"In alle dingen"

In de Adventstijd bereiden we ons niet alleen voor op Christus’ geboorte, maar ook op zijn wederkomst. In het Credo spreken we elke keer opnieuw uit dat we vol vreugde naar deze gebeurtenissen uitzien. Het leven draait uiteindelijk om de wijze waarop we afscheid nemen van belangrijke levensfasen. We denken hierbij niet alleen aan het einde van het leven. Maar we staan ook stil bij het einde van onze kinderjaren, het einde van een relatie en het einde van een goede gezondheid. De wijze waarop we afscheid nemen van gebeurtenissen heeft soms meer betekenis dan de manier waarop we gebeurtenissen verwelkomen.
Jezus verlangt van ons dat we het einde van belangrijke levensfasen niet angstig en droevig zouden beleven. Maar Hij hoopt dat we hetzouden aanvoelen als nieuwe mogelijkheden: zal het afsluiten van een bepaalde levensfase mij een stap dichter brengen bij een voldaan gevoel of een ervaring van volheid? Ben ik in staat om het einde van een levensgebeurtenis te vergelijken met het binne…

Wie wil werken voor het heil van de zielen moet zich zo inzetten dat zijn handelswijze aanvaardbaar is niet enkel voor God maar ook voor de mensen.  En hij dient zijn ijver voor de goddelijke eer af te stemmen op de vooruitgang van zijn naaste.



Ignatius van Loyola

Onderstaand gebed komt van de heilige Franciscus Xaverius, medestichter van de Sociëteit van Jezus, en boezemvriend van Ignatius van Loyola. Vandaag viert de Katholieke Kerk zijn feest.
Heer, leer me de ware grootmoedigheid, leer me U te dienen zoals Gij het graag hebt:
te geven zonder te berekenen, te vechten zonder vrees voor wonden, te zwoegen zonder naar rust te verlangen, te werken zonder naar loon te vragen, altijd erop uit te zijn Uw wil te doen. Amen.

Onlangs vond ik aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen.
Het spreekt voor zich dat de bijdrage die de Kerk zal kunnen leveren aan de wereld minder massief en alomvattend zal zijn dan vroeger. Toch meent Rahner niet dat de Kerk zich voortaan zou moeten terugtrekken uit de wereld.

1. Volgens hem moet de taak van de Kerk van morgen gedefinieerd worden in termen van bevordering van het Rijk van God, eerder dan in termen van sociale hervormingen.
2. Rahner benadrukt sterk dat er een valkuil is die de Kerk moet vermijden: dit risico omschrijft hij als het worden van “een winkel van heiligheid”: een club die zich in de eerste plaats bekommert om het zielenheil van haar selecte leden.
3. Integendeel, het is de eerste taak van de Kerk om te delen in de hoop, de vreugde, de zorgen en de angsten van de mensen van onze tijd. Meer in …

Het Mariabeeldje in het kerststalletje van mijn jeugd was een bijna grappig uit hout gesneden figuurtje van een mooi blond meisje. Ze zag er meer Scandinavisch dan Semitisch uit.  Ook de twee schaapherders waren van het noordelijke type.  Zelfs de ezel leek op een veulen uit verre tijden. Uiteindelijk verhuisden ze, met hooi en stal, naar een afdeling van het ziekenhuis waar mijn vader chirurg was. Maar na een paar jaar verdwenen ze uit de ziekenzaal. Een gezagsdrager die leed aan een overdosis politieke correctheid had de indruk dat de moslims zich beledigd zouden kunnen voelen. Maar ook de moslims vereren de Maagd, en wel met haar echte naam: Mariam.
Bedenk wel dat, zo mijn kribbetje een bron van ergernis was,  de originele stal ook aanstootgevend is, of zou moeten zijn. Franciscus van Assisi had nooit de bedoeling dat zijn afbeelding van de geboorte te Bethlehem zou uitgroeien tot iets schilderachtig en charmant. Maar de al te  grote  vertrouwdheid met het verhaal heeft in ons een…

1ste zondag van de advent, A-cyclusJesaja 2, 1-5; Rom 13, 11-14; Mt 24, 37-44
Hier vind je mijn de preek voor morgen, eerste zondag van de Advent, in de Oude Abdij in Drongen.

Ik heb in deze mooie Oude Abdij meegewerkt aan tientallen sessies. Ik herinner me det tijd dat we bij zulke sessies ‘s morgens moesten voorzien in een wekdienst voor diegenen die geen wekker bij hadden. Dat is prehistorie. Allen hebben hun smartphone bij en dus een wekfunctie die maakt dat ze op het gewenste uur, met een harptoon of pianomuziek of nog een ander zoet geluid, worden wakker gemaakt. In de tijd waarin Paulus zijn brief aan de Romeinen schreef waren die smartphones er nog niet.Het zou waarschijnlijk ook niet zo’n verschil hebben uitgemaakt. Want als Paulus schrijft “ Gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken”, dan doelt hij duidelijk niet op het ’s morgens wakker worden. Wel wil hij zeggen dat de eindtijd is aangebroken. “De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan. “Na duizen…

Bekering is mogelijk. Voor iedereen. Ook voor jou en mij.
Heb jij ooit iets meegemaakt dat je levenshouding, ten goede, op zijn kop heeft gezet?

Heeft het je gelukkiger gemaakt?

Lang geleden studeerde ik samen met Lode in Leuven. We gingen bijna elke dag samen koffie drinken. Lode Van Hecke was toen reeds monnik in Orval. Hij is nu abt van de trappisten van Orval. 

Lode is al meer dan 40 jaar monnik. Hij weet intussen waar het over gaat en heeft de beide voetjes op de grond. Dit blijkt uit het schitterend citaat hieronder.

Abt Lode: Ik voel een heel grote verbondenheid met de mensen die vandaag op onze planeet leven en die God zoeken, zelfs in andere godsdiensten. Daar voel ik me heel sterk mee verbonden. En ook met de mensen die hier geweest zijn.

Journaliste: Ook met de mensen die God niet zoeken?

Abt Lode: Ja. Men zoekt altijd iets. Wat is God zoeken of God niet zoeken? Het is niet altijd zo duidelijk. En als men God weigert, welke God weigert men eigenlijk? Waarom weigeren mensen God? Men is nooit absoluut gelovig en ook nooit absoluut ongelovig. Je kan dat wel beweren, maar nee, dat bestaat niet.

Onlangs vond ik aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen.

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat voor Karl Rahner sj de belangrijkste toekomstige bestaansvorm van de Kerk die is van de diaspora in een cultuur die helemaal niet meer bepaald wordt door het christendom. Het christen-zijn wordt in groeiende mate het resultaat van een persoonlijke keuze veel meer dan dat het de vrucht is van een cultuur of een opvoeding. 
Hieruit volgt dat de christen zijn identiteit niet meer kan bouwen op het prestige van de grote instellingen van de Kerk. Zijn geloof zal ook minder afhankelijk zijn van de cultuur, de traditie of van sociale normen. Het geloof zal meer afhankelijk worden van een persoonlijk engagement en van de zielenkracht van de persoon.

Van toen ik nog een kind was hield ik van honingbijen. Mijn grootvader kweekte ze als gepensioneerde op zijn boerderij en ik hield ervan hem te helpen bij de bijenkorven. We gingen ernaar toe om de honing te oogsten of gewoonweg om de gezondheid van de bijen te controleren. Bijen fascineerden me door de manier waarop hun hard samenwerken iets kon produceren dat zo zoet en gratuit was.
Deze zomer besteedde ik, midden in mijn retraite, wat tijd aan het contemplatief bekijken van de bijen, hun kopjes genesteld in het hart vanlieflijke gele en purperen bloemen. Ik was juist bezig te onderscheiden hoe ik mijn tijd zou besteden in het komende jaar. Ik heb veel interesses en verplichtingen, veel energie en toch ook een diepe behoefte aan contemplatie. Ik verlang dat mijn leven vruchtbaar is en “voor de grotere glorie van God”. Maar, hoe kiezen?
Verschillende bijen waren zwaar van stuifmeel op hun poten als zij zich van bloem naar bloem verplaatsten. Mijn aandacht werd gericht op het feit dat b…