Paus Franciscus legt uit wat de kern is van Pinksteren

Een wezenlijk element van Pinksteren is verwondering. Zoals we weten is onze God een God van verwondering. Na Jezus’ dood verwachtte niemand nog iets van de leerlingen. Ze waren nog maar een klein, onbetekenend groepje. Ze voelden zich als verloren wezen van hun Meester. Maar in plaats daarvan vond er een onverwachte en verbluffende gebeurtenis plaats. De mensen waren verbaasd en zeiden: “Wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden” (Hand. 2, 11).

De Kerk die op Pinksteren werd geboren, is een wonderlijke gemeenschap. Gods kracht bracht haar tot stand. Een nieuwe boodschap, de verrijzenis van Christus, wordt verkondigd. En dit in een nieuwe taal. Het is de universele taal van de liefde. De leerlingen, getooid met kracht van bovenaf, hebben nu de moed om te spreken. Enkele minuten voordien waren ze nog allemaal angstig. Maar nu hebben ze de moed om op een onbevangen manier te spreken. En dit vanuit de vrijheid van de Heilige Geest.

Dit is het waar de Kerk voor altijd toe geroepen is: in staat zijn verbazing en verwondering op te wekken door aan iedereen te verkondigen dat Jezus Christus de dood heeft overwonnen. God houdt zijn armen altijd wijd open. En Hij wacht geduldig om ons te vergeven en te helen. De verrezen Jezus schenkt de Kerk zijn Heilige Geest voor haar bijzondere zending.

Zie de feiten onder ogen: als de Kerk echt levend is, dan moet zij altijd opnieuw verrassen. Het is de plicht van een levende Kerk om te verbazen. Een Kerk die niet in staat is om mensen te verwonderen is zwak, ziek en stervend. Een opname op een afdeling intensieve verzorging is dan dringend nodig.

Paus Franciscus