"In alle dingen"

De verzorgingsstaat is een weldaad.

Persoonlijke verantwoordelijkheid en zin voor initiatief ook …

Michael Sparough sj en Tim Hipskind sj hebben samen met Jim Manney een boek geschreven over het maken van keuzes: “What’s your decision?” Ze geven twaalf tips van Ignatius om te komen tot een goede keuze. Hier heb je ze, drie per drie.

1. In de aanloop naar het maken van een keuze kan je wisselende gevoelens hebben. Die hebben betekenis. Ze wijzen je de richting aan waar je heen moet.

2. Maak geen keuze als je je hopeloos, angstig, bedrukt of op welke wijze dan ook benauwd voelt. De verleiding is dan immers dat je gaat handelen vanuit het verlangen dat die onaangename gevoelens zouden verdwijnen. Doe dit niet en wacht tot je je terug rustig voelt.

3. Ga praten met iemand. Het is eigen aan de “boze geest” dat hij je ervan wil overtuigen dat je dingen die echt belangrijk voor jou zijn geheim moet houden en dat je gewichtige beslissingen helemaal in je eentje moet nemen.

Spontaan gaan wij mensen bij het terugblikken op onze ervaringen eerst kijken naar wat pijn gedaan heeft, wat moeilijk verlopen is en wat we dus in de toekomst willen vermijden. Ignatius nodigt bij het levensgebed uit om heel bewust in te gaan tegen deze spontane reactie door ervoor te kiezen om eerst te kijken naar wat goed verlopen is. Ervaringen die deugd gedaan hebben, en die ook achteraf een goede nasmaak behouden, zeggen doorgaans iets over Gods aanwezigheid in je leven. Je ervan bewust worden, brengt je opnieuw dichter bij de bron, herbront reeds op zich. Het is  zoveel zinvoller en belangrijker te weten waar God aanwezig was in je leven dan uit te vissen waar hij afwezig was.  Op die aanwezigheid, hoe discreet ook, kan je bouwen, daar kan je in de toekomst meer aandacht aan geven, waardoor de afwezigheid als vanzelf minder ruimte toebedeeld krijgt. Het is zoveel vruchtbaarder om je in te zetten voor iets dan tegen iets.
Het is belangrijk om er met de wil voor te kiezen om eerst…

In een huis dat goed draait moeten de ouderen leven zoals de jongeren en de jongeren zoals de ouderen; zodanig dat eerstgenoemden  blijk kunnen geven van de vinnigheid van de jeugd en de laatstgenoemden van het oordeelsvermogen van de wijsheid van jaren. Ignatius van Loyola

Tegenkanting en mislukking (5/5): tegen beter weten in

Die man die tot het uiterste ging in het geven van zichzelf blijft mij oproepen om, in de mate van mijn mogelijkheden, hetzelfde te doen, en Hij zal mij, zo ik het echt verlang, daar ook de kracht toe geven.
 Maar laat ik me geen illusies maken. Het gaat niet om het presteren van grootse dingen, om heldendaden. Dat 'geven van zichzelf' gebeurde door Jezus ook in zijn dagdagelijkse omgaan met mensen. En dat 'uiterste' leek alles behalve heldhaftig. Het kwam Hem en anderen veeleer voor als een uiteindelijke mislukking, en liet Hem het bitter gevoel na van een absolute verlatenheid. Verlaten door zijn volk ‘overgeleverd aan de heidenen’.
Verlaten ook door zijn God, voor wie Hij het zo opgenomen had. Zelfs die leek plots totaal verdwenen. "God, mijn God, waarom hebt Ge mij verlaten ?" Ook de leerlingen zaten met dat gevoel. Met dat gevoel stond Hij geheel en al aan de kant van de verworpen en afgeschreven mensen…

Een stiltetip die ik schreef voor de EO

Leren leven in vrede met jezelf. Is dat mogelijk? Zo ja, hoe doe je dat dan? Hierover gingen Rick Timmermans en Nikolaas Sintobin sj met elkaar in gesprek.

Na afloop van een voordracht voor jonge christenen kreeg ik volgende schriftelijke vraag: "Hoe ga ik om met onverdraagzaamheid van katholieke jongeren naar niet-gelovigen? Dat lijkt te groeien en dat baart me zorgen." 

Ziehier wat ik erop antwoordde.

Deze onverdraagzaamheid is spijtig genoeg niet het monopolie van jonge katholieken. Je vindt ze bij katholieken/christenen van alle generaties.
Zoals vaak bij overtrokken reacties zit er een grond van waarheid in deze houding. Meestal is er wel iets van objectieve ondergrond. Alleen wordt deze dan vaak overtrokken, opgeblazen, waardoor met het hele plaatje niet meer ziet - dezelfde dynamiek van de heresie. Ten gronde gaat het vaak om angst wegens een gekwetste of kwetsbare identiteit als katholiek in een samenleving en cultuur die het christelijk geloof niet erg waardeert en binnen een Kerk die mee verandert in een veranderende samenleving en cultuur. Niet voor niets zegt Jezus zo vaak “wees niet bang”.  
Tips voor het gesprek met d…

Tegenkanting en mislukking (4/5): de onbekende factor

Mensen weten meestal niet op voorhand tot welke edelmoedigheid zij in staat kunnen/zullen zijn, wanneer door een of andere omstandigheid, op die edelmoedigheid concreet beroep wordt gedaan. Denken wij aan wat ouders soms over hebben voor een ziek of gehandicapt kind; of gehuwden voor elkaar, wanneer zij in 'de kwade dagen' belanden.

Ook Jezus wist bij de aanvang niet waar de trouw aan zijn keuze Hem zou brengen. Hij is maar geleidelijk aan tot dat besef gekomen. Hij heeft zichzelf en zijn leerlingen daar ook innerlijk moeten op voorbereiden. De edelmoedigheid daartoe behoort zomaar niet a priori tot mijn persoonlijke uitrusting.