Wil ik dit geloven?




Bij een voorjaarspoetsbeurt stootte ik op dit aandenken van enkele jaren geleden uit Chili. Het werd me gegeven door drugsverslaafden met wie ik drie maanden samenleefde en –werkte.

Dios es el Creador en mi”-
“God is de Schepper binnen in mij”.

God die in mij scheppend aanwezig verlangt te zijn. Ik mag gastheer zijn voor de Allerhoogste.

Wil ik dit geloven?


Delen

Reacties

Anoniem zei…
Geloven wel, maar de kloof tussen geloven en je totale inzet conformeren naar, volgens dat geloven is vaak zo onmetelijk, lijkt zo (door de boze geest als)onoverbrugbaar (voorgesteld) ook. Hoe komt dat eigenlijk? Is dat de zwaartekracht van de erfzonde: het onvermogen levende monstrans te zijn, maar in plaats daarvan vaker te lijken op een vuilniszak, waar in de diepte verborgen God toch verstopt zit, maar zo onder waardeloze zaken bedolven dat Hij als het ware machteloos opgesloten zit en veroordeeld lijkt tot passiviteit? God onherkenbaar achter de steen van mijn afgeweken hart begraven?
Kolet Janssen zei…
Alleen af en toe wordt het duidelijk dat wij mensen 'de handen van God' zijn... Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen! Ik zie zo vaak God opflakkeren in zo veel mensen overal! God is onstuitbaar aanwezig.
Ann zei…
Heel mooi.
En zo'n hartverwarmende reacties.
DANK !
Anoniem zei…
Vroeger zei men "God is mijn Schepper". Nu is Hij de Schepper in mij. Waarin zit het verschil?
Anoniem zei…
Misschien veranderd besef? Gegroeid, volwassen en definitief geworden Godsbeeld? Vroeger: de Verwijderde, Hij die maan en sterren op hun plaats zette. Die zeeën en bergketens als zandkorrels en waterdruppels woog en verplaatste. Onder Wiens voet het gesteente smolt. Maar Die in de evolutie van het christelijk bewustzijn Zich steeds meer kenbaar gemaakt heeft als de Nabije, de Mensenfluisteraar van binnen, de Nederige en Kleine in mij die ik te vaak tekort doe. Schepper en Herschepper door stapje voor stapje te verlossen naar geluk en eeuwig leven? God is gekomen. God is gebleven. "Ik zal bij jullie zijn tot de laatste dag." God is mijn reisdoel als ik sterf, naar binnen, dat leven in waarover kardinaal Garonne schrijft: Het leven dat ons wacht aan de andere zijde van het graf is meer werkelijk dan het leven dat wij in deze tijd leven. p. 16- Wat moeten wij geloven? Dit ja.
Anoniem zei…
Garrone heet hij, parrdone.

Meest gelezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Advent, een vreemde en wellicht confronterende uitnodiging - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj (1/4)

Wat als het bidden echt "niet leuk" is?

Durf jij de Advent aan in jouw leven? - Aangrijpend en bevragend advents-videootje

Ook een haan kan overdrijven - wel heel bijzondere video

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"

"Zie, Ik begin iets nieuws" - Geef anderen de kans om deel te nemen aan onze adventsretraite