Waarom je moed nodig hebt om echt te geloven - Piet van Breemen sj


30 jaar geleden las ik voor het eerst de tekst “De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is” van Piet van Breemen sj (uit “Als brood dat wordt gebroken”, Lannoo, 1977). Hij grifte zich meteen in mijn geheugen. Een uittreksel.

Tillich definieert geloof als “de moed om te aanvaarden dat men aanvaard is”, en hij bedoelt: aanvaard door God. Men zou kunnen denken dat zo’n geloof niet veel moed vereist. Integendeel, het klinkt misschien wat zoet en gemakkelijk. Maar er is wel degelijk moed voor nodig en dikwijls ontbreekt die moed. Waarom is het moedig te aanvaarden dat men aanvaard is? Op de eerste plaats: als er dingen gebeuren die ons teleurstellen, zijn we geneigd om te klagen “Hoe kan God dit toelaten?” We beginnen te twijfelen aan Gods liefde. Er is moed voor nodig om te geloven dat God ons aanvaardt wat er ook met ons gebeurt. Zo’n geloof gaat verder dan mijn persoonlijke ervaring. Geloof is dan een interpretatie van het leven die ik aanvaard.

Op de tweede plaats: Gods liefde is eindeloos. Wij kunnen het nooit begrijpen, in onze greep krijgen. Het enige wat wij kunnen doen is springen en ons storten in de eindeloze diepte er van. En we springen niet graag. Wij zijn bang het niet meer in onze greep te houden. De Zweedse bekeerling Sven Stolpe vergelijkt het geloof met het beklimmen van een heel hoge ladder en als men op het uiterste puntje van de ladder staat, hoort men een stem die zegt “Spring maar en Ik vang je wel op”. Degene die springt, dat is de man van geloof. Er is moed voor nodig om te springen. 

Piet van Breemen sj

Reacties

MCB zei…
Knap verwoord!
Anoniem zei…
Van wie is de stem die mij wil laten springen? Is het de duivel? Dan is het de verleiding. Maar Als ik dat dan kan onderscheiden en als ik tot die conclusie kom dat het de stem van de Heer is, klinkt dit waarschijnlijk als een uitnodigende zachte aanmoediging mijn angstig wantrouwen los te laten en mij eindelijk over te geven aan Hem en volledig te vertrouwen op Zijn eindeloze Liefde. Hoe vaak horen we dat niet? Wees niet bang. Is dat dan alles? Simpel toch? Of... toch niet? Helemaal eens, Mooie verwoording van deze heer. Dankjewel voor deze tekst.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)