Posts

Wat is echte vreugde? Het onthutsende antwoord van Franciscus van Assisi

Afbeelding
Vandaag vieren we het feest van de heilige Franciscus van Assisi. Onderstaande vertelling komt uit de Fioretti, een bundel van verhalen over het leven van Franciscus. Wat hij hier vertelt over de echte vreugde is adembenemend. De echte vreugde B roeder Leonardus heeft verteld dat de zalige Franciscus bij Maria ter Engelen eens broeder Leo riep en zei: Broeder Leo, schrijf op. Deze antwoordde: Ik sta klaar. Schrijf op, zei hij, wat de echte vreugde is. Er komt een bode die vertelt dat alle professoren uit Parijs tot de orde zijn toegetreden.    Schrijf op: dat is de echte vreugde niet. Ook alle prelaten van over de Alpen, aartsbisschoppen en bisschoppen; ook de koning van Frankrijk en de koning van Engeland. Schrijf op: dat is de echte vreugde niet. Ook vertelt hij dat mijn broeders naar de ongelovigen zijn gegaan en hen allen tot het geloof bekeerd hebben en ook dat ik zo'n grote genade van God heb gekregen dat ik zieken genees en veel wonderen do

Zet paus Franciscus deur op kier voor toekomstige wijding van vrouwen?

Afbeelding
  Enkele ongeruste kardinalen hebben deze zomer aan paus Franciscus vragen gesteld  over vijf leerstellige punten. Op 2 oktober 2023 is het antwoord gepubliceerd. Het is ondertekend door de paus zelf. Wellicht heeft hij dit antwoord nú publiek gemaakt omdat hij er meerdere punten verheldert die van belang zijn voor de Synode die weldra begint.   Aan de paus werd onder meer een vraag gesteld over de mogelijkheid van de wijding van vrouwen.   Ook dit antwoord van Franciscus is verhelderend. Als je aandachtig het slot leest, dan komt er een opening die wellicht ongehoord is uit de mond van een paus.   De paus begint met te stellen dat het gemeenschappelijk priesterschap van de gelovigen niet als minderwaardig mag worden beschouwd ten aanzien van het ambtelijk (gewijd) priesterschap.   Vervolgens schrijft hij dat Johannes Paulus II heeft gesteld dat de dat de onmogelijkheid van het verlenen van de priesterwijding aan vrouwen definitief  is. Franciscus preciseert hierbij, steeds verwijzen

Kan de kerkelijke leer evolueren? Het subtiele antwoord van paus Franciscus

Afbeelding
Enkele ongeruste kardinalen hebben deze zomer aan paus Franciscus vragen gesteld  over vijf leerstellige punten. Op 2 oktober 2023 is het antwoord gepubliceerd. Het is ondertekend door de paus zelf. Wellicht heeft hij dit antwoord nú publiek gemaakt omdat hij er meerdere punten verheldert die van belang zijn voor de Synode die weldra begint. Hier heb je alvast het antwoord van Franciscus op de vraag of de goddelijke openbaring moet geherinterpreteerd worden in functie van de actuele culturele en antropologische veranderingen. Sommige gelovigen vrezen dat de "onveranderlijke kerkelijke leer" zou worden aangepast aan "de waan de dag". Franciscus geeft hier  een subtiele catechese over hoe je als gelovige best met de goddelijke openbaring omspringt.   a) Het antwoord hangt af van de betekenis die je toekent aan het woord  herinterpreteren . Als het wordt opgevat als  beter interpreteren , dan is de uitdrukking geldig. In die zin stelde het Tweede Vaticaans Concilie dat

Een kind opvoeden ... zoals God de continenten geschapen heeft

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (9/10)   “ God heeft de mens geschapen zoals hij de continenten heeft geschapen : door zich terug te trekken ”.   (Hölderling). Een kind met vrijheid leren omgaan betekent niet het kind aan zijn lot overlaten. Het is wel een lange leerschool – zowel voor ouder als voor kind  - om zich geleidelijk aan terug te trekken, op een doordachte en bewuste manier. Uiteindelijk zal het kind het zelf moeten doen. Vandaar dat het zo belangrijk is om het kind te leren keuzes maken, te beginnen met kleintjes. Elke keuze die het zelf kind kan maken, wordt best aan het kind overgelaten. Uiteraard, in functie van de leeftijd van het kind, en dus geleidelijk aan.

Durven twijfelen, voorwaarde om te kunnen onderscheiden, ook in een synode!

Afbeelding
  Over enkele dagen begint de Synode over de synodaliteit. De synodevaders- en moeders zullen op zoek gaan naar waar Gods Geest zijn Kerk vandaag uitnodigt. Als je alles weet van tevoren, dan is zo'n synode niet nodig. Anders gezegd, de deelnemers staan voor de uitdaging van het niet weten, van het durven niet weten. Hierover gaat deze voordracht.

Onderscheiding van de geesten: wat, hoe, waarom - Een voordracht door Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Weldra begint in Rome de Synode over de synodaliteit. Het wordt één grote oefening met vertegenwoordigers uit de Wereldkerk in onderscheiding. Maar wat is dat eigenlijk, die fameuze ignatiaanse onderscheiding? In deze lesvideo probeer ik daar een antwoord op te geven.

Nikolaas Sintobin sj legt uit waarom paus Franciscus de komende Synode het "pauselijk geheim" oplegt

Afbeelding
Deze tekst werd voordien reeds gepubliceerd in het Katholiek Nieuwsblad Enkele dagen geleden werd het volgende bericht verspreid door het Vaticaan:   alles van de Synode zal vallen onder het “pauselijk geheim”. De debatten van de plenaire zittingen van de komende Synode over de Synodaliteit zullen wellicht niet toegankelijk zijn voor de pers. Sterker nog, aan al de deelnemers zal een stikte zwijgplicht worden opgelegd. Dit zou zowel gaan over wat de deelnemers zeggen, hun stemgedrag als de thema’s die worden besproken. De reden die wordt opgegeven is die van de sereniteit van de debatten. In de sociale media las ik nogal wat verwonderde, preciezer, ontstemde reacties van vaticanologen. Voor hen is dat inderdaad geen leuk nieuws. Sommigen vrezen bovendien dat het effect net omgekeerd zal zijn en dat dit aanleiding zal geven, tijdens de Synode, tot de wildste speculaties.   Zelf lijkt dit me een goed idee. Ik denk dat het alles te maken heeft met de methode van de gemeenschappelijke onde

Heeft God de mens nodig?

Afbeelding
Ik beweer dat God, vanuit de overvloed van zijn goddelijke leven dat een en al relatie is, verlangt dat er mensen zijn. Niet omdat Hij ons nodig heeft, maar omwille van de vriendschap. Deze mening kan vreemd overkomen, omdat ze in strijd is met heel wat dingen die over God verteld worden. Om eerlijk te zijn, toen ik er dieper begon over na te denken, had ik er zelf ook vragen bij. Maar met de jaren, toen mijn eigen verhouding met God inniger was geworden en ik van mensen hoorde hoe zij over hun relatie met God praatten, geraakte ik ervan overtuigd dat vriendschap het meest geschikt is als vergelijking voor de verhouding die God met ons verlangt te hebben. William A. Barry sj

Over een zwaar verongelijkte oma - tekenfilm

Afbeelding
  Schijn kan bedriegen. Voor je het weet plaatst ze je voor je eigen zwakke plekken. Ooit al zoiets meegemaakt?

Hoe omgaan met gemene en kleinzielige gedachten? - Wijsheid van Ignatius van Loyola

Afbeelding
Als de duivel je gemene en kleinzielige gedachten influistert, herinner je dan de goede dingen die God je de voorbije tijd heeft gedaan. Ignatius van Loyola

Het enige wat gevaarlijker is dan een gezin waar alles mag

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie.  (8/10) In een cultuur die gekenmerkt wordt door persoonlijke vrijheid en autonomie , is het wezenlijk om het kind, zo snel als mogelijk, vertrouwd te maken met die vrijheid en met de persoonlijke verantwoordelijkheid die er uit voortvloeit. Dit, uiteraard, geleidelijk aan. Dit leerproces is een must. Er is maar één type gezin dat “gevaarlijker” is dan het gezin waar alles mag : het gezin waar niets mag, waar er overbescherming is en waar alles beslist wordt in plaats van het kind. De grote uitdaging voor de opvoeder vandaag is niet in de eerste plaats om het risico te vermijden, maar wel om het kind geleidelijkaan te leren omgaan met risico’s. Kinderen hebben het recht om zich te vergissen, om fouten te maken en om daaruit te leren. Door schade en schande word je wijs.

Een goede reden om even terug te gaan naar je kindertijd

Afbeelding
Wanneer ik ergens mee zit dat volwassenen onmogelijk kunnen slikken, dan schrijf ik het in een boek voor kinderen….. Kinderen hebben zich nog niet afgesloten met angst voor het onbekende, angst voor een plotselinge ommekeer of de run op veiligheid. Zij zijn nog steeds bekend met de ingeboren woordenschat van de mythe. Madeleine L'Engle Waar hield ik van toen ik een kind was? Wat geloofde ik, waar ging ik voor voordat volwassenen me vertelden waarvoor ik diende te gaan of wat ik moest geloven of liefhebben? Kan ik zo ver teruggaan in mijn herinnering? Tenzij mijn kindertijd op een of andere manier verschrikkelijk was – en sommige kinderjaren zijn dat – genoot ik van de tijd, hoe kort ook, toen ik mijn kinderlijke intuïtie vertrouwde en toen ik makkelijk in contact kon komen met mijn geest en met God. Ginny Kubitz Moyer, Jessica Mesman Griffith, Vinita Hampton Wright en Margaret Silf

Wat veel moeilijker is dan van Jezus te houden - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie voor de 25 ste zondag door het jaar Jesaja 55,6-9;   Filippenzen 1,20c-24.27a; Matteüs 20,1-16a Marie is de jongste in een gezin van 4 kinderen waarvan de oudste 12 jaar is. Marie is een schatje. Maar als aan tafel het vlees verdeeld wordt dan eist zij, desnoods luidkeels,   haar deel op. En dat deel moet net zo groot zijn als dat van haar oudere broers en zus.   Zoals alle kinderen heeft dat meisje een sterk rechtvaardigheidsgevoel dat wel aangeboren lijkt. Iedereen gelijk voor de wet . Dat is toch evident. Daar is geen discussie over. Het spreekt voor zich dat iedereen gelijk voor de wet , een belangrijk principe is. Het beschermt tegen willekeur. Het is een basisbeginsel van onze rechtstaat. De eerste lezing uit Jesaja kondigt echter aan dat de logica van God wel eens durft te verschillen van de onze: “ Uw gedachten zijn nu eenmaal niet mijn gedachten, mijn wegen niet uw wegen - is de godsspraak van de HEER ”. In de evangelielezing hoorden we Jezus vervolgens de gelijke

Hoe een betrouwbare ouder zijn voor je kind?

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (7/10)   Opdat je vertrouwen kan geven aan het kind, is vereist dat je, in de ogen van het kind, zelf ook betrouwbaar bent. Voor de ouder betekent dit onder meer dat je je echt durft opstellen als opvoeder, als volwassene, die niet op voet van gelijkheid en wederkerigheid wil staan ten overstaan van het opgroeiend kind. Voor nogal wat ouders is dit niet vanzelfsprekend. Veel ouders wensen eerder de vriend of de vriendin te zijn van hun kind, in een relatie van relatieve gelijkheid. Ze willen doen wat hun kind van hen verlangt en hebben schrik om met hun kind in conflict te gaan. Dan zouden zij namelijk de waardering en affectie van hun kind tijdelijk kunnen verliezen. Zij dreigen aldus terecht te komen in een dynamiek van verleiding. Dit geeft weliswaar een – oppervlakkige – wederzijdse voldoening. Maar het is nie

Rijk of arm? Hoe een heel dure winkel in Amsterdam pure armoede promoot

Afbeelding
Bij ons om de hoek heeft een dure luxe-winkel de deuren geopend. Bovenstaande boodschap zie je er op meerdere ramen prijken.  Ik ben het er helemaal mee eens dat het ik heel belangrijk is. Op alle vlak. Personalisme, heet dat in de grote christelijke traditie. Daar staat het ik ook heel centraal. Maar niet alleen het ik. Ook de ander.   De mens is immers relatie en bestaat maar echt in de mate dat hij of zij die relaties ontwikkelt en beleeft. Met de medemens, met God. Is er enkel maar het zelf van het ik, dan dreig je, hoe rijk je ook bent, doodarm te leven.  Bovenstaande boodschap lijkt daar toe uit te nodigen.  Wellicht uit pure armoede.

Als je hond je in verlegenheid brengt - Hilarisch videootje

Afbeelding
Soms is het moeilijk te zeggen wat je echt denkt. Uitvluchten bedenken of een omwegje maken is vaak niet zo moeilijk. Wat helpt jou bij het omgaan met moeilijke situaties?

Wanneer word je echt christen? - Piet van Breemen sj

Afbeelding
Wanneer je je veroordeeld voelt, dan zijn je creativiteit, je vermogen om lief te hebben, je levensvreugde en je gevoel van heelheid geblokkeerd. Als je dan plots of geleidelijk aan snapt dat je niet verworpen of veroordeeld bent, maar wel aanvaard en bemind door iemand anders op wie je steunt, dan ervaar je hoe weldoend en helend die ervaring is. Alles wordt anders. Er is opnieuw zonneschijn en je hebt zin om te zingen. Je kan opnieuw vrolijk zijn en je vreugde doorgeven aan anderen. Je kan opnieuw delen en liefhebben. Je bent een nieuw mens, een nieuw schepsel. Wat onmogelijk was zolang je je veroordeeld wist wordt nu mogelijk. Het was de zending van Christus om de mens tot deze verzoening en wedergeboorte te brengen. Diegenen die deze boodschap gesnapt hebben, diegenen die leven van deze ervaring noemen we christenen. Piet Van Breemen sj

"Mijn kind schoon kind." Klop dat?

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (6/10)   Vertrouwen in je kind, betekent in de eerste plaats geloven in je kind. Vertrouwen betekent dat je er fundamenteel durft van uit te gaan dat je kind goed en mooi is, dat het een mooie mens, en dat het je taak als opvoeder is om die schoonheid, hoe verborgen soms ook, naar boven te halen. Dat de diepere identiteit van je kind goed en waardig is. Vertrouwen betekent dus ook leren het goede in je kind te zien. Meer nog, je zo opstellen naar je kind dat je het goede in je kind naar boven laat komen. En dit is echt iets anders dan “mijn kind schoon kind”. Vertrouwen wordt op de proef gesteld in ogenblikken van crisis. Maar het is precies in crisissituaties dat het vertrouwen zijn vruchten kan afwerpen en echt kan groeien. Vandaar dat het belangrijk is om te werken aan een dialoogcultuur met je kinderen. Het is pa

Hoe de bijna-dood-ervaring inzicht kan verschaffen in wat vergeving is - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Hier vind je mijn homilie voor deze zondag. 24 ste zondag door het jaar (A) Sir. 27, 30-28, 7                      Ps. 103            Rom. 14, 7-9               Mt. 18, 21-35 Je hoort er regelmatig van: bijna-dood-ervaringen: mensen die de dood in de ogen hebben gekeken maar het er toch levend hebben van afgebracht. Of nog, mensen die erg ziek zijn geweest en die uiteindelijk genezen zijn. Vele van deze mensen hebben iets bijzonders. Vaak kunnen ze er niet over zwijgen. Ze zijn zo dankbaar dat ze nog leven. Ze ervaren elke dag als een geschenk. Ze beseffen dat ze net zo goed dood hadden kunnen zijn en zijn erkentelijk voor wat ze bestempelen als een tweede kans die hen is gegeven. Ze hebben de indruk van veel intenser te leven, van meer te genieten. Ze zijn zich bewuster van al het mooie en het goede dat hen elke dag opnieuw, zomaar, te beurt valt. Objectief is er vaak maar weinig veranderd in hun leven. Toch is alles anders geworden. De reden is dat ze voortaan met een