Rudy
Tijdens onze ontmoeting gisteren realiseerde ik me dat we ons 25-jarig jubileum aan het vieren waren. Sinds al die jaren ontvang ik jaarlijks een kaartje van Rudy voor mijn verjaardag, voor Kerst en van op vakantie. Voor mijn intrede ging ik hem bijna wekelijks een bezoekje brengen. Sinds mijn intrede is het ritme aanzienlijk verlaagd. Maar een of twee maal per jaar blijf ik binnen springen bij deze “jongen” van 53.
Rudy heeft de verstandelijke leeftijd van een kind van 6 jaar. Hij kan lezen en schrijven. Met de jaren wordt het moeilijker om hem te verstaan. Lange tijd woonde hij in een groot “gesticht”. Hij gaat er nog steeds meerdere dagen per week heen om eenvoudige handenarbeid te doen. Sinds 15 jaar woont Rudy samen met 3 andere “jongens” in een rijhuisje, begeleid zelfstandig.
Contact met zijn familie heeft hij niet. Als er voor hem gebeld wordt weet hij meteen dat ik het ben. Afgezien van zijn medepatiënten en de professionele hulpverleners, ben ik immers de enige die hem af en toe contacteert.
Onze ontmoetingen zijn kort. Rudy is ook wat geestesziek en na een half uurtje is het voor hem voldoende geweest. Deze keer gingen we een kopje koffie drinken in een bejaardentehuis om de hoek. Onmogelijk om hem een wat meer gezellige tearoom binnen te krijgen: “te duur”.
Rudy is een gelukkig man. Hij komt goed overeen met zijn huisgenoten en met de dame die meerdere malen per week de “jongens” begeleidt. TV kijken interesseert hem niet. Wel luisteren naar muziek, babbelen met zijn huisgenoten en wandelen. Trouwen wil hij niet: “te duur”. Elke avond voor het slapengaan maakt hij een kruisje en spreekt hij even met Jezus. Kwestie van zeker te zijn dat hij later naar de hemel mag, terug bij zijn moeder.
Op naar het volgende jubileum.
Delen
Reacties