Thomas: een gemiste geloofscarrière?
Onderstaande tekst verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org
De bijnaam “ongelovige Thomas”
heb ik altijd nogal lastig gevonden. Thomas had immers een heel groot geloof, groot
genoeg om alles op te geven wat hij had - familie, vrienden, geboorteland en
carrière - om Jezus te volgen. Toch herinneren we hem vanwege een kort moment
van zeer begrijpelijke aarzeling. Ik vraag me af of ik zoveel anders zou hebben
gereageerd op het nieuws dat Jezus in leven was. Wanneer ik mezelf in gebed
verplaats naast Thomas in de evangeliepassages, dan zie ik dat Thomas, in zijn
menselijkheid, iemand is in wie ik mij kan herkennen.
Omdat Thomas niet bij
de rest van de leerlingen was toen Jezus voor het eerst aan hen verscheen,
wordt zijn ontmoeting met de verrezen Christus uitgesteld. In zekere zin bracht
zijn unieke ervaring van de verrezen Christus hem zijn eigen persoonlijke
Pasen.
In het verhaal van Thomas
zijn we getuige van de spirituele reis van een ziel die, ondanks zeer reële en
menselijke gebreken, probeert om Jezus te vergezellen. In Thomas kunnen we ook
het verhaal lezen van “de ander” die geleidelijk aan is losgeraakt van de
gemeenschap, een figuur in wie allen die ernaar streven om Jezus te begeleiden
in geloof en actie zich kunnen herkennen.
Rebecca Ruiz
.jpg)
Reacties
dat aan Thomas wordt toegeschreven het Christendom naar India te hebben overgebracht
tot op heden was mij slechts die toetsende vinger in Zijn Wonden en het ongeloof bekend, de afkeuring van “Men” …
en het bijzondere is toch, T kreeg zijn bevestiging, geloofde niet zo maar alles wat men vertelde.. houd van het “ wie zoekt zal vinden..”