"In alle dingen"

  Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (5/8) Creëren kan een heel persoonlijk gebeuren zijn . Vaak raakt het aan het mysterie van de diepste gedrevenheid van een mens. Het kan zo intiem zijn dat sommigen de vruchten van hun creativiteit niet met anderen willen of kunnen delen. Het is te kwetsbaar om bloot te geven aan de buitenwereld. Anderen worden juist gestimuleerd in hun creativiteit door de ontmoeting en samenwerking met mensen. Zij ervaren die als verrijkend, openend en uitdagend. Iets overeenkomstig kan gezegd worden over interdisciplinariteit. Mariet is vertrouwd met de verpakkingsindustrie en met de beeldhouwkunst; niet meteen naaste familie. Toch vlamde het creatieve vuur bij haar plots op toen zij beide met elkaar in gesprek liet treden. De ervaring leert dat dit ook ruimer geldt.   Als culturen elkaar ontmoeten en, over hun verschillen heen, bereid zijn om met elkaar in dialoog te treden, kan dit leiden tot een vuurwerk van creativit

    Wat christenen over Maria   zeggen, verwijst uiteindelijk altijd naar Jezus. Christenen geloven in God en in Jezus, niet in Maria. Daarom bidden christenen tot God en tot Jezus, niet tot Maria. Toch kun je stellen dat Maria de belangrijkste vrouw in het christendom is. Wat is er zo bijzonder aan haar?   Maria is de moeder van Jezus, van wie christenen geloven dat Hij de Zoon van God is. Daarom zeggen katholieke, orthodoxe en sommige protestantste christenen over haar dat zij de moeder van God is. Maar Maria is geen godin. Ze is een mens. Een uniek mens. Daarom eren veel christenen haar op een bijzondere wijze. Je kunt zeggen dat Maria zo’n uitzonderlijk iemand was doordat zij zich honderd procent kon openen voor God. Zozeer dat zij Hem als moeder in haar schoot kon ontvangen. Katholieke christenen geloven daarom dat Maria nooit zonden heeft begaan. Anders gezegd, dat zij zich nooit, op welke manier dan ook, van God heeft verwijderd. In die zin is zij een voorbeeld voor alle christ

  De voorbije jaren heb ik heel wat voordrachten op video opgenomen over alle mogelijke aspecten van ignatiaanse spiritualiteit. Als je hier klikt vind je er 17 .  Net goed om in dit warme weeer toch iets boeiend en zinvol te doen.

Liefde is … gewoon luisteren. Niet om een antwoord te geven. Niet om goede raad te geven. Neen, gewoon luisteren. Zo maar …

Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (4/8) Je beslist niet zomaar creatief te zijn. Toch k un je de creativiteit een flinke hand toesteken. Bepaalde omstandigheden, ervaringen of houdingen kunnen helpen het creatieve bedje te spreiden. Soms kan dat ongewild of zelf ongewenst zijn. Wat kan creativiteit bevorderen?   Vincent van Gogh heeft zijn vak geleerd door grote meesters te kopiëren en zich moeizaam de klassieke schildertechnieken eigen te maken. Zijn vernieuwende, persoonlijke stijl is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Grote ballerina’s werken jarenlang om   de basisbewegingen van het ballet onder de knie te krijgen . Pas na eindeloze, keiharde - dikwijls ondankbare - arbeid wordt het voor sommige dansers mogelijk iets origineels te ontwikkelen. Hetzelfde geldt voor chefkoks, wetenschappers en schrijvers.  Creativiteit komt   onverwacht en is onvoorspelbaar. Tegelijk is ze vaak gegrondvest op een eeuwenlange traditie en kennis van voo

  In juni was ik in het Spaanse Manresa, de plaats waar Ignatius de Geestelijke Oefeningen schreef. Daar was een congres waar ik een voordracht hield over de mogelijkheden die het internet biedt voor de ignatiaanse spiritualiteit.  Hieronder kan je video van mijn voordracht bekijken en beluisteren. NB: de fotomontage hierboven toont het uitzicht dat Ignatius toen hij de Geestelijke Oefeningen schreef.

Wil een vermaning van enig nut zijn, dan moet ofwel wie vermaant gezag hebben ofwel wie vermaand wordt liefde ervaren. Ignatius

Edith Stein was van joodse afkomst. Als atheïstische filosofe kwam ze Christus op het spoor en werd uiteindelijk karmelietes onder de naam Teresa Benedicta van het kruis. Op 51-jarige leeftijd werd zij vergast in Auschwitz. Zij werd in 1998 door JP II heilig verklaard en uitgeroepen tot beschermheilige van Europa. Zij wordt vandaag, 9 augustus, herdacht. “ Indien God in ons is en indien Hij liefde is, dan moeten wij houden van onze medemensen. Het is daarom dat onze naastenliefde de maat is van onze liefde voor God. Maar zij is anders dan onze natuurlijke menselijke liefde. De natuurlijke liefde koesteren we voor de een of voor de ander die ons nabij is door bloedbanden, gelijkaardigheid van karakter of gemeenschappelijke belangen. De anderen zijn “vreemden”; de ene laat ons onverschillig, de ander vinden we ronduit antipathiek omdat hij is zoals hij is, zodanig dat we fysiek zoveel mogelijk bij hem uit de buurt blijven. Voor de christen zijn er geen “vreemde” mensen. Het is altijd

Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (3/8)   Creativiteit vertrekt vaak vanuit onvoldaanheid en kan leiden tot een onverwachte overdaad aan vervulling. Soms vraagt creëren harde arbeid. Het komt niet zomaar. Tegelijk is er ook bijna steeds iets bij van ontvangen. Je beslist het niet. Creativiteit overkomt je. Uiteindelijk wordt het je gegeven. Dit verklaart wellicht waarom de ervaring van creativiteit zo dankbaar kan maken.   Creativiteit slaat een brug tussen het verleden en de toekomst. Creativiteit maakt verandering, vernieuwing en groei mogelijk. Creëren opent nieuwe perspectieven en behoedt er zodoende voor dat op zich waardevolle traditie s vastroest en . Niet iedereen is daar blij mee. Sommige mensen willen vooral dat alles bij het oude, veilig vertrouwde blijft. Verandering boezemt hen angst in.  Creativiteit is echter wars van angst. Ze getuigt van hoop, en vertrouwen dat de toekomst beter kan zijn; en dat de mens daartoe kan bijdrage

Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. Wijsh. 18, 6-9 Ps. 33 Hebr. 11, 1-2. 8-19 Lc. 12, 32-48 of 35-40   De laatste jaren van zijn leven kampte Ignatius van Loyola met een slechte gezondheid. Toen hij zijn autobiografie dicteerde was begin de zestig, erg oud voor die tijd. Zijn gezondheid was behoorlijk verzwakt. In de inleiding van dat levensverhaal schrijft zijn secretaris het volgende:   Vader Ignatius was er in die tijd slecht aan toe. Nu is hij helemaal niet gewend zichzelf al was het maar één dag van leven in het vooruitzicht te stellen. Integendeel, want als iemand zegt dat hij dit of dat binnen veertien dagen of binnen een week zal doen, zegt onze Vader. Ignatius altijd alsof hij ontsteld is: ‘Wat? Denk je nog zo lang te leven?’   Je zou deze bedenking van Ignatius kunnen lezen als een cynische opmerking. Ten onrechte. Ignatius was optimistisch en vertrouwvol. Hij wist hoe wankel zijn gezondheid was. Hij kon snel en onverwacht sterven. Tegelijk wilde hij voluit lev

Zelfs als we beseffen dat vergiffeni s schenken wezenlijk is voor ons welzijn en geluk, dan nog blijft het een uitdaging om te vergeven. Mijn vriendin Rachael geeft dit grif toe. Zelfs nadat ze een excuus heeft aanvaard, blijft ze toch dikwijls vastzitten in de krenking en negatieve gevoelens. Rach ael zegt: “Het is voor mij heel moeilijk vergiffenis te schenken . En daar ben ik helemaal niet blij mee of trots op. Ik ben er volledig van overtuigd dat vergeving de mooiste weg is. Maar blijkbaar zegt mijn verstand dingen die mijn hart niet kan uitvoeren.” Rachael ziet vergeving als een geestelijke oefening: “Wij worden verondersteld elkaar vergiffenis te schenken. Tot zelfs ‘zeventig maal zeven maal’. En dit is nog maar het begin van het aantal keren dat God ons vergeeft. Wij moeten deze ziel-zuiverende vergiffenis aan anderen schenken.” We weten hoe moeilijke prestaties eenvoudig lijken als vaklui ze uitvoeren. Denk aan de olympische kunstschaatsers die over het ijs sp

  Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (2/8)   Creëren kan eenvoudig of lichtvoetig, net zo goed als subtiel of verfijnd. Het heeft zijn plaats in de meest uiteenlopende domeinen van het menselijk handelen. Je kunt creatief zijn in de keuken, wiskunde, componeren, musiceren, schrijven, knutselen, menselijke relaties, sport, het bedrijven van wetenschap of ambacht, handeldrijven, fotograferen.   Ontdekken betekent dat je iets op het spoor komt wat voorheen onbekend was maar al wel bestond. In dit opzicht verschilt het   van creëren. Als je een brood bakt, een verslag maakt van een vergadering of een omgevallen boom verzaagt tot brandhout , dan produceer je iets dat er tot dan toe nog niet was, maar ben je niet per se creatief. Creëren heeft te maken met het bedenken of maken van iets nieuws, in de zin van origineel en uniek. Denk maar aan die baby.   Die nieuwheid kan zich op meerdere manieren uiten. Je kunt creëren ex nihilo – uit het niets.

" Dezelfde wapens die de duivel misbruikt met het oog op onze vernietiging moeten wij inzetten tegen hem voor ons heil ." Ignatius van Loyola

Hoe zou jij reageren mocht het einde van de wereld aangebroken zijn? Hoe zou jij naar je huidige leven kijken mocht je beseffen dat het einde nu meteen eraan kan komen.  Want, zo is het wel …

  Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (1/8)   Het ene jubel-appje na het andere kreeg ik . Mariet was in alle staten. Eindelijk had zij de oplossing gevonden. Mariet is een ingenieur die op latere leeftijd het beeldhouwen ontdekte. Al jaren werkt zij aan een ecologisch verantwoord verpakkingssysteem op basis van popcorn. Bij het krieken van de dag stond ze in haar atelier een gipsen afgietsel te maken van een nieuw beeld. Ineens zag ze hoe gips de langgezochte oplossing bood om de iets te soepele popcornverpakking de nodige stevigheid te geven. Haar vreugde kon niet op.   Mariet heet creatief te zijn. Creëren zit haar in het bloed. Wat is dat eigenlijk, creativiteit? Gaat dit over een uitzonderlijk talent, voorbehouden aan enkelingen? Heeft het te maken met opvoeding? Is het een aanleg waarmee je geboren wordt? Is creativiteit voorbehouden aan geleerde en verstandige mensen?   Creëren is vooral typisch menselijk. Creativiteit wordt positief

Aanvaard worden betekent, dat de mensen met wie ik leef, me een gevoel van eigenwaarde geven, me laten merken dat ik de moeite waard ben. Ze zijn gelukkig dat ik ben wie ik ben. Aanvaard worden betekent, dat ik ruimte krijg om te groeien maar niet geforceerd word: ik hoef niet te zijn wie ik niet ben. Het betekent ook dat ik niet word opgesloten in mijn verleden of mijn heden; integendeel ik krijg ruimte om te ontplooien en om de fouten van het verleden te boven te komen. In ’n zekere zin kunnen we zeggen dat aanvaard worden betekent een ont-hulling. Ieder van ons wordt geboren met vele mogelijkheden. Maar die mogelijkheden kunnen pas tot werkelijkheid worden in het warme klimaat van het aanvaard worden door anderen. Aanvaard worden bevrijdt alles dat in mij is. Slechts wanneer ik bemind word in die diepere zin van volledig aanvaard-zijn, kan ik mezelf worden. De liefde, de aanvaarding van anderen, maakt mij tot de unieke persoon die ik zou kunnen moeten worden. Als iemand ge

  Op de terugreis van Canada, voorbije vrijdag, ging paus Franciscus in het vliegtuig in gesprek met de journalisten. Er werd hem ondermeer gevraagd of hij zich meer Paus dan wel jezuïet voelt. Hij vertelde er ook wat hij van Ignatius geleerd heeft. "Nooit heb ik die afweging gemaakt, (nooit heb ik) gemeten (of ik meer Paus of Jezuïet ben). Ik voel me een dienaar van de Heer met het jezuïetengewaad. Er is geen pauselijke spiritualiteit. Die is er niet. Elke Paus brengt zijn eigen spiritualiteit voort.   Denk aan Johannes Paulus II met die prachtige mariale spiritualiteit die hij had. Hij had die al eerder en hij had die als Paus. Denk aan de vele pausen die hun spiritualiteit hebben voortgezet.   Het pausdom is geen spiritualiteit, het is een baan, een functie, een dienst. Iedereen voert het uit met zijn eigen spiritualiteit, zijn eigen genaden, zijn eigen trouw en ook zijn eigen zonden. Maar er is geen pauselijke spiritualiteit. Daarom is er geen vergelijking tussen jezuïtische s

Deze blog en zijn baasje gaan het de komende weken wat rustiger aan doen. We zijn er weer vanaf 1 augustus.  Wil je intussen toch je dagelijkse portie ignatiaanse vitamientjes, dan raad ik je graag onze website  www.biddenonderweg.org   aan.  Wist je dat hier ook thematische retraites, gesprekken en audioboeken worden aangeboden? Ook van harte welkom op www.gewijderuimte.org . Je vindt er elke dag een geschreven ignatiaanse meditatie met de evangelielezing van de dag. Wist je trouwens dat we de laatste jaren ook een heel ruim video-aanbod hebben ontwikkeld: Hier heb je alle mogelijk interviews met jezuïeten Hier vind je allerhande video's over ignatiaanse spiritualiteit en gebed , geproduceerd door Bidden Onderweg Hier kan je diverse lesvideo's bekijken over ignatiaanse spiritualiteit Voor de amateurs van verrassende video's, beveel ik graag mijn eigen video-website aan: www.verderkijken.org . Hier nog wat lectuurtips uit mijn eigen pen: 1. Jezuï

Ik was een van mijn tassen kwijtgeraakt bij de overstap tussen twee vluchten en omdat ik niet kon wachten, reisde ik verder zonder de tas. Ik moest shampoo en wat sokken kopen; voor het overige miste ik de tas eigenlijk niet. Tegen de tijd dat ik thuis kwam, was de tas weer in mijn bezit. Ik heb deze thuis in de gang gezet en een week lang niet geopend omdat ik me niet kon herinneren wat erin zat. Maar als ik me niet kon herinneren wat erin zat, was die tas dan wel zo belangrijk? Dit maakt dat ik me afvraag hoeveel energie ik gebruik, dag in dag uit, met het rondsjouwen van dingen die niet eens belangrijk zijn. Welke lasten heb ik op mezelf genomen die ruimte innemen en me moe en angstig maken? Ik denk niet dat het de bedoeling is dat we zo leven – met te veel tassen en te veel gewicht. Ik denk dat God wil dat we licht reizen en zo veel meer van de reis genieten. Vinita Hampton 

Tijdens een radio-interview zei een journalist aan Karl Rahner sj dat hij nooit een godservaring had gehad. Rahner had zijn antwoord meteen klaar. “Ik geloof u niet. Ik kan het hier gewoon niet mee eens zijn. Het kan best zijn dat u nooit een godservaring gehad heeft die u als dusdanig benoemd heeft. Maar u heeft zeker ooit, mogelijks zelf nu, een godservaring gehad. Ik ben er trouwens van overtuigd dat dit geldt voor elke mens.” Rahner wilde gerust toegeven dat het bijna altijd moeilijk is om zo’n godservaring te omschrijven. “Er zijn heel wat dingen die moeilijk zijn om uit te drukken of om over na te denken: liefde, trouw, diep verlangen, echte verantwoordelijkheid … Als we erover willen spreken, beginnen we vaak te stamelen. We vinden dat onze woorden vreemd klinken, ontoereikend zijn, enkel maar voorlopig. Maar dit wil helemaal niet zeggen dat je geen ervaringen van trouw, verantwoordelijkheid, vreugde, waarheid, liefde … hebt gehad. Met de godservaring is het niet ander

  Liefde maakt onmogelijke dingen mogelijk. Zeker als het gaat over je kleintje. Je kind laat je niet in de steek.   Heb jij al je grenzen verlegd bij je inzet voor je eigen kind?   Heeft een ander dat ooit voor jou gedaan?   Wat deed dat met jou?

Ruzie vermijden heeft niet alleen te maken met  goede inborst en met de vrede van de christelijke ingesteldheid. Het wordt ook bevestigd door de resultaten die het voortbrengt.  Ignatius van Loyola

  Mijn moeder overleed meer dan 20 jaar geleden aan de vreselijke A.L.S.. De laatste letters die ze met onze hulp op een alfabetkaart aanwees waren MERCI. Deze reactie ontving ik enkele dagen geleden op een blogje dat ik schreef over dankbaarheid. Ik werd er stil en blij van. Ook dankbaar. Wat een genade als je, na wat ongetwijfeld een lange lijdensweg was, je aardse leven zo mag eindigen. Wat een toegangsdeur naar de volheid van leven. Dankbaarheid is niet iets waar je zomaar voor kiest. Het is een genade die je ontvangt. Je kan er aan meewerken. Oefening baart kunst. Dat geldt in het bijzonder voor het gebed dat dankbaarheid heet. Danken betekent dat je Gods werkzame aanwezigheid weet op te merken. Dat je in de hectiek van het leven steeds weer aandacht geeft aan wat je blij, vertrouwvol of energiek maakt en dat in verband brengt met de Bron van alle leven.   Wie hier een gewoonte van maakt leert ook kleine rimpelingetjes van dankbaarheid op het spoor komen. Die zijn belangrijker dan

In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnen uit veranderen. In dit derde uittreksel beschrijft Bellet, aan het einde van de roman, het nieuwe zelfbewustzijn van meneer Périer. Hij ziet. Hij … ziet een stralend visioen. En hij ziet dat hij ziet. Niet dat hij nadenkt of zich aan bespiegelingen overgeeft. Allerminst. Er is geen enkele afstand,  hij zit er middenin, hij bevindt zich binnen de blik die hij op alle dingen werpt, dingen die door zijn liefdevolle blik langzaam ontwaken, zodat Jean Périer helemaal lichtend wordt – want het oog is de lamp van het lichaam. Natuurlijk ziet hij wat hij altijd gezien heeft: de waterpartij, de fontein … de kinderen die hollen en de moeders die opletten, en vlak bij hem de ezels die terugkomen. Maar wat hij zie

Een korte uitleg door Nikolaas Sintobin sj over wat we vandaag kunnen leren uit de eeuwenoude devotie tot het Heilig Hart van Jezus? Dit kan in onze geseculariseerde wereld heel ver van mijn bed lijken. Of net niet. Het spreekt namelijk over de tedere liefde en zorg van onze God voor elk van ons, in het bijzonder als we het moeilijk hebben.

  In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnen uit veranderen. In dit tweede uittreksel beschrijft Bellet de nieuwe blik van Meneer Périer aan de hand van een voorbeeld. Hij ging dus met lijn 39 van zijn wijk naar de rechteroever van de Seine. … toen een jonge vrouw tegenover hem kwam zitten. Dadelijk bekoorde ze hem. Niet dat hij erotische gedachten mbt haar koesterde; het was iets veel ernstigers. Hij voelde zich sterk tot haar aangetrokken. Hij keek haar aan; en dit gezicht bracht hem zo in vervoering dat hij niet merkte dat hij haar langdurig strak aankeek. De jonge vrouw wendde haar hoofd naar rechts en naar links, toen keek ze hem recht in zijn gezicht en zei ten slotte op koele toon: “Wat is er met me aan de hand?” “Wat bedoelt u” zei meneer Périe

Typisch Svankmajer … Absurde humor. Alhoewel. Als je kijkt tot het einde, zal je merken dat het helemaal niet grappig is. Gaat dit over ongeduld?   Over niet krijgen of heben wat je eigenlijk hoort te hebben? Regels en afspraken, persoonlijk en collectief, zijn nodig. Zoniet kan een grenzenloze, vernietigende logica de bovenhand krijgen.   Herken je dit?

In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnen uit veranderen (1/3). In dit eerste uittreksel beschrijft Bellet de mystieke ervaring. Wat ziet hij? Monsters, hersenschimmen, goden die uit de hemel neerdalen? …  Niets van dat alles. Nee, meneer Périer ziet wat iedereen ziet: de ronde waterpartij, de fontein, de mensen op de stoelen, een ventje dat achter een wegvliegende duif aanholt, … En hij ziet de open hemel. Wat meneer Périer ziet is zo onverwacht, hij is er zo slecht op voorbereid, het heeft zo weinig gemeen met al wat er mogelijk in zijn hoofd omgaat dat hij niet eens weet dat hij een visioen heeft. Hij heeft slechts een wonderlijk gevoel van warmte, zachtheid en alomvattende welwillendheid; het licht lijkt weldadiger en scherper te zijn, de

  Deze zeeolifanten hebben mekaar eigenlijk niets te verwijten. Toch maken ze ruzie. Het gaat over een misverstand. Er is een gebrek aan communicatie. Herken je daar iets van? Hoe ga jij hiermee om als dit jou overkomt?