"In alle dingen"

Rechtstreekse beelden kruisweg bij het Colosseum in Rome, met paus Franciscus

Paus Franciscus, tijdens de kruisweg op Goede Vrijdag, aan het Colosseum in Rome in 2013: Soms lijkt het erop dat God het kwaad onbeantwoord laat, dat hij stil blijft.  De werkelijkheid is anders. God heeft gesproken. Hij heeft een antwoord gegeven.  En zijn antwoord is het kruis van Christus: een woord dat liefde is, barmhartigheid, vergeving.

Medebroeder Bert Daelemans sj publiceerde  bij Averbode " Via Crucis ": een intiem-biddende meditatie bij een bronzen kruisweg van Werner Klenk.  Een uittreksel. De harde blik van Pilatus: Zie de Mens! De harde woorden van Petrus: Ik ken Hem niet. De harde kus van Judas. Het harde oordeel van het volk: Weg, weg met Hem! Aan het kruis met Hem! (Joh 19, 15) Mijn harde blik: dit hoopje mens, dat kan God niet zijn. Zijn antwoord? Een zuiver en stilzwijgend JA aan het leven, aan de liefde, aan de Vader, aan de mens: het ja fundament van zijn leven, het ja dat Hij nu eenmaal wil zijn, nu en altijd.

Doof mijn ogen uit, ik zie U nog. Stop mijn oren dicht, ik hoor U spreken. Breek mijn voeten, ik bereik U toch. Zonder mond kan ik U blijven smeken. Breek mijn armen af, en ik omsluit U met mijn hart als met een hand. Druk mijn hart dicht, mijn verstand blijft vragen. En verteert uw vuurzee mijn verstand, ik zal U op mijn bloedstroom verder dragen. R. M. Rilke

Karl Rahner sj legt uit waarom er naast de Gekruisigde twee andere mensen hingen te sterven.   Er schuilt een schokkende symboliek in, dat er naast de Ge­kruisigde links en rechts twee anderen hingen te sterven. Twee mensen die de dood vervloek­ten, omdat ze hem niet begrepen. Wie kan hem ook begrijpen?  De een zag naar Christus' dood. En wat hij zag, was voldoende om ook de eigen dood te begrijpen. Want men heeft zijn dood begrepen en goed begrepen, als men tot de stervende Christus zegt: 'Denk aan mij, wanneer Gij in uw rijk komt'. Tot deze stervende nu zei de Mensenzoon, die met ons het doodslot deelde en ons tot leven verloste:' Van­daag zult ge met Mij zijn in het paradijs'. Dat zegt Hij ook tegen ons. Maar opdat deze boodschap van de zaligheid van onze dood ons niet de hei­lige vrees zou ontnemen, waarin wij de zaligheid van onze dood moeten bewerken, zei Hij tot de andere moorde­naar ... niets. De duisternis en het dodelijke zwijgen, die er

Chrisma-viering met paus Franciscus vanuit de Sint-Pietersbasiliek in Rome

Gisteren werd ik in onze Amsterdamse studio geïnterviewd door collega Rick Timmermans, over het Paastriduüm. Waarom spreken protestanten van de lijdens week en katholieken van de goede week, wat te denken van Judas, hoe je te verhouden tot Jezus deze dagen, moest Jezus dan sterven ... en vele andere vragen kwamen aan bod. Hieronder vind je de video en daaronder de podcast van dit gesprek. Klik op de oranje knop hieronder om dit gesprek te beluisteren.

Wijlen Kardinaal Carlo Maria Martini sj was aartsbisschop emeritus van Milaan. Hij was een vermaard exegeet en spirituele meester met een grote pastorale bekommernis en ervaring. In onderstaande tekst geeft hij enkele waardevolle tips over “ Hoe biechten ?”.   Inleiding Op dit ogenblik verkeert het sacrament van de biecht in de Kerk in crisis. We zijn ons hier allemaal van bewust. Men zegt dat de biechtstoelen leeg zijn, maar dat zijn ze aan de beide kanten: aan de ene kant ontbreken de biechtelingen, aan de andere kant de priesters. Er was een tijd dat de priester urenlang wachtte in de biechtstoel;  toen kwam de tijd dat hij zich niet schuldig kon voelen wanneer er niemand biechtte; tegenwoordig praat men veel over de biecht maar niemand komt opdagen. Je kunt dus spreken van een geleidelijke verwijdering en de gelovigen zijn hier niet altijd de oorzaak van. Het gebeurt dat priesters laten doorschemeren dat het beter is minder vaak te biechten. Dit alles i

Wij hebben niet altijd de keuzes gemaakt die God tot lof, eer en dienst strekten. We hebben niet altijd gehandeld als mensen die geloofden dat ze bemind werden. We hebben in ons leven niet altijd alles aanvaard, zoals dit bij geschenken toch wel hoort. Het maakt ons deemoedig, als wij er ons bewust van worden dat we zondaars zijn. Dat we dikwijls ondankbaar en ontrouw zijn. We zijn in gebreke gebleven, hebben Gods liefdesaanbod niet beantwoord. Wij hebben gefaald, hebben God en onze naaste niet bemind. Zonde bestaat niet alleen in dingen die we doen, maar ook in dingen die we nalaten te doen. Ignatius ziet in dit alles een tekort aan dankbaarheid. We denken er niet aan alles te erkennen als een geschenk dat gekoesterd, verzorgd en gedeeld dient te worden. Voor Ignatius is ondankbaarheid de grootste zonde en oorsprong van alle zonden. In de grond gaat het om nalatigheid te beminnen zoals God ons bemind heeft. Wie zich hiervan bewust wordt, wordt deemoedig. Ignatius nodigt ons u

Paus Franciscus vraagt om deze maand maart 2018 te bidden voor meer vorming in geestelijke onderscheiding. Dat de Kerk beseft dat de vorming in geestelijke onderscheiding van groot belang is zowel op persoonlijk als op gemeenschappelijk niveau. Met het oog op die vorming in geestelijke onderscheiding maakten we met ons    Platform voor ignatiaanse spiritualiteit van de jezuïeten in de Lage Landen  een serie korte didactische video’s over het wat en hoe van de onderscheiding in de geesten. Video 7/8: een leven lang mogen groeien

Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org . Echte vrede is niet alleen een kwestie van structuren en mechanismen. Het berust vooral op de goedkeuring van een stijl van samenleven van mensen die gekenmerkt wordt door wederzijdse acceptatie en een vermogen om te vergeven vanuit het hart. We moeten allemaal vergeven worden door anderen, dus we moeten allemaal klaarstaan om te vergeven. Vergiffenis vragen en schenken is ons allemaal waardig; soms is het de enige uitweg uit situaties die worden gekenmerkt door eeuwenoude en gewelddadige haat. Vergeving, in haar meest ware en hoogste vorm, is een vrije daad van liefde; maar juist omdat het een daad van liefde is, heeft het haar eigen intrinsieke eisen: de eerste is respect voor de waarheid. God alleen is de absolute waarheid, maar Hij maakte het menselijk hart open voor het verlangen naar waarheid dat Hij vervolgens volledig openbaarde in zijn mensgeworden Zoon. Daarom zijn we allemaal geroep

Nogal wat mensen stoppen met bidden als ze in moeilijke vaarwateren terecht komen. Of ze vinden het ten minste best moeilijk om te bidden als de wind tegen zit. Waarom laat God toe dat ik ongelukkig ben? Waarom brengt Hij hier geen verandering in? In onderstaand stukje geeft Nikolaas Sintobin sj drie tips om te bidden in moeilijke omstandigheden. 3/3       Open blik Wie het moeilijk heeft zoekt doorgaans, ook in het gebed, verlichting. Je hoopt op een antwoord op je vraag, een oplossing voor het probleem, licht in de duisternis. Dit is niet meer dan normaal. Het probleem hierbij kan zijn dat we vaak in ons gebed niet alleen de vraag stellen, maar tevens de neiging hebben om God meteen zelf het antwoord in te fluisteren. En daar dreigt het gebed spaak te lopen. Immers, God laat zich niet opsluiten in onze eigen kaders. Hij antwoordt wel. Maar vaak anders of elders dan wat wij gehoopt hadden. Hier ligt een grote spirituele uitdaging voor wie bidt in moeilijk