“Waiting for the barbarians”


Tijdens mijn vakantie heb ik verschillende romans gelezen. Graag deel ik enkele indrukken met u.

“Waiting for the barbarians” door J.M. Coetzee, nobelprijswinnaar (3/4).

Deze roman (1980) speelt zich af in Zuid-Afrika, ik vermoed in het begin van de 19de eeuw. Een klein, vooruitgeschoven garnizoenstadje wordt geobsedeerd door de angst voor “de barbaren”, ttz de indigeense bevolking die er omheen woont. De schrijver toont haarfijn aan hoe deze angst zichzelf in stand houdt en voedt. Het brengt de soldaten en de burgers tot onwaarschijnlijk gedrag tav de inheemse bevolking, maar ook tov de eigen mensen die deze onmenselijkheid aanklagen.

Hoofdpersonage is een oudere rechter die tegen de beestachtige behandeling van de Afrikanen wil ingaan. Niet alleen in woord. Ook in daad. Hoewel er niet naar hem wordt geluisterd, is hij toch de enige lichtstraal in deze historische roman. En wel een die een prachtig, zij het tragisch, licht verspreidt. Weliswaar kan de aanklacht van één man het onrecht niet ongedaan maken. Maar het herstelt wel, tot op zekere hoogte, de mogelijkheid om te geloven in en te hopen voor de mensheid.

Een van de meest indrukwekkende romans die ik de voorbije jaren gelezen heb.

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)