"In alle dingen"

  Homilie voor Paaszondag Handelingen 10,34a.37-43                 Kolossenzen 3,1-4                   Johannes 20,1-9 Als ik denk aan Kerstmis, dan komen spontaan woorden bij me op als familie en gezelligheid. Als ik denk aan Pasen, dan voel ik vreugde en hoor ik het halleluja van Händel weerklinken. Als ik echter de evangelietekst van deze paaszondag lees, dan vind ik geen spoor van die vreugde of van de muzikale overdaad van Händel terug. Integendeel. Johannes biedt een bijna onderkoelde beschrijving van de ontdekking van het lege graf en van het begin van het verrijzenisgeloof. Ook de daaropvolgende scène van het johannesevangelie, de ontmoeting tussen Maria Magdalena en de verrezen Jezus, is nog steeds stil en aarzelend. Het is pas naar de avond van die dag toe, als Jezus zijn angstige leerlingen ontmoet, dat voor het eerst sprake is van vreugde. De vreugde van het geloof in de verrijzenis is    duidelijk niet zomaar gekomen. Pasen is geen toverpilletje dat de pijn van het absurde

In de lezingendienst van het brevier vinden we op Stille Zaterdag een boeiende uitleg van Karl Rahner sj over Stille Zaterdag. Enkele uittreksels. “Als we denken aan Stille Zaterdag, valt iets merkwaardigs op: in ons godsdienstig leven slaan we deze dag over. We vieren Goede Vrijdag en Pasen, … Wat er tussen deze twee dagen ligt, namelijk Stille Zaterdag, slaan we over. … Toch belijden we, telkens als we de apostolische geloofsbelijdenis … uitspreken: Hij is nedergedaald ter helle . En dit is de tekst die bij Stille Zaterdag hoort. … Het betekent op de eerste plaats: Jezus is waarlijk gestorven. … De dood heeft Jezus vastgehouden als in banden. Hij was in de dood. … Omdat wij uit hetzelfde hout gesneden zijn en ook midden in het leven reeds onze dood sterven, kunnen wij zijn lot niet enkel van buiten af begrijpen, maar wij kunnen het delen. Gelovend ervaren wij dat zijn nederdaling in de machteloosheid van  ons mens-zijn alle paaszaterdag-uren van ons leven geheiligd heef

In deze vlog leg ik uit hoe Jezus zélf bad op Goede Vrijdag en wat wij, vandaag, daar kunnen van leren.

Witte Donderdag  2024 Als   jezuïet in opleiding woonde ik in Parijs. Elke zaterdagmorgen was ik er vrijwilliger op een dienst voor palliatieve zorgen. De helft van de bedden was voorbehouden voor terminale aidspatiënten. Een van hen was Jean-Louis, een dertiger. Hij was vel over been. Gevolg van chronische diaree. Ik stapte zijn kamer binnen om wat bij te praten. Op dat eigenste ogenblik zag ik Jean-Louis uit zijn bed opspringen. Net op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf zou bevuilen door de gevolgen van een zoveelste oncontroleerbare darmkramp. De geur was onuitstaanbaar. Maar nog pijnlijker was de gelaatsuitdrukking van die naakte man. Hij wist niet waar te kruipen van schaamte en walging. Ik ook niet … Amper een minuut later stond er een verpleegster. Een jong meisje met een prachtige glimlach. Met een kwinkslag stapte ze, door de smurrie heen,   naar Jean-Louis toe. Ze reinigde hem en hielp hem terug zijn bed in. Haar eigen baby had ze niet met meer zachtheid en liefde

Collega  Rick Timmermans interviewde mij in onze Amsterdamse studio over het Paastriduüm. Waarom spreken protestanten van de lijdens week en katholieken van de goede week, wat te denken van Judas, hoe je te verhouden tot Jezus deze dagen, moest Jezus dan sterven ... en vele andere vragen kwamen aan bod. Hieronder vind je de video en daaronder de podcast van dit gesprek. Klik op de oranje knop hieronder om dit gesprek te beluisteren.

Het is verleidelijk om altijd bezig te zijn; er is zoveel te doen en er zijn zoveel mensen in nood. Maar het nut van al dit rondrennen is om het echte werk van het leven te ondersteunen. “Je maakt je bezorgd en druk over van alles,” zei Jezus eens tegen Marta die “het heel druk (had) met bedienen.” Toen zei Hij: “Slechts één ding is nodig.” Maria, Marta's zus, zat in plaats daarvan aan zijn voeten. Het is niet gemakkelijk om te weten hoe we onze energie moeten richten. Maar als ons drukke leven, zelfs geleefd in dienstbaarheid aan anderen, ons nooit toestaat om te stoppen en te zijn met degenen die we liefhebben dan gaan we aan het doel voorbij.  Het is de Goede Week, een tijd voor bezinning. Dus neem een ​​ pauze van het vele bedienen en vind dat wat het meest nodig is. Amy Andrews

  In deze vlog leg ik uit waarom de Goede Week zo uitdagend is voor christenen en hoe het komt dat het bidden met het lijdensverhaal van Jezus een stille vreugde kan opwekken.

In de zomer van 2012 gaf Frans van der Lugt sj onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs, op Palmzondag 2012. Ongeveer anderhalve maand geleden hebben wij hier in ons huis veertig moslimvluchtelingen uit andere streken ontvangen: zeven families, met man , vrouw en kinderen. Tot nu toe wonen ze bij ons en wij zijn een grote familie geworden. Mede dankzij hulp van anderen kunnen we zorg voor hen dragen. Een imam van de moskee naast ons huis komt ons bijvoorbeeld voortdurend vragen of we brood of andere etenswaren voor die families nodig hebben. Laatst kwam hij ons onder het vallen van bommen brood brengen. De keuken van al die families is gemeenschappelijk, maar iedere familie eet apart. Vaak komen ze ook bij ons eten, of wij eten met een van die families. Zij koken ook altijd voor ons. Vanmorgen zat ik te ontbijten en een van die moeders kwam bij mij aan tafel zitten. Als sluier had ze een handdoekje op haar hoofd gelegd. Na wat over haar zorgen verteld t

Paus Franciscus wordt uitgenodigd tot iets dat niet meteen zijn specialiteit is. Toch geeft hij deze Cubaanse circusartiesten een kans. En meteen ook zichzelf. Met een meer dan behoorlijk resultaat tot gevolg.   Hoe reageer jij als je iets gevraagd wordt waarvan alles doet vermoeden dat je het niet kan?   Dat gebeurt namelijk wel vaker in een mensenleven. Vaak wordt een mens geroepen tot iets waartoe hij zichzelf niet in staat acht en dat nochtans zijn weg naar geluk blijkt te zijn.  

De ignatiaanse traditie heeft iets heel trendy: het grote belang dat zij hecht aan de menselijke gevoelens, de feelings.  Dat horen wij graag, als moderne mensen. De persoonlijke, affectieve ervaring - een van de meest basale niveaus van het menszijn - als vindplaats van God. Dit naar waarde schatten van het gevoelsmatige niveau van de eigen ervaring is evenwel geen doel op zich. Het is niet louter een passief genieten, een “liken” van dat goede gevoel tot als het, om de een of de andere reden, verdwijnt en vervolgens hopen dat het terugkomt, en het omgekeerde voor onaangename gevoelens. Ignatius gaat veeleer leren om op proactieve  wijze om te gaan met die gevoelens. Hij ontdekt dat de diepere affectieve bedding van de ervaring een vindplaats kan worden van Gods verlangen en uitnodiging naar de mens. Het biddende hart, de door het gebed en de dagdagelijkse navolging van Jezus uitgezuiverde hart en gevoeligheid worden niet alleen de plaats bij uitstek waar de mens God gratuit kan

God houdt niet van jou omdat wat je denkt juist is of omdat je je goed gedraagt. Hij houdt van je. Zo eenvoudig is het. Zijn liefde is onvoorwaardelijk. Ze hangt niet af van jou. Tweet van Franciscus dd 22 augustus 2020

Je kan niet geven wat je niet hebt.   Dit geldt voor iedereen. Ook als je het geluk hebt van helemaal te mogen gaan voor je roeping   Waar haal jij je liefde, levenskracht, betrokkenheid vandaan?   Wie draagt jou? Door wie laat je je dragen?

Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud werd hij,  door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om   op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke   menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor. "Het is nu eenmaal zo dat een blinde nooit iets helemaal in zijn eentje tot een goed einde kan brengen.

  In deze serie leg ik in eenvoudige woorden en zonder enig jargon uit hoe je een een aantal kernbegrippen uit het christelijk geloof kan begrijpen. Deze maal heb ik het over "hel", een even afschrikkend als actueel begrip. Wat bedoelen christenen hier eigenlijk mee?

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Wanneer hem iets gevraagd werd, overdacht hij terstond of hij het kon toestaan. En als hij meende dat hij dit niet kon, dan bedacht hij meteen wat hij moest antwoorden, om zo mild en vriendelijk mogelijk te weigeren."

  Enkele dagen geleden ging ik in gesprek met Joop van der Elst over mijn nieuwe boek: Bidden met de Bijbel. In de leer bij Ignatius van Loyola.  Hieronder vind je de podcast. Ik heb het er over de eigenheid van deze vorm van bidden, hoe en waarom die kan toelaten God zelf te ervaren, wat te doen met de eelt om je ziel, waarom je makkelijker kan bidden met minder dan met meer tekst, wat te doen als je de indruk krijgt dat de telefoon niet wordt opgenomen, als je gebed droog is ... Klik op de balk hieronder om te luisteren naar de podcast. Klik hier om het boek "Bidden met de Bijbel" van Nikolaas Sintobin sj te bestellen

Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud werd hij, door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om   op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke   menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor. Reeds als klein kind begreep ik dat onze vrijheid niet ligt in het weigeren van wat ons overkomt. Vrij zijn,

Op woensdag 26 maart gaat Nikolaas Sintobin sj om 20u in gesprek met collega internet-dominee Jos Douma over mijn nieuwste boek: Bidden met de Bijbel. Meld je nu aan voor deze (gratis) webinar: https://www.levenindekerk.nl/webinar-bidden-met-de-bijbel/

Dag op dag elf jaar geleden, de dag na de verkiezing van Jorge Bergoglio sj tot paus, was ik te gast in het avondpraatprogramma van de VRT. Het werd een heerlijk gesprek, niet in het minst ook met wijlen Etienne Vermeersch, zelf gewezen jezuïet.  Hieronder heb je de video van dit gesprek.

                                     In zijn boek " De Kerk is fantastisch" gaat Rik Torfs uitvoerig in op het thema van humor in de Kerk. Hij verwijst daarbij uitvoerig naar de jezuïetenhumor, en maakt daarbij gebruik van enkele citaten uit mijn boek "Jezuïeten grappen". "Ik denk spontaan aan een boekje dat de jezuïet Nikolaas Sintobin in 2016 publiceerde en dat met cartoons is geïllustreerd. Het heet Jezuïeten grappen. Humor en spiritualiteit . Op het eerste gezicht vertoont het nauwelijks raakvlakken met het bloedserieuze Der Papst. Sendung und Auftrag  van kardinaal Müller, waarin niet geheel onverwacht geen cartoons te vinden zijn. En toch is het boekje van Nikolaas Sintobin op een heel eigen manier even ernstig. Het beschrijft namelijk perfect het denken en de spiritualiteit van jezuïeten. Tot in het karikaturale toe. Meer zelfs, juist door het karikaturale te beklemtonen, wordt de essentie, die minder uitgesproken en minder hilarisch is, helemaal duidel

Pierre Favre : onderscheiden van gevoelens én gedachten Als ervaringsdeskundige, kan Pierre Favre ons veel leren over de praxis van de onderscheiding van de geesten. In zijn geschriften vinden we verfijnde beschouwingen over de verhouding tussen gevoel en verstand en over hoe om te gaan met beide bij het zoeken naar Gods verlangen in ons leven. In een brief aan jonge medebroeders schrijft hij : “J e mag de geest van het heilige voelen niet uitdoven met de geest van de kennis ” …“Christus verlangt dat we zijn geest krijgen, niet alleen voor het voelen van het hart , maar ook voor de kennis en het begrijpen .”   Favre stelt het intellectuele en het affectieve niet tegenover mekaar. Ze sluiten mekaar niet uit. Welintegendeel, ze zijn complementair. Een woord dat hij in deze context vaak gebruikt is het Spaanse “sentir”, dat zowel naar het intellectuele als naar het affectieve verwijst. Het betekent zoiets als “voelen dat je begrijpt”. De gedachten hebben hun plaats bij d