Hemelvaart: waar gaat dat eigenlijk over?




Met de Hemelvaart komt een einde aan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus onder de mensen. Er is weliswaar nog de aanwezigheid van de Heer in de Eucharistie. Maar het tijdperk van de bijzondere lijfelijke aanwezigheid van de Zoon wordt definitief afgesloten  door de Hemelvaart.

In de dynamiek en de logica van  de heilsgeschiedenis, beantwoordt de Hemelvaart onmiskenbaar aan de incarnatie/menswording: de Zoon is nedergedaald naar de aarde. Hij heeft er een bepaalde tijd verbleven. Hij is gestorven en is vervolgens verrezen. Het opstijgen naar de hemel betekent dat Hij teruggekeerd is “naar waar Hij eerst was” (Joh 6, 62). De Verrezene is nu definitief terug bij de Vader. Hij is opnieuw “tot Gods majesteit verheven”(Joh 7, 39),  “aan de rechterhand van God. (Mc 16, 19)  De vroegere toestand van de gewone aardse nabijheid is voorbij.  Of zoals Jezus het uitlegt aan Nikodemus: “Er is toch nooit iemand opgestegen naar de hemel behalve degene die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon?

Door de Hemelvaart wordt zichtbaar datgene wat eigenlijk reeds gebeurd was door de verrijzenis. Nog anders gezegd, de Hemelvaart, het laatste verschijningsverhaal, maakt doorheen een symbolisch gebaar, het opstijgen, duidelijk wat reeds is: namelijk dat de verrezen Jezus zich terug in de liefde van de Vader bevindt. En dit vanaf het moment van de verrijzenis. Reeds vanaf dat  ogenblik was Hij bij de Vader. Het is “vandaaruit” dat Hij zich, 40 dagen lang, tastbaar en zichtbaar heeft gemaakt voor de zijnen.

De beschrijvingen van de Hemelvaart zijn eigenlijk heel sober en eenvoudig. In tegenstelling tot de traditionele heidense mythen en toneelstukken wordt simpelweg beschreven dat Jezus omhoogstijgt, tot een wolk Hem onzichtbaar maakt. Deze wolk verwijst uiteraard naar de aanwezigheid van God. Het opstijgen van Jezus  naar de Vader mag dan ook niet in een letterlijke betekenis worden opgevat. Jezus is niet door de dampkring heengegaan. Het verheerlijkte lichaam van Christus is niet onderworpen aan de ruimte zoals onze lichamen. Bovendien zijn de Vader en de Hemel ook niet “boven” (Cf Joh 4, 24).  De richtingaanwijzing die gegeven wordt zegt in de eerste plaats iets over de symboliek van de hemel: licht, vrijheid en openheid, beelden die verwijzen naar wie God is. 

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

e.harland-hazebroek zei…
Eigenlijk ben ik boos; 40 dagen zijn de leerlingen blij en wij ook. Toch al vreemd:"jullie zouden blij moeten zijn".
Ik denk: Genoeg is genoeg en nu maar verder ploeteren.
Op zijn woord/Woord moeten wij geloven.
Uitwuiven op het perron, ook zo vervelend.
Ik zal de Trooster zenden...Je mag alles zeggen,dus ik zeg: Graag meteen
Het wachten op de echte ontmoeting, dat is de Eucharistie, maar heel veel moeten daarop wachten, soms eindeloos.
Ik probeer het te begrijpen, maar het lukt van geen kant.
Bert zei…
Naar mate het Evangelie vordert, wordt het almaar onmenselijker om te vatten. Eerst de menswording, de fysieke aanwezigheid van Christus, dan zijn lijden en sterven, gevolgd door de graflegging. Dit alles is voor een mens nog te vatten. Maar daarna, dan lijkt het wel of we gedwongen worden om van "weten" naar "geloven" te transformeren. Tot vandaag, dan ontglipt Jezus ons letterlijk en figuurlijk, zijn volgelingen achterlatend met een belofte. Rest het afwachten op het volstrekt ongrijpbare doorzichtige van de Heilige Geest. We staren voor ons uit in een ijl vermoeden, een stil gerucht op iets nieuws...
Anoniem zei…
Het opgetild worden 'De vaart der Hemelen' een prachtige symboliek. Troost voor hen die achter blijven. Als kind gaf me dat een hemels gevoel, Jezus op de wolk naar hogere sferen. Het is in mijn hart gegrift, hemelse liefde dat hier op aarde verwezenlijkt mag worden.
Anoniem zei…
De Jezus uit de geschiedenis wordt de geschiedenis-makende Jezus.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj