en dacht er aan, dat hij gezegd had dat hij Jezus niet kende.

Ik heb eens voorgesteld, dat Jezus deze vraag aan mij gesteld zou hebben: “Cilia, dochter van Adriaan Sommen, heb je me lief…”
XXX
Het werd stil van buiten, ik kon niets zeggen, maar inwendig kwamen al mijn stommiteiten en fouten voor de geest. Het is een moeilijke vraag. Ja, Jezus vertrouwd Petrus en mij. Hij geeft aan Petrus de opdracht: “wijd mijn lammeren, wijd mijn schapen.” En DAN zegt Jezus tegen Petrus; “Volg mij. “ dat is een nieuwe roeping
Ik denk dat Jezus ook aan mij zou zeggen: “wijd mijn lammeren, wijd mijn schapen, volg mij" Ik versta daarin: wat Jezus zei: “ Wat je aan de minsten van de mijnen doet, doe aan mij.”

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj