Waarom de moderne mens zo moeilijk kan geloven
Een reiziger in de woestijn raakt
verdwaald. Uitgedroogd door de onbarmhartige zon, ziet hij in de verte een
oase.
O, een fata morgana, denkt hij,
een luchtspiegeling. Hij nadert de oase, maar ze verdwijnt niet. Duidelijk
ziet hij de dadelpalmen, het gras en vooral de bron. Natuurlijk een honger-fantasie,
een dorst-illusie, denkt hij, die mijn half-waanzinnige hersenen mij
voortoveren. Zulke fantasieën krijg je gemakkelijk in mijn toestand. Projectie!
Nu hoor ik zowaar het water kabbelen. Ook nog een gehoor-hallucinatie! Wat is
de natuur toch wreed.
Korte tijd later vinden twee
bedoeïenen hem dood. Zegt de een tot de ander: 'Begrijp jij dat nou: dadels
groeien hem bijna in de mond en hij is verhongerd; hij ligt vlak bij de bron
en is van dorst omgekomen. Hoe is het mogelijk?' Antwoordt de andere: 'Het was
een moderne mens, gestorven van vrees voor projectie'.
Piet Van Breemen sj
Reacties