Posts

Posts uit december, 2009 tonen

Grapje

Afbeelding
Laten we het jaar afsluiten met een grapje! "Een man had drie zonen. Ze traden in in drie verschillende religieuze ordes: de oudste werd dominicaan, de tweede franciscaan en de jongste jezuïet. Op zijn sterfbed zegt de vader aan zijn drie zonen: “Ik weet dat jullie alle drie een gelofte van armoede hebben afgelegd. Maar als teken van jullie liefde voor mij, wil ik dat elkeen 1000 € in mijn doodskist legt om samen met mij begraven te worden.” Op de dag van de begrafenis komt de dominicaan naar voren, legt 1000 € in de doodskist en zegt: “Pappa, vermits je het geld niet mee kan nemen, moet dit wel verspilling zijn. Maar mijn oversten hebben mij een speciale toestemming gegeven om te doen wat je gevraagd hebt, als teken van mijn liefde." Vervolgens komt de franciscaan naast de doodskist staan en zegt: “Pappa, je weet dat ik van je houd. Maar de noden van de armen zijn zo groot dat ik het gewoon niet over mijn hart kan krijgen om 1000 € met jou te begraven. Nu je in de hemel bent

Ontmoeting

Afbeelding
Back to basics met Benedictus. "Christen zijn wordt niet in eerste instantie bepaald door een ethische beslissing of hoogstaand idee. Wel door een ontmoeting met een gebeuren, met een Persoon, die ons leven een nieuwe horizon en daarmee de beslissende richting geeft." ( Encycliek Deus caritas est, 1 ) "Het geloof is niet de vrucht van ons nadenken of van onze reflectie. Het is iets nieuws dat we niet zelf kunnen uitvinden. We kunnen het enkel maar ontvangen als een geschenk, als iets onverwacht dat van God komt. Het geloof komt niet voort uit het lezen maar wel uit het luisteren. Het is niet iets dat enkel maar bestaat op het niveau van onze intimiteit. Het is een relatie met Iemand. Het vooronderstelt een ontmoeting met een verkondiging. Het vooronderstelt het bestaan van de Ander die verkondigt en die gemeenschap sticht." ( Algemene audiëntie van 10 december 2008 ).

Onrecht, recht, liefde

Afbeelding
Vandaag vieren we het feest van de Onnozele Kinderen , een verschrikking van gewelddadigheid. Nochtans zijn we volop in het kerstoctaaf. Alsof de liturgie er ons wil voor behoeden al te zeer op te gaan in de romantiek van de heilige familie. Echte liefde roept weerstand op. Altijd. Maar hoe absoluut of hoe verfijnd het kwaad ook mag zijn, de liefde is sterker dan alles. Onderstaande tekst (auteur onbekend) illustreert dit op pakkende wijze. Onrecht, recht, liefde • Op mij moet je niet rekenen, zegt het onrecht. Precies wat moet, berekent het recht. Geheel en al, wenst de liefde. • Steeds mijn zin doen, verlangt het onrecht. Wat kan mij gevraagd worden, vraagt het recht. Wat kan ik doen, vraagt de liefde. • Pakken wat ik kan krijgen, zegt het onrecht. Wat moet ik afstaan, vraagt het recht. Wat kan ik geven, vraagt de liefde. • Mijn bezit is onaantastbaar, zegt het onrecht. Elk het zijne, zegt het recht. Al het mijne is ook het uwe, zegt de liefde. • Alle middelen zijn goed, zegt het onr

Prutsen

In het leven zijn er dingen die je niet kan veranderen. Voor de buitenwereld kunnen het prutsen lijken. Maar voor jou kunnen ze heel belangrijk zijn. Dan heb je de keuze. Ofwel er een levenlang tegen vechten. Zonder vrucht, uiteraard. Ofwel aanvaarden.

Ahatonhia

“Jezus ahatonhia” is de titel van een Noordamerikaans kerstlied. Het is waarschijnlijk het eerste, ooit geschreven in Noord-Amerika. De titel betekent: “Jezus, Hij is geboren”, in de taal van de Huronen-indianen van Canada. Het is de heilige Jean de Brébeuf sj die dit lied schreef in het Huroons. Het illustreert hoe de eerste jezuïeten-missionarissen het gedachten- en beeldmateriaal van de inheemse volkeren gebruikten om de christelijke boodschap te verwoorden. Hieronder vindt u de letterlijke Nederlandse vertaling van dit lied. Huronen-kerstlied Wees niet bang, jullie die mensen zijn. Jezus, Hij is geboren. Zie, de geest die ons gevangen hield is weggevlucht. Luister er niet naar, want hij bederft de geesten van onze harten. Jezus, Hij is geboren. Er zijn geesten, hemelmensen, die naar ons toekomen met een boodschap. Ze komen ons zeggen: Leef ten volle. Maria heeft net een kind ter wereld gebracht. Wees blij. Jezus, Hij is geboren. Drie ouderlingen zijn er op uitgetrokken. Tichion, ee

Vervuld!

Als knaapje heb ik, in het kinderkoor van de parochie, dit lied met hart en ziel meegezongen. Ik vond het het mooiste lied dat we ooit zongen. Ik vind het nog steeds. Zalig Kerstfeest! (onder het videoscherm vindt u de Latijnse tekst en een vertaling in het Nederlands) Pueri concinite, nato Regi psallite, voce pia dicite: apparuit, quem genuit Maria. Sunt impleta quae praedixit Gabriel. Eja, Virgo Deum genuit, quem divina voluit clementia. Hodie apparuit in Israel, ex Maria Virgine, natus est Rex. Alleluia. Jongens zing nu allen samen zing voor de Koning die geboren is, zeg met vrome stem: die Maria heeft ter wereld gebracht is verschenen; wat Gabriël heeft voorspeld is vervuld. Zie, zie, de Maagd heeft God ter wereld gebracht die gewild was door de goddelijke mildheid. Vandaag is Hij verschenen in Israël, uit de Maagd Maria, is een Koning geboren.. Alleluja.

Vossenjacht

Afbeelding
Vader abt was erg bezorgd. Er waren heel wat jonge mannen die in de abdij intraden. Maar er waren er ook heel wat die, na enige tijd, de gemeenschap opnieuw verlieten. Telkens hadden ze goede redenen om weg te gaan. Het waren enkelingen die bleven. Op een dag was hij hierover aan het tobben toe hij voor zijn ogen iets zag gebeuren dat hem klaarheid verschafte: een vossenjacht. Het arme dier rende door het veld, achtervolgd door een meute honden en, op een zekere afstand, de jagers. Het beest liep voor zijn leven met de blaffende honden achter hem aan. Maar abt merkte op dat, naar het einde toe van die luidruchtige bedoening, er maar enkele honden overbleven. De andere hadden de achtervolging opgegeven. De ene was aan het rusten, een ander was aan het snuffelen en nog anderen waren leuk aan het ravotten. Wanneer uiteindelijk de jacht ten einde was ging de abt naar een van de jagers toe en stelde hem deze vraag: hoe komt het dat bijna alle honden afgehaakt hebben en dat die twee hond

Tenger

Afbeelding
Vandaag viert de Kerk het feest van Petrus Canisius (1521-1597), de eerste Nederlandse jezuïet. Canisius is vooral bekend als auteur van de catechismus in vraag- en antwoordvorm. Deze kende meer dan 1000 herdrukken in 26 talen. Minder geweten is dat Canisius deel uitmaakte van de internationale ploeg van 10 jezuïeten die door Ignatius in 1548 naar Messina (Sicilië) werden gezonden om daar het eerste SJ-college te beginnen. In de komende jaren was hij actief betrokken bij de uitbouw van het collegenetwerk in heel Europa. Canisius was een fijnzinnig opvoeder. Getuige hiervan dit uittreksel uit een brief die de toen al bejaarde Canisius in 1593 schreef aan Georg Salbius sj, prefect in een Zwitsers college. “ Van tengere plantjes, die nog niet door het leven gehard zijn, moet men niet al te veel eisen. Langzaamaan groeien die op en worden ze sterker. Dikwijls zijn ze meer met lof dan met berisping gebaat. Als we er zien die slechts traag vooruitgaan, dan kunnen en moeten wij daar ons eigen

Elders

Ben Bocher sj, een nog piepjonge medebroeder, vertelt op onbevangen wijze hoe hij ertoe kwam jezuïet te worden. Meer in het bijzonder getuigt hij over het mysterie van een oproep die komt van elders en waar hij uiteindelijk niet kon aan weerstaan.

Luisteren

Afbeelding
Samuel is een van onze novicen. In zijn kerswens blikt hij terug op het voorbije jaar. In het bijzonder op de “experimenten”: stages waarin de novice met grenservaringen wordt geconfronteerd. “Tijdens het noviciaat worden we op de proef gesteld in zogenaamde experimenten . In februari 2009 werd ik naar Schotland gezonden om te werken met mensen die leven met HIV/AIDS. Het was een residentie waar deze mensen een week of twee weken konden rusten, gezelschap konden vinden en een goede maaltijd. De eerste moeilijkheid was dat ik hun niets te bieden had. Elke illusie die ik had om wat van ‘mijn wijsheid’ te delen en zo hun problemen op te lossen, werd met onzachte hand weggerukt door de realiteit. Met moeite leerde ik dat beminnen meer is dan geven en oordelen (oh wat een vooroordelen moest ik overkomen!), maar eerst en vooral ontvangen. Een luisterend oor is meer waard dan duizend maal goedgemeend advies. En niet alleen een luisterend oor, maar heel m’n wezen moest leren luisteren zodat ik

Automobiel

Afbeelding
In de geschiedenis van de automobiel neemt de Vlaamse jezuïet Ferdinand Verbiest een heel bijzondere plaats in . Verbiest was missionaris aan het hof van de Chinese keizer. Aan hem wordt het eerste gemotoriseerde voertuig toegeschreven. Hij maakte het als speelgoed voor de Keizer. Verbiest bouwde en testte het vehikel uit in 1679. Het was 60 cm lang en werd voortbewogen door een primitieve stoommachine. Een stoomstraal zette een horizontaal wiel in beweging met bladen die aansloten bij de voorwielen. Het werd uitgeprobeerd op de binnenplaats van het keizerlijk paleis en mocht rekenen op een enthousiast onthaal van de keizer en de andere toeschouwers. Verbiest was astroom en wiskundige. Hij werd verkozen tot voorzitter van de raad van wiskundigen van de Keizer. Hij was de enige westerling in de Chinese geschiedenis die de eer kreeg om postuum een naam te ontvangen van de Keizer. In bovenstaande tekening wordt een gestileerde tekening van de wagen van Verbiest bekeken door zijn Belgisc

Plan

Afbeelding
"Wie het plan opvat om van anderen betere mensen te maken verliest zijn tijd als hij niet begint met zichzelf." Ignatius

Meneer Leo (2)

Afbeelding
Gisteren kon u iets lezen over " Meneer Leo ". Vandaag laat ik "Meneer Leo" zelf aan het woord. Vrijheid Dit woord doet mensen “binnen en buiten de muren” dromen. Waarover? Over “ontsnappen”, “gijzelingen” en “netten spannen”…? Kunnen doen en laten wat ik wil? Geen geboden of verboden, geen bindende keuzen, geen betutteling? Geen verantwoording hoeven af te leggen voor de meest pietluttige details? Alleen mezelf als maatstaf? Maar het woord raakt ook een dieper verlangen in onszelf. Een verlangen naar authenticiteit, naar mezelf zijn zoals ik ben. Mogen thuiskomen bij mezelf. Ik merk echter dat bij onze gedetineerden deze gevoelens vaak totaal afwezig zijn of weggedrukt worden. Door de ontmoetingen of de gesprekken die ze met ons aalmoezeniers hebben komen de gedetineerden geleidelijk aan terug thuis bij hun diepere zelf. Ze voelen zich “erkend” als persoon. En die “erkenning” werpt een ander licht op henzelf, op hun leven en op de verantwoordelijkheid die ze d

Meneer Leo (1)

Afbeelding
Marijke werkt reeds een 10-tal jaren samen met de medebroeders Tonny Cornoedus en Leo De Weerdt. Vanuit dit engagement vertelt ze de volgende anekdote: M. is een jonge vrouw uit mijn gespreksgroep in de gevangenis. Wekelijks gaan er zes gedetineerden in gesprek met een zes mensen van “buiten”. Ook de aalmoezenier neemt er aan deel. M heeft het hart op de tong, is uitdagend maar ook authentiek. Ze is tweemaal niet naar de gespreksgroep mogen komen omdat ze een sanctie had opgelopen en op ‘strikt’ was geplaatst . Zij had mij in enkele avonden het beeld gegeven van iemand die weinig te verliezen had. Ze had geen contact meer met haar ouders, haar familie, haar vrienden. Ze kreeg nooit bezoek… maar ze wapende zich tegen deze pijn. Zo zei ze eens: “Ik krijg misschien geen bezoek, maar ik ken dan ook niet de pijn van de anderen hier, die na elk bezoek telkens weer afscheid moeten nemen”… Op vraag van twee andere vrouwen hadden wij het in onze gespreksgroep een aantal avonden over ‘God

Islamophobie?

Afbeelding
Boeiende tijden. Ja, we beleven boeiende tijden. Zij het niet steeds makkelijk en comfortabel. Het democratische debat, wereldwijd, gaat zijn gang. Met vele beperkingen, om het vriendelijk uit te drukken. Maar toch gaat het zijn gangetje. We mogen hopen dat in Kopenhagen nagels met koppen zullen worden geslagen; dat het kortetermijndenken iet of wat plaats zal inruimen voor een begin van respect voor de komende generaties. Ook inzake de plaats van de godsdienst(en) in de Westerse cultuur lijkt er iets te bewegen. Het Zwitserse referendum over de minaretten heeft heel contrasterende reacties opgeroepen. Ik ben maar half verwonderd door de al bij al voorzichtige ontvangst van deze gebeurtenis in de moslimwereld. In Europa wordt geleidelijk aan duidelijk dat de houding van de Zwitsers geen uitzondering is. Het weerspiegelt eerder wat ook in Frankrijk, Duitsland, Spanje of België als sluimerend buikgevoel leeft bij een meerderheid van de bevolking. Neen, ik denk hier niet in de eerste plaa

Eelt

De hele dag hadden we vergaderd: een groep christenen, high church qua profiel. Na de eucharistieviering werd er lekker getafeld. De avond werd afgesloten met een gezellig samenzijn. Iemand, laat ons hem Johan noemen, had op YouTube een grappig videootje gezien van een humorist. Enkele minuten later werd het geprojecteerd. Het ging over de pauskeuze in 2020. In een “reportage” werden de eerste uren vertoond van de nieuwe paus. Het pauspersonage was een zestiger. Hij kwijlde, had bevende handen en gaf een preseniele indruk. Ik bespaar u de details van de verhaallijn. De video bleef maar duren. Johan lag dubbel van het lachten. Althans in het begin. Want snel merkte hij dat de rest van de groep in ijzige stilte en met groeiende verbijstering onderging wat enkel maar als grof en aanstootgevend kon worden omgeschreven. De sfeer was verbrod. De nummertjes die nog voorzien waren werden afgeblazen. Een banaal fait divers. Toch symptomatisch. Johan is een goede kerel. Van middelbare leeftij

Kopenhagen

Afbeelding
De VN-klimaatconferentie is van start gegaan in Kopenhagen. Tot 18 december zal er hard gewerkt, onderhandeld en dus ook gelobbyd worden om te komen tot een nieuw klimaatverdrag. Meerdere jezuïeten,waaronder de Vlaming Jacques Haers, lid van het Ignatian Network on Environment zijn ook van de partij. Zij bieden u doorlopend hun reflecties aan op de " IgnatianEconet's Blog ".

Stappen

Afbeelding
Graag deel ik met u deze uitzondelijk mooie adventsmeditatie van Kris Depoortere, mij doorgestuurd door een lezer van deze blog. “ Het leek een routinevlucht te worden, die vrijdag 13 juni 1930, vertelt Antoine de Saint-Exupéry, auteur van De kleine prins, in Terre des hommes negen jaar na de feiten. Zijn vriend, Henri Guillaumet, stijgt op in Santiago de Chile om de post naar Argentinië te vliegen. Boven het Andesgebergte verandert het rustige weer plotseling in een hevige sneeuwstorm. Zijn vliegtuig kan maar 5.200 meter hoog en de bergtoppen halen zevenduizend meter. Hij maakt een mislukte noodlanding. Crash. Als Henri uren later tot bewustzijn komt, ligt hij in de sneeuw, enkele meter van zijn vliegtuig. Op sandalen, met slechts enkele broodjes in zijn tas. Wat gedaan? Stappen. Naar beneden. Zijn voeten verbranden in de sneeuw. Maar hij stapt. De hele dag door. ’s Avonds vindt hij een grot. Hij wil slapen, maar hij weet dat dit het einde betekent. Slapen betekent doodvriezen. Da

Doug

Voor de tweede zondag van de Advent bied ik u graag onderstaande video aan. Doug Leonhardt sj, van onze universiteit in Marquette (USA,) geeft er een even korte als sterke beschouwing over wat we gedenken gedurende de advent.

Prefecten

Afbeelding
Drie dagen zijn we te gast geweest in het Belvedere College te Dublin. Het was indrukwekkend. We eindigden, uiteraard, met een terugblik. Verscheidenen onder de deelnemers aan dit seminarie over de sociale vorming van de leerlingen waren getroffen door de verantwoordelijkheidszin van de leerlingen. Dit werd met name zichtbaar tijdens de viering van het feest van Franciscus-Xaverius, de patroonheilige van het college. 900 jongens moesten naar de Xaveriuskerk, 500 meter verder. Eens ter plaatse, moesten ze, als haringen in een ton, hun plaats krijgen in de kerk. Het verliep naadloos. Alles werd in goede banen geleid door de 30 “ prefecten ”. De leerkrachten dienden nauwelijks tussen te komen. Neen, die prefecten zijn geen volwassenen. Wel de 30 meest verdienstelijke eindejaarsleerlingen van de school: diegenen die zich de voorbije jaren hebben onderscheiden door hun inzet, respect, engagement … Bij het begin van het schooljaar worden zij, in overleg met het directieteam en de leerlingenr

Vias rectas

Afbeelding
Het Belvedere College (een van de twee jezuïetencolleges van Dublin) heeft als motto: “Per vias rectas ” (langs rechte wegen). De leerlingen dragen dit motto op hun uniformtrui en zijn er niet om verlegen. Jack, een laatstejaars, vertelde gisterenmorgen hoe hij het initiatief genomen had om te beginnen met taalklassen voor asielzoekers. Samen met een 15-tal andere leerlingen geeft hij, elke dinsdagmorgen, van 11u tot 12u een-op-een Engelse les aan mensen uit alle hoeken van de wereld. Het is maar één voorbeeld uit het indrukwekkend aanbod van sociale activiteiten die hier in deze school door de leerlingen worden gedaan. Jack, duidelijk een voortrekker in zijn jaar, bestempelde zichzelf als een “devout catholic”. Faith that does justice” – geloof dat leidt tot inzet voor rechtvaardigheid. Voor hem gingen beide hand in hand. De grote meerderheid van de jongens hier (het is een “all boys school”) draaien enthousiast mee in die sociale activiteiten. Moeilijker wordt het wanneer de begeleid

Adventsretraite

Afbeelding
Uw blogger bracht gisteren de dag door met Piaras Jackson sj, een Ierse medebroeder die de man is achter Sacred Space , de gebedswebsite van de Ierse jezuïeten. Deze website biedt dagelijks een online ignatiaanse meditatie aan in 22 talen. Vorig jaar werden er 150.000.000 pagina’s gedownload van deze website … Ja hoor, de Nederlandstalige versie is in voorbereiding! Als voorproefje bieden we u graag een korte ignatiaanse adventsretraite aan. In het Nederlands wel te verstaan. Men zegge het voort!