(3/4) Hoe op zinvolle wijze omgaan met de onzin van het lijden?
Zoek
ik verder naar algemene verklaringen voor het kwaad, of naar inzichten in wat
het in wezen is, dan levert me dat hoogstens een intellectuele bevrediging op. Misschien
ook een stukje berusting.
Maar,
kan ik als mens wel 'zin' geven ? Wij kunnen misschien zinvolle systemen
uitdenken en uitbouwen, systemen met een interne logica, als een schaakspel, of
een roman (denk aan 'Het geheim van de kaarten' van Jostein Gaarter).
De
zin die wij trachten te geven is als een grote stelling die wij rond de toren
van de werkelijkheid optrekken, om die toren 'aan te kunnen'. Maar plots komt
er dan een stuk van die stelling los, en heel onze stelling stort in elkaar.
De
diepere zin die al deze zinsystemen opneemt en transcendeert in een soort
verticale beweging moet ons van buitenaf aangereikt worden. Alleen God geeft
zin aan het zinloze, en een heel andere zin dan wij zouden geven : 'zalig de
armen, de treurenden, zij die onrecht, die vervolging lijden...'
Jezus kon dit zeggen in naam van God, juist omdat voor God geen enkele situatie onomkeerbaar is. Maar de zaligheid van armen en treurenden ligt aan meer nog dan aan de omkeerbaarheid van hun situatie, lijkt me.
Jezus kon dit zeggen in naam van God, juist omdat voor God geen enkele situatie onomkeerbaar is. Maar de zaligheid van armen en treurenden ligt aan meer nog dan aan de omkeerbaarheid van hun situatie, lijkt me.
Een anonieme jezuïet
Reacties
Hetzelfde geldt voor groepen van mensen, zoals bijv. nu in Centraal Afrika. Er zijn daar een kleine 20 miljoen die op de rand van de hongerdood staan, hoe zullen deze mensen omgaan met het lijden? "Zinvol" kan dit gewoon voor hen niet. Zij lijden, zien af, sterven,... zonder nooit de zin van het lijden in te zien. Beste jezuiët Sintobin, als je toch een mogelijkheid ziet om ergens aan deze mensen een zinvolle wijze aan te bieden voor hun lijden, zeg het mij dan aub. Van uit ons comfort, zélfs al lijden wij, is het véél gemakkelijker te schrijven dat men op een of andere manier een zin kan geven aan het lijden. Voor vele mensen is dit volgens mij zeer moeilijk, zelfs onmogelijk, velen kennen immers God niet.
Lijden is een diep menselijke ervaring en erg persoonlijk.
God is niet bij name door iedereen gekend maar in en doorheen het lijden wel in de ervaring.
Bij velen begint God met het lijden.
Hij is in de ervaring Degene die hen terug richting leven trekt.
Velen weten inderdaad niet wie God is en zien geen enkele zin in lijden.
Weten wij trouwens goed wat lijden is?
Boeddhisten zeggen dat het onwetendheid is over de aard van de werkelijkheid.
Misschien moeten we eerst het lijden goed leren begrijpen vooraleer we over "zin"van lijden spreken.
Ingrid Hoet