"In alle dingen"

Tien jaar geleden was ik op bedevaart in het Heilig Land. Met een klein groepje pelgrims zijn we er letterlijk in de voetsporen van Jezus gegaan.

In mijn herinnering zijn er twee beelden die telkens terugkomen. Beide gaan over de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem; een groot en complex gebouw met heel wat verschillende niveaus.

Het ene betreft de plaats waar volgens de traditie het kruis stond. Het is een opening in een marmeren vloer, omringd met een vergulde ster. De hele dag schuiven er in stilte mensen aan. Ze knielen en steken hun hand in de opening om de rots eronder aan te raken.

Het ander is, iets verder, op de gelijkvloerse verdieping van dezelfde kerk, het eigenlijke graf. Meer in het bijzonder, een geel-witte steen waarop het lichaam van Jezus gerust heeft. Ook hier staan mensen de hele dag in het rijtje om te knielen voor de steen en hem in stilte aan te raken.

Toen ik dit het voor het eerst zag voelde ik een zekere weerstand. Toch heb ik snel besloten om te doen al…

Witte donderdag 2019: homilie

Exodus 12,1-8.11-141 Korintiërs 11,23-26Johannes 13,1-15


Alsjezuïet in opleiding woonde ik in Parijs. Elke zaterdagmorgen was ik er vrijwilliger op een dienst voor palliatieve zorgen. De helft van de bedden was voorbehouden voor terminale aidspatiënten. Een van hen was Jean-Louis, een dertiger. Hij was vel over been. Gevolg van chronische diaree. Ik stapte zijn kamer binnen om wat bij te praten. Op dat eigenste ogenblik zag ik Jean-Louis uit zijn bed opspringen. Net op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf zou bevuilen door de gevolgen van een zoveelste oncontroleerbare darmkramp. De geur was onuitstaanbaar. Maar nog pijnlijker was de gelaatsuitdrukking van die naakte man. Hij wist niet waar te kruipen van schaamte en walging. Ik ook niet …
Binnen de minuut stond er een verpleegster. Een jong meisje met een prachtige glimlach. Met een kwinkslag stapte ze, door de smurrie heen,naar Jean-Louis toe. Ze reinigde hem en hielp hem terug zijn bed in. Haar eigen ba…

Liefde die kan overstromen naar onze medemens
Als Jezus gevraagd wordt naar het grootste gebod, antwoordt Hij onmiddellijk: de liefde. En wel: de liefde tot God, en –even belangrijk- de liefde tot de medemens (Mt. 22, 37-39). Dat tweede noemt Hij :”heb je naaste lief als jezelf” . Die woorden ontleent Hij aan het Oude Testament (Lev. 19, 18). Maar op de laatste avond van zijn leven, na de voetwassing, drukt Hij die liefde tot de medemens anders uit: “zoals Ik jullie heb liefgehad. Zo moeten jullie elkaar liefhebben” (Joh. 13, 34)
We hoeven niet lang na te denken om te beseffen dat we die nieuwe opdracht op eigen kracht niet kunnen volbrengen. Dat weet Jezus ook heel goed. Hij moet het doen in ons. Wij moeten ons laten volstromen met zijn liefde, zodat die kan overstromen naar onze medemens.
Trouwens, als Paulus de liefde beschrijft (1 Kor. 13, 4-7) dan doet hij eigenlijk niets anders dan een portret van Jezus tekenen. Daar heb je de liefde ten voeten uit, in levenden lijve. En dat is dan…

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes.
De wijze zei tegen zijn leerlingen die altijd maar om parels van wijsheid vroegen: “Wijsheid uit zich niet in woorden, maar in daden.”

Toen zijn leerlingen zich hierop in allerlei activiteiten stortten, begon hij hard te lachen en zei: “Dat is geen overwogen actie, maar wild gedoe.”
Anthony de Mello sj

Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud werd hij, door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor.


In Buchenwald hadden we er die rijk waren. Maar het was aartsmoeilijk om ze in de massa op het spoor te komen … Ik …

Vandaag verschijnt onderstaande overweging op www.gewijderuimte.org
Viktor Frankl is een bekende psychiater die het concentratiekamp heeft overleefd. Hij schreef een belangrijk boek: De zoektocht van de mens naar zingeving. Daarin constateerde hij dat alleen zij die een reden hadden om het vol te houden te midden van die verschrikkelijke ervaring, het overleefden. Zij die alle hoop opgaven, stierven vlug. Nietzsche citerend geloofde hij dat alleen zij die een ‘waarom’ hadden om voor te leven, in staat waren bijna elk ‘hoe’ te verdragen. Volgens Viktor Frankl is een offer pas te verdragen als het zinvol is.
De evangelisten beelden Jezus af als iemand die zijn lijden vastberaden onder ogen ziet. Jezus negeert de werkelijkheid van het lijden niet. Integendeel, Hij kiest er voor om het ‘met een gezicht zo onbewogen als een rots” tegemoet te treden. De vier evangelisten nemen de woorden van Psalm 22 over. Die drukt ‘een gedicht over de door God verlaten mens’ uit. Psalm 22 klinkt ook als ‘ee…

“Wat we zijn is Gods geschenk aan ons. Wat we worden is ons geschenk aan God.”

Eleanor Powell