"In alle dingen"

Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Graag bied ik u enkele uittreksels aan. “Ik ben te klein om nog trots te zijn en ik ben ook te klein om u met mooie zinnen te doen geloven dat ik erg nederig ben.  Ik wil liever erkennen dat de Almachtige grote dingen heeft gedaan in de ziel van het kind van zijn goddelijke Moeder. En het grootste is wel dat Hij mijn ziel haar kleinheid en onmacht getoond heeft.”  

( 4/6) U itmuntendheid Uitmuntendheid staat centraal in de ignatiaanse pedagogie. Het betekent: groeien in waar jij goed in bent.  Vandaar, opnieuw, het belang van de terugblik om scherper te krijgen waar jouw diepere verlangen ligt: in wetenschappen, relaties, talen, religie, handwerk.   Uitmuntendheid geldt voor elk kind. Niemand is veroordeeld tot middelmatigheid. Elk kind heeft recht op de vreugde die je ervaart als je groeit in jouw unieke menszijn. Niet alleen de objectieve cijfers zijn belangrijk. Ook en soms nog meer, de persoonlijke groei van elk kind.   De ervaring leert dat je de grootste groei en dus vreugde ervaart als je leert de grens van je eigen persoontje te doorbreken, richting de ander. Dit noemen we opvoeding tot sociale verantwoordelijkheid. De sociale projecten zijn daar een toepassing van: jongeren opvoeden tot mensen voor en met anderen . Niet als een droeve plicht. Wel als bron van de grootste vreugde. Nikolaas Sintobin sj NB: In mijn boek "Op he...

 Twijfel, of anders uitgedrukt, durven niet weten is de voorwaarde om te kunnen onderscheiden.  In het eerste deel van deze video licht Nikolaas Sintobin sj deze wat bijzondere stelling toe. In het tweede deel antwoordt hij, samen met Rick Timmermans, op vragen van de deelnemers aan deze webinar. Klik hier om deze webinar te bekijken . Je kan ook klikken op onderstaande foto. Wil je meer weten over de ignatiaanse onderscheiding, de innerlijke vrijheid en de goede twijfel, lees dan het boek van Nikolaas Sintobin: Vertrouw op je gevoel. Keuzes leren maken met Ignatius van Loyola, KokBoekencentrum, 2021

  (3/6) Verstand én hart Jezuïeten staan vooral bekend voor de tien bovenste centimeter van hun lichaam. Eigenlijk is dit een karikatuur. Verstand is belangrijk. Maar de uniciteit van de persoon ligt niet in de blinde ratio, wel in de diepere gevoelservaring. De originaliteit van de ignatiaanse spiritualiteit en pedagogie is dat zij een school zijn van het hart.   Het systematisch terugblikken op de leerervaring helpt ontdekken waar je hart klopt. Niet wat men denkt of wat influencers je aanpraten. Wel datgene waar jij diep van binnen warm van wordt en dat energie en vreugde geeft.  Dit verlangen ernstig nemen en daar vervolgens leren voor kiezen dat heet vrijheid. Er is geen humaniora zonder vrijheid. De ignatiaanse spiritualiteit is één grote keuzepedagogie. Hart én verstand gaan daarbij hand in hand. Nikolaas Sintobin sj NB: In mijn boek "Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids" ga ik uitvoerig in op diverse aspecten van de ignatiaanse pedag...

" Wie last heeft van woedeaanvallen doet er niet goed aan het gezelschap van andere mensen te mijden. Immers, dergelijke opwellingen kan je enkel maar overwinnen door er weerstand aan te bieden en niet door ervoor op de vlucht te slaan ." Ignatius van Loyola

  (2/6) -  Het belang van de ervaring Ignatius zegt: Niet het vele weten voldoet en verzadigt de ziel. Wel het innerlijk voelen en smaken . Leerlingen hebben recht op de beste kennis. Maar kennis volstaat niet om te groeien als mens. Geen leerkracht kan qua kennis concurreren met ChatGPT. Nog belangrijker dan veel weten is wat Ignatius omschrijft als innerlijk voelen en smaken . Anders gezegd, wat doen die kennisinhouden met mij? Wat interesseert mij echt? Wat geeft mij vreugde?  Wat denk ikzelf hierover? Wat kan ik hieruit leren over wat mij echt drijft?   Vandaar het belang van de terugblik en de persoonlijke verwerking van de leerervaring. In de jezuïetencolleges uit de 16° tot 18° eeuw kregen leerlingen per dag één uur input. De rest was individuele en collectieve verwerking en terugblik. Leerkrachten én ouders kunnen hier niet voldoende aandacht aan geven. Het recente project van de ignatiaanse pauze, een dagelijks klassikaal terugblikmoment, is daar een inter...

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een  Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. Tegen een leerling die overdreven respectvol was voor de wijze zei deze laatste: “Licht wordt door een muur teruggekaatst. Maar waarom zou je de muur vereren? Wees aandachtig voor het licht.  Anthony de Mello sj

1/6: Waarom jezuïetenscholen? 476 jaar geleden startte in Sicilië het eerste jezuïetencollege en meteen een nieuw onderwijsmodel: het middelbaar onderwijs. De jezuïeten noemden het: humaniora - meer mens worden . Waarom investeren jezuïeten zoveel in onderwijs?   Kennisoverdracht is belangrijk. Maar het is niet enkel omwille van de schoonheid van wiskunde of Latijn dat ontelbare jezuïeten hun leven gaven en geven aan het onderwijs. De reden is wel dat kennisoverdracht een uniek middel is voor persoonlijkheidsvorming. Denk aan het opnieuw actuele klassikale twistgesprek, het zo vormende groepswerk of het verrijkende parascolaire aanbod.   Wat is kenmerkend voor het jezuïtische opvoedingsmodel? Het vertrekt van de ignatiaanse spiritualiteit. Daarin staat de ontplooiing van de mens centraal.  Christenen geloven dat de mens, elke mens, goddelijke waardigheid heeft. Niets is belangrijker dan de menswording. Daarom is het ignatiaanse ideaal om elk kind zo op te voeden dat het ...

Hoe kijk jij naar de werkelijkheid? Is het ieder zijn waarheid? Of is er toch zoiets als een objectieve werkelijkheid? Klik hier om dit filmpje te bekijken of klik op onderstaande afbeelding.

Ieder die bidt wordt geconfronteerd met verstrooidheid. Heel normaal. De vraag is: hoe kan je hier het best mee omgaan? Soms is het zelfs mogelijk om de verstrooidheden te gebruiken als een wipplank om te komen tot nog meer concentratie, tot intenser gebed. Wat je nooit moet doen bij verstrooidheden, is ze met man en macht willen bestrijden. Maak je vooral niet kwaad of word niet ongelukkig. Dan geef je net toe aan de moeilijkheid. We kunnen onderscheid maken tussen 4 soorten verstrooidheden . 4.   Ten slotte, er zijn ook verstrooidheden die er eigenlijk helemaal geen blijken te zijn. Zo kan het zijn dat een bepaalde vraag, een voorstelling, een gezicht, een herinnering regelmatig, te pas of te onpas, opduikt in je gebed en dat je die op het eerste zicht als onaangenaam of storend ervaart : het gezicht van een persoon met wie je in onmin leeft, een ervaring die je pijn heeft gedaan … Het terugkomen van deze verstrooidheid kan betekenen dat God, in je biddende...

Wanneer je je veroordeeld voelt, dan zijn je creativiteit, je vermogen om lief te hebben, je levensvreugde en je gevoel van heelheid geblokkeerd. Als je dan plots of geleidelijk aan snapt dat je niet verworpen of veroordeeld bent, maar wel aanvaard en bemind door iemand anders op wie je steunt, dan ervaar je hoe weldoend en helend die ervaring is. Alles wordt anders. Er is opnieuw zonneschijn en je hebt zin om te zingen. Je kan opnieuw vrolijk zijn en je vreugde doorgeven aan anderen. Je kan opnieuw delen en liefhebben. Je bent een nieuw mens, een nieuw schepsel. Wat onmogelijk was zolang je je veroordeeld wist wordt nu mogelijk. Het was de zending van Christus om de mens tot deze verzoening en wedergeboorte te brengen. Diegenen die deze boodschap gesnapt hebben, diegenen die leven van deze ervaring noemen we christenen. Piet Van Breemen sj

Homilie voor het feest van Maria Lichtmis. Opdracht van de Heer (Maria Lichtmis) Maleachi 3, 1-4            Hebreeën 2, 14-18       Lucas 2, 22-40 Toen ik in Antwerpen woonde preekte ik regelmatig in de kathedraal: een van de mooiste kerkgebouwen die ik ken. Er is het overvloedige licht. De eindeloze rijen pilaren die naar de hemel reiken.   En vooraan heb je twee   reusachtige drieluiken van Rubens: de oprichting en de afneming van het kruis. Zelf vind ik   de afneming van het kruis het meest spreken. Je ziet er vijf taferelen: aan de achterzijde links de reus Christoffel die het kind Jezus op de schouders draagt. Achteraan rechts een oudere man die een lantaarn draagt met een brandende kaars. Links vooraan is er het bezoek van de hoogzwangere Maria aan haar nicht Elisabeth. Rechts vooraan verschijnt Simeon die de pasgeboren Jezus in de armen houdt. In het centrale paneel, ten slotte,...

  Vind jij dit ook zo mooi?   Wat doet schoonheid met jou?   Waar is er schoonheid in jouw leven? Geef je voldoende aandacht aan schoonheid?   Wat zou jij kunnen doen om meer schoonheid in jouw leven te brengen?   Hoe zou er meer schoonheid kunnen komen in de hele wereld?

Ieder die bidt wordt geconfronteerd met verstrooidheid. Heel normaal. De vraag is: hoe kan je hier het best mee omgaan? Soms is het zelfs mogelijk om de verstrooidheden te gebruiken als een wipplank om te komen tot nog meer concentratie, tot intenser gebed. Wat je nooit moet doen bij verstrooidheden, is ze met man en macht willen bestrijden. Maak je vooral niet kwaad of word niet ongelukkig. Dan geef je net toe aan de moeilijkheid. We kunnen onderscheid maken tussen 4 soorten verstrooidheden . Hier komt de derde soort. 3.   Er zijn verstrooidheden die je gebed intenser kunnen maken en die je zelf dichter bij God kunnen brengen. Plots moet je denken aan een goede vriend die zwaar ziek is of komt de een of de andere noodsituatie in de wereld, dichtbij of veraf,  voor de geest, of een opdracht die je moet uitvoeren. ð   Dit gaat niet meer over een onnozel vlindertje dat je zo maar kan wegjagen. Anderzijds, het is niet in de eerste plaats door je gebed dat je ...

  Leven en liefhebben is groeien, vieren, geven,   ontvangen, loslaten, afscheid nemen.   Wat is leven op dit ogenblik voor jou?   Wat vind je daarbij moeilijk en wat vind je makkelijk?

  Dit is de zevende en laatste aflevering in de podcastserie  Op het kompas van de vreugde.  In deze serie bespreek ik de kernthema's van mijn nieuwe boek:  Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids . Klik hier   of op onderstaande afbeelding voor  deze zevende podcast .  Deze laatste podcast gaat over het luisteren in het algemeen en het luisteren naar Gods Geest in het bijzonder. Ik geef er enkele inzichten van Ignatius van Loyola over luisteren. Vervolgens geef ik ook een praktische tip en een oefening. Klik hier om het  boek te bestellen . Klik hier om de zesde podcast te beluisteren  : doe maar het tegenovergestelde. Klik hier om de vijfde podcast te herbeluisteren : kiezen, hoe doe je dat? Klik hier om de vierde podcast te herbeluisteren:  wat is goed en wat is kwaad. Klik hier om deze derde podcast te herbeluisteren : tips om te groeien in innerlijk...

De eerste reactie als je onderstaand citaat leest is wellicht dat het "van de pot gerukt" is. "Dat kan toch niet". Het bijzondere is dat het wellicht op een correcte wijze de radicaliteit van het geloof van Ignatius omschrijft. "Je moet zo’n groot vertrouwen hebben in God dat je gelooft dat, indien er geen schip zou zijn, je de zee zou kunnen oversteken op een kale plank." Ignatius van Loyola

In deze video denk ik na over hoe je vandaag hoopvol in de kerk kan staan: hoe kan je onderscheiden in tijden van crisis.  Tijdens een korte voordracht ga ik eerst te rade bij twee grote theologen. Vervolgens geef ik een inkijkje in hoe Ignatius van Loyola hiermee omging. Ten slotte geef ik drie concrete tips. In een tweede deel geef ik antwoord op een aantal vragen van de deelnemers. Klik hier om de video-opname van deze webinar te bekijken of klik op de afbeelding hieronder.

Etty Hillesum was een jonge joodse vrouw. Zij leefde in Amsterdam in de tijd dat de Jodenvervolging strikter en strikter werd. Ze was heel lucide omtrent wat haar te wachten stond.  Uiteindelijk zou zij sterven in Auschwitz. Onderstaande mijmering schrijft zij in haar dagboek dd 20 juni 1942. “Ik fietste langs de Stadionkade vanochtend en genoot van de wijde hemel daar aan de rand van de stad en ademde de frisse, ongerantsoeneerde lucht in. En overal bordjes, die wegen, de vrije natuur in, voor joden versperd hielden.  Maar boven dat ene stuk weg, dat ons blijft, is ook de volledige hemel. Men kan ons niets doen, men kan ons werkelijk niets doen. Men kan het ons een beetje lastig maken, men kan ons beroven van wat materiële goederen, van wat uiterlijke bewegingsvrijheid, maar wijzelf plegen de grootste roof aan ons, wij roven ons onze beste krachten door onze verkeerde instelling. Door ons achtervolgd, vernederd en verdrukt te voelen. Door onze haat. Door branie, die angst v...

Ieder die bidt wordt geconfronteerd met verstrooidheid. Heel normaal. De vraag is: hoe kan je hier het best mee omgaan? Soms is het zelfs mogelijk om de verstrooidheden te gebruiken als een wipplank om te komen tot nog meer concentratie, tot intenser gebed. Wat je nooit moet doen bij verstrooidheden, is ze met man en macht willen bestrijden. Maak je vooral niet kwaad of word niet ongelukkig. Dan geef je net toe aan de moeilijkheid. We kunnen onderscheid maken tussen 4 soorten verstrooidheden .  2 .       Een andere soort verstrooidheden werd door Theresia van Lisieux de “ vlindertjes ” genoemd. Het zijn gedachten of fantasieën die plots komen binnenvliegen, zonder reden en eigenlijk ook zonder gewicht of belang voor de dynamiek van je gebed. Je kan ze best meteen vriendelijk maar kordaat naar buiten loodsen en verder gaan met je gebed. Hoe sneller je dat doet, hoe minder ruimte je laat aan de parasitaire gedachtegang om zich te ontspinnen, hoe makk...

  Hier vind je mijn homilie voor deze zondag, 3de zondag van het jaar. Het was 13 maart 2013 in de avond. Uit de Sixtijnse Kapel was witte rook gekomen. Al de camera’s stonden gericht op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek voor de voorstelling van de nieuwe paus. Die zou voor de eerste maal zijn zegen geven. Toen gebeurde het. In plaats van meteen de zegen uit te spreken, boog paus Franciscus voor de aanwezigen. Twintig lange seconden bleef hij gebogen, terwijl het volk Gods bad om zegen over de nieuwe paus. Deze twintig seconden in volstrekte stilte waren de volgende dag hét wereldnieuws. Het was duidelijk. Dit was het begin van iets nieuw.  Dat bleek en blijkt ook daadwerkelijk zo te zijn. Zonet hoorden we in de evangelielezing Lucas een ervaring vertellen die hier op gelijkt. Jezus geeft geen zegen. Hij leest voor uit Jesaja. De aanwezigen voelen dat iets bijzonder gebeurt. Iets dat volstrekt nieuw is. De daaropvolgende tijd zal bewijzen dat de toehoord...