"In alle dingen"

Onlangs vond ik aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen.
Een ander kenmerk van de Kerk van morgen – eigenlijk is het nu al aanwezig – is dat zij gekarakteriseerd wordt door wat Rahner de cryptogame ketterij noemt. Cryptogamie is een neologisme dat hij ontleent aan de plantenkunde. Het is de toestand van een onvruchtbare plant. Zij kan zich niet voorplanten. Het gaat dus over een ketterij die helemaal niet gesystematiseerd is. Zij probeert niet de plaats in te nemen van de leer van de Kerk. Zij plant zich dus niet voort. Ze wordt niet doorgegeven door de ene persoon aan de andere.
De cryptogame ketterij is het rechtstreekse gevolg van het pluralisme van de moderniteit dat de persoonlijke mening van de individuele gelovige privilegieert. Concreet betekent het dat geen enkele gelovige nog kan zeggen dat hij 100% het geloo…

Op 17 februari 2017 gaf ik een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (2/15)
2. Surfer is de baas (Zes dynamieken van de internetomgeving)
Hoeveel manipulatie er ook is op het internet, uiteindelijk is het de surfer zelf die klikt. Elke surfer staat, letterlijk, in het midden van het wereldwijde web. Hij kiest zelf wat hij waar, hoelang en wanneer gaat lezen, bekijken of beluisteren. Als webmaster kan je hooguit proberen de surfer naar je website te lokken. Wetend dat de duurzaamheid van zijn aanwezigheid wispelturig en onvoorspelbaar is.
Op YouTube bepaal je zelf wat je al of niet gaat bekijken, in tegenstelling tot de klassieke televisie waar de vrijheid veel minder groot is. Het is zo goed als onmogelijk de surfer tegen zijn wil vast te houden.
Anders gezegd, het is aan de digitale contentleverancier om zich aan te passen aan de surfer. Het machtsargument werkt hier niet. Het aloude preekstoelmodel heeft afge…

Dit citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org

De wereld van God is een wereld waarin ieder zich verantwoordelijk voelt voor de ander. Tijdens bezinning, vasten en gebed moet ieder zich grondig afvragen: Is dit nu werkelijk de wereld die ik verlang? Is dit echt de wereld die wij allen in ons hart koesteren? Is de wereld die wij wensen echt een wereld van harmonie en vrede, in ons en in onze relaties met anderen, in families, in steden, in en tussen naties?  En, betekent echte vrijheid niet in deze wereld wegen te kiezen die voeren naar wat goed is voor iedereen en geleid worden door liefde?  Dan vragen wij ons af: is dit de wereld waarin wij leven? De schepping behoudt haar schoonheid die ons vervult met bewondering en ze blijft een prachtig werk. Maar er is ook “geweld, verdeeldheid, onenigheid, oorlog”. Die doen zich voor als de mens, de top van de schepping, ophoudt met het beschouwen van schoonheid en goedheid en zich terugtrekt in zelfgenoegzaamheid. Paus Franciscus

Op 17 februari 2017 gaf ik een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (1/15)
1. Horizontale communicatiestructuur (Zes dynamieken van de internetomgeving)
In het wereldwijde web staat ieder op gelijk niveau. Digitale communicatie is horizontaal. Ieder kan publiceren, reageren en delen. Velen doen dit ook. Internet staat wars van hiërarchie. Het verdraagt geen censuur.
Zo ben ik, bijvoorbeeld, beheerder van de Facebook-pagina van de Video van de Paus, deel van het officiële Vaticaanse communicatienetwerk. De enige voorwaarde om beheerder te worden was dat ik nooit een commentaar zou verwijderen. Onheuse commentaren dienen gecorrigeerd te worden door andere surfers, middels door hen zelf toegevoegde commentaren. Niet door de verantwoordelijken.Voordeel is dat de surfer zich zo een beeld kan vormen van hoe de content wordt ontvangen door zijn medesurfers en zelf zijn steentje kan bijdragen. Problematisch is dat de …

“Als ik nu geen hulp krijg, word ik knettergek. We wonen met zijn allen in één kamer: mijn vrouw, mijn kinderen, mijn schoonouders. We staan allemaal stijf van de zenuwen, we schreeuwen elkaar van alles naar het hoofd. Die kamer is de hel!” “Beloof je te doen wat ik je ook maar zeg?” zei de wijze ernstig. “Ik zweer het.” “OK dan. Hoeveel dieren heb je?” “Een koe, een geit en zes kippen.” “Neem die allemaal bij je in de kamer.” De leerling was ontzet, maar hij had beloofd dat hij de wijze zou gehoorzamen, dus nam hij zijn dieren bij zich in huis. Een week later kwam hij terug – een beklagenswaardige gezicht. Hij zuchtte: “Ik kan elk ogenblik overspannen raken. Het vuil! De stank! Het lawaai! Dit trekken we niet meer!” “Ga terug,” zei de wijze “en laat de dieren weer naar buiten.” De man rende naar huis. De volgende dag kwam hij terug en zijn ogen straalden van vreugde. “Het leven is een feest! De dieren lopen weer buiten. Het huis is het paradijs op aarde – zo stil en vredig.”
Anthony de Mello …