"In alle dingen"

Onlangs overleed Derrick, een Brits jezuïet. Enkele jaren geleden hoorde ik dit korte getuigenis van hem over de kern van het leven van een jezuïet.

Derrick spreekt amper 20 seconden. En dan zegt hij nog 2X hetzelfde. Het is wel heel duidelijk.

Naar aanleiding van een van de teksten in de digitale adventsretraite kwam er een vraag binnen of je kan bidden met een van de profeten uit de Bijbel. Hier vind je het boeiende antwoord van auteur Dries van den Akker sj
In de Katholieke Kerk gaat men ervan uit dat heiligen voortleven in de hemel. De stichter van de jezuïeten, Ignatius van Loyola, raadt ons bidders aan een gesprekje te voeren met een heilige (bv. Maria!), en samen met haar naar Jezus te gaan, en vervolgens naar de Vader. Hoeft niet. Is een mogelijkheid voor wie daar inspiratie in vindt.
Alle profeten worden in de Kerk als heiligen vereerd. Ik kan me dus ook tot (één van) hen wenden in mijn gebed. Nogmaals: hoeft niet.  Maar wellicht wordt iemand geïnspireerd door die mogelijkheid.
Ik kan mij in mijn gebed ook tot andere overledenen wenden. Waarom niet? Als het mijn gebed bevordert, is het welkom. Tot mijn overleden ouders. Of anderen die mij dierbaar waren/zijn  en hebben geholpen/geïnspireerd op een bepaald moment in mijn leven.
Perso…

Onlangs vond ik aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen.

Door het feit dat geloven vandaag moeilijk is, neigen de gelovigen ertoe om zich toe te leggen op de fundamentele geloofsinhouden van het christendom. De perifere aspecten zullen minder en minder belangrijk worden. Tegelijkertijd verbeteren de perspectieven voor het oecumenisme. De grote uitdaging is thans gemeenschappelijk voor al de christelijke Kerken en gaat over het antwoord dat we moeten geven aan de vragen van onze tijdsgenoten. 

Dit betekent geenszins dat Rahner de taaiheid wil ontkennen van de historische geschillen tussen de Kerken. Maar hij wilde zich niet al te zeer concentreren op problematieken van de 16de eeuw die weinig vandoen hadden met de problemen waarmee wij thans geconfronteerd worden.
Om die reden meende Rahner dat de verdeeldheid van de chri…

In 2014 werd bij Athenaeum een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián (1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid” in een vertaling van Theo Kars. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Vele andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken.

Ontwikkel uw voornaamste talent en kweek de andere aan. Iedereen zou iets groots hebben bereikt als hij zijn sterke zijde had gekend. Denk daarom na over uw bijzondere eigenschappen en cultiveer ze. 

Sommigen hebben een uitzonderlijk scherp verstand, anderen zijn weer ongewoon moedig. De meesten doen hun gave geweld aan, en blinken daardoor nergens in uit: wat in het begin de ijdelheid streelde, wordt later door de tijd ontluisterd. (34)
Baltasar Gracián sj

Hoe bereiden we ons hart voor op Jezus’ komst? Beseffen we wel dat wij ons moeten voorbereiden? En als Jij hier gekomen bent, blijven we allicht druk doende, terwijl we toch trachten enige aandacht te besteden aan die gast die we niet verwachtten?
Zullen we klaar zijn als Jij in de kribbe wordt gelegd? Of zullen ons hart en onze geest dan zo in beslag genomen worden door onze onmiddellijke zorgen en beslommeringen, zodat we niet klaar zijn eeuwige hoop en genade te ontvangen?
Zullen we Jou herkennen? Of kijken we uit naar een redder van eigen maaksel? Misschien iemand die bij machte is de wereld te besturen, zo nodig met geweld? Of kijken we uit naar iemand die in zijn doen en laten, in ras, cultuur en godsdienst op ons gelijkt?
Of willen we toch even halt houden en onze blik voor enkele ogenblikken op Jou laten rusten, en al het overige vergeten? Of zal onze aandacht al te veel afgeleid worden door rekeningen op onze creditcard,het wegvallen van een familiebijeenkomst, de extra’s die we…

Deze vreugdevolle boodschap hangt te schitteren op tweehonderd meter van ons huis in Amsterdam, aan het begin van de Heiligeweg: koop zonder ophouden. Kerst en oudejaar voorbereiden doe je door zonder ophouden te kopen en te consumeren.

Je kan hier allerhande gedachten bij hebben. Maar je kan niet ontkennen dat die marketinglui het Kerstfeest ernstig nemen. Meer dan waarschijnlijk hebben zij daar andere motieven voor dan wat christenen  daarbij kunnen bedenken.

Bij mij deed het een wat confronterende vraag naar boven komen? Bereid ik het Kerstfeest non stop voor? Wat doe ik deze dagen om mezelf en anderen te helpen om dat onwaarschijnlijke Kerstfeest echt toe te laten in mijn hart en mijn ziel?

God die beslist om mens te worden. De oneindige Schepper die helemaal aanwezig wordt in het meest kwetsbare menselijk wezen.  God die ervoor kiest om alles wat ons mensen eigen is te delen, vreugde én pijn, grootheid én kleinheid.

Misschien kan ik nog een tandje bijsteken ...

Onlangs vond ik aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen.
Een ander kenmerk van de Kerk van morgen – eigenlijk is het nu al aanwezig – is dat zij gekarakteriseerd wordt door wat Rahner de cryptogame ketterij noemt. Cryptogamie is een neologisme dat hij ontleent aan de plantenkunde. Het is de toestand van een onvruchtbare plant. Zij kan zich niet voorplanten. Het gaat dus over een ketterij die helemaal niet gesystematiseerd is. Zij probeert niet de plaats in te nemen van de leer van de Kerk. Zij plant zich dus niet voort. Ze wordt niet doorgegeven door de ene persoon aan de andere.
De cryptogame ketterij is het rechtstreekse gevolg van het pluralisme van de moderniteit dat de persoonlijke mening van de individuele gelovige privilegieert. Concreet betekent het dat geen enkele gelovige nog kan zeggen dat hij 100% het geloo…

Als professionele vrijgezel heb ik zelf geen kinderen. Daar staat dan weer tegenover dat ik de fiere oom ben van maar liefst 15 neefjes en nichtjes. God zij dank, zijn er nog net enkelen bij die geloven in Sinterklaas.  Zelf ben ik intussen ruimschoots oud genoeg om mij te verwonderen over het feit dat “het geheim van Sinterklaas” zo goed bewaard wordt. Vreemd toch. Honderden kinderen op een lagere school. De ene helft “gelooft” en de andere helft“ gelooft” niet meer. Hoe komt het dat die oudere kinderen, uitzonderingen niet te na gesproken, zo schroomvol omgaan met die ontluisterende waarheid die zij zelf vaak nog maar net ontdekt hebben?
Ik besloot om mijn neefjes en nichtjes de vraag te stellen en hen zelf het antwoord te laten geven. De antwoorden kwamen meteen en waren bovendien behoorlijk gelijkluidend bij de ingewijden, ongeacht hun leeftijd.
Het waren telkens de zelfde twee redenen die werden genoemd.
De eerste en blijkbaar meest doorslaggevende verklaring die mij werd gege…

De digitale wereld maakt heel veel mogelijk.

Zelf ben ik er heel dankbaar om. Maar, zoals elke menselijke uitvinding, heeft ook deze nieuwe werkelijkheid zo haar grenzen.
Aan de mate herken je de wijze.
Waar trek jij de grens?

In de Adventstijd bereiden we ons niet alleen voor op Christus’ geboorte, maar ook op zijn wederkomst. In het Credo spreken we elke keer opnieuw uit dat we vol vreugde naar deze gebeurtenissen uitzien. Het leven draait uiteindelijk om de wijze waarop we afscheid nemen van belangrijke levensfasen. We denken hierbij niet alleen aan het einde van het leven. Maar we staan ook stil bij het einde van onze kinderjaren, het einde van een relatie en het einde van een goede gezondheid. De wijze waarop we afscheid nemen van gebeurtenissen heeft soms meer betekenis dan de manier waarop we gebeurtenissen verwelkomen.
Jezus verlangt van ons dat we het einde van belangrijke levensfasen niet angstig en droevig zouden beleven. Maar Hij hoopt dat we hetzouden aanvoelen als nieuwe mogelijkheden: zal het afsluiten van een bepaalde levensfase mij een stap dichter brengen bij een voldaan gevoel of een ervaring van volheid? Ben ik in staat om het einde van een levensgebeurtenis te vergelijken met het binne…