"In alle dingen"

Troost  en troosteloosheid  zijn iets anders dan je goed of slecht voelen. Het gaat over een spirituele gesteldheid. Het gaat over dichter komen bij God of, integendeel, een groeiende afstand. Als je ontgoocheld bent omdat je naast een promotie gegrepen hebt, bevind je je niet noodzakelijkerwijze in troosteloosheid. Er kan wel sprake zijn van troosteloosheid als je meent dat je die promotie niet hebt gekregen odat je onbekwaam bent of omdat je oversten je weg willen. Vaak eraven we troost in de vorm van vertrouwen en hoop in periode van tegenspoed. Zo kan je je niet erg lekker voelen als je geconfronteerd wordt met problemen in je werk of in je gezin, en tegelijkertijd een innerlijke rust ervaren bij de wijze waarop je hiermee omgaat. Dit wijst er dan eerder op dat je in troost verkeert. Troost en troosteloosheid gaan over de onderbouw van ons leven. Daarop kunnen zich allerhande gemoedbewegingen enten. Ze beïnvloeden de wijze waarop we omgaan met andere mensen, onze keuz

Hoe ga je met de ander het gesprek aan? Hoe ga je met de ander de relatie aan? Vanuit welke houding? Wat is vruchtbaar? Wat niet? En vooral, ben je bereid om daar conclusies uit te trekken? De Tsjechische regisseur Jan Svankmajer heeft een heel eigen manier om deze vragen te stellen.

Voorzien wat er moet gedaan worden en terugblikken op wat gedaan is, dat is de meest betrouwbare regel om goed te handelen.  Ignatius

Het leek me een wet van Meden en Perzen geworden. Alles wat met christendom, Kerk en a fortiori Paus en Vaticaan te maken heeft wordt a priori op argwaan om niet te zeggen vijandigheid onthaald door de massamedia. Uitzonderingen niet te na gesproken. Of nog, de evangelische waarden en de zin voor transcendentie zijn onverenigbaar met onze cultuur van consumptie en onmiddelijke bevrediging van de behoeften en dus met onze tijdsgeest. De blijvende – om niet te zeggen steeds sterker wordende – aantrekkingskracht die Paus Franciscus op diezelfde media en publieke opinie uitoefent  doet mij deze evidentie in vraag stellen. Nochtans is zijn discours uitgesproken evangelisch en vermijdt hij bepaald niet de referentie aan God of Jezus. Franciscus is een communicatief genie. Dat was JP II overigens ook, zij het op een andere manier. Er lijkt me echter meer aan de hand. Zelf zie ik twee verklaringen voor de fascinatie die Franciscus oproept. 1.       De waarden waar Franciscus v

Onderstaand verhaal beeldt op aangrijpende wijze het drama uit van het ouder worden. Het lichaam kan niet meer. Het verlangen is echter intact gebleven. Verlangen om te genieten van het leven. Ook verlangen naar nieuw begin van ander leven. In vertrouwend geloof. Samen met anderen. Als de tijd gekomen is.

Vandaag doop ik de kleine Jozef, het derde kindje van Franse vrienden, die over enkele dagen voor lange tijd vertrekken naar de USA. Graag deel ik de homilie met u.  Ce jour-là, le soir venu, il dit à ses disciples : « Passons sur l'autre rive. » Quittant la foule, ils emmènent Jésus dans la barque, comme il était ; et d'autres barques le suivaient. Survient une violente tempête. Les vagues se jetaient sur la barque, si bien que déjà elle se remplissait d'eau. Lui dormait sur le coussin à l'arrière. Ses compagnons le réveillent et lui crient : « Maître, nous sommes perdus ; cela ne te fait rien ? » Réveillé, il interpelle le vent avec vivacité et dit à la mer : « Silence, tais-toi ! » Le vent tomba, et il se fit un grand calme. Jésus leur dit : « Pourquoi avoir peur ? Comment se fait-il que vous n'ayez pas la foi ? » Saisis d'une grande crainte, ils se disaient entre eux : « Qui est-il donc, pour que même le vent et la mer lui obéissent ? » (Mc

Deze  film is gemaakt op een eiland in de Stille Oceaan, op een van de meest onbereikbare plaatsten ter wereld. Ook daar laten wij mensen klaarblijkelijk onze sporen na. Tienduizenden jonge albatrossen kunnen er van meespreken. Zonde is niet alleen (inter)persoonlijk. Het kan ook structureel zijn.

Tijdens ritjes in Rio de Janeiro werd Paus Franciscus doorlopend bekogeld met ... geschenken.

De voorbije weken had ik de tijd om enkele romans te lezen. Mocht u zelf op zoek zijn naar wat goede (zomer)lectuur, hier alvast enkele tips. Le monde commence aujourd’hui, Jacques Lusseyran, Silène, Paris, 2012, 160p Vorig jaar reeds publiceerde ik in deze blog een aantal citaten uit het belangrijkste boek van deze merkwaardige man, “Et la lumière fut”. Lusseyran werd geboren aan het einde het eerste kwart van de vorige eeuw. Hij werd blind op jonge leeftijd. Dit belette hem niet om als jonge man aan het hoofd te komen van een van de grote verzetsbewegingen in Frankrijk. Uiteindelijk kwam hij terecht in Buchenwald. In deze korte novelle geeft Lusseyran enkele mooie beschouwingen ten beste over stilte, onderwijs, poëzie, innerlijke vrijheid … Kort en krachtig. Het meest beklijvend zijn evenwel de korte portretten die hij schetst van medegevangenen in het concentratiekamp van Buchenwald. Meestal eenvoudige mensen. Sommigen misdadigers van gemeen recht. Het bijzonder

De voorbije weken had ik de tijd om enkele romans te lezen. Mocht u zelf op zoek zijn naar wat goede (zomer)lectuur, hier alvast enkele tips. Hans Fallada, Alleen in  Berlijn, Cossee, Amsterdam, 2010, 495p Deze indrukwekkende historische roman is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het beschrijft het verzet tegen het naziregime, in Duitsland zelf. Niet van hoge officieren. Wel van heel eenvoudige mensen, op de meest nederige wijze. Het resultaat is verbluffend. Fallada slaagt erin om de ervaring van het Derde Rijk op een heel existentiële en geloofwaardige wijze weer te geven. De stilmakende lafheid en kuddegeest van mensen. Maar ook de moed, de grootsheid, vaak onopvallend en discreet, van “banale” mensen. Indrukwekkend om te mogen ervaren hoe in het dieptepunt van het menszijn, iets kan openbloeien van de zuivere schoonheid van de mens. Alleen, en samen met anderen. Merkwaardig is ook hoe in deze nochtans a-confessionele roman, de spirituele/christelijke dimen

De voorbije weken had ik de tijd om enkele romans te lezen. Mocht u zelf op zoek zijn naar wat goede (zomer)lectuur, hier alvast enkele tips. Irvin D. Yalom, Nietzsches tranen. Roman van een obsessie, Balans, Zutphen, 2012, 329p. Deze roman is een historische fictie. Hoofdpersonnages zijn de alom bekende Friedrich Nietzsche, en de minder bekende Josef Breuer, een van de voorlopers van de psychoanalyse. Beide heren worden op geloofwaardige wijze in beeld gebracht doorheen een relatie die uitloopt op een vriendschap. De roman biedt een historische schets van het leven in Wenen in het laatste kwart van de negentiende eeuw. Daardoorheen krijg je een smaakgevende voorproever van het denken van een van de meest intrigerende filosofen van die tijd. De schrijver, zelf psychiater, heeft zich behoorlijk verdiept in het denken van Nietzsche. Via citaten maar vooral doorheen de dialogen met Breuer wordt de lezer op spontane wijze geïntroduceerd in het denken van deze nochtans niet

Een bloemlezing van de tweets van Paus Franciscus uit de voorbije periode. De zekerheid van het geloof maakt ons niet immobiel of gesloten. Het nodigt ons uit om getuigenis af te leggen en in dialoog te treden met idereen. Laat ons leven gelijk worden aan dat van Jezus. Zo kunnen we zijn gevoelens en gedachten delen. Beste jongeren, wees echte "atleten van Christus"! Speel mee in zijn ploeg! We mogen ons niet laten opsluiten in onze parochie, onze gemeenschappen. Zoveel mensen wachten immers op het Evangelie. Beste jongeren, ik hoop echt dat jullie leren om dagelijks te bidden: het is het middel om Jezus te kennen en om Hem binnen te laten in jullie leven. Is ons leven is er geen enkel kruis, groot of klein, dat de Heer niet met ons deelt. De grootsheid van een samenleving kan je meten aan de manier waarop zij omgaat met de meest hulpbehoevenden, met diegenen die enkel maar hun armoede hebben. Christelijk leven beperkt zich niet tot gebed. Het

Op woensdag 31 juli om 8u, kwam paus Franciscus in een klein wagentje aangereden bij de   Gesù om daar samen met 200 andere jezuïeten het feest van de heilige Ignatius te vieren. Hieronder vindt u de Nederlandse vertaling van zijn homilie. Het is een van de meest persoonlijke en intieme teksten van paus-jezuïet Franciscus tot nog toe. Hij mijmert er over de plaats van Jezus en van de Kerk in het leven van de jezuïet, over wat nederigheid betekent, over de genade van schaamte en over de “zonsondergang”, het einde van het leven van de jezuïet. In deze eucharistie, waarin we onze vader Ignatius van Loyola gedenken, zou ik, in het licht van de lezingen die we gehoord hebben, drie eenvoudige gedachten willen aanreiken, vertrekkende van drie uitdrukkingen:  Christus en de Kerk in het middelpunt plaatsen; onszelf  door Hem laten grijpen om te komen tot dienstbaarheid; schaamte voelen voor je beperkingen en zonden, zodat we nederig kunnen worden in het aanschijn van Hem en van onze mede