Moet je dom zijn om te geloven? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de komende zondag



Welkom in onze gestreamde eucharistieviering (via zoom) komende zondag om 9u30 op www.onlinemis.nl

Homilie voor de 14de zondag door het jaar A
Zach. 9, 9-10        Ps. 145        Rom. 8, 9. 11-13       Mt. 11,25-30
  
Een geleerde priester-theoloog ging voor in de eucharistie ergens in een klein dorpje. Hij was ontevreden over zijn preek. Hij vond dat hij er niet in geslaagd was de finesse van de evangelielezing uit te leggen. Na afloop kwam er een oud dametje naar hem toe. Het was een eenvoudige vrouw die enkel maar lagere school had gelopen. Theologie en exegese waren aan haar niet besteed. Oh, meneer pastoor, wat een mooie preek heeft u toch gegeven, zei ze met grote dankbaarheid. Wat vond u er dan wel zo mooi aan, vroeg de verwonderde priester. Ze gaf hem vervolgens een uitleg over de evangelietekst die zo diepgaand en uitgepuurd was dat de priester er stil van werd.

We hoorden het Jezus net zeggen, Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij deze dingen verborgen gehouden hebt voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kinderen. Ook andere passages uit de Bijbel gaan in die richting. De eerste mensen die het voorrecht krijgen om de pas geboren Jezus te ontmoeten zijn ongeletterde herders. Het kind Jezus, zo leert ons het Evangelie volgens Lucas, gaat in de Tempel in gesprek met geleerde leraren die verbaasd zijn door de kwaliteit van zijn antwoorden. Jezus mag dan wel Jezus zijn, hij was toen toch maar een kind van 12 jaar. We merken ook dat de Kerk officieel erkent dat inzicht in het geloof en studie twee verschillende zaken zijn. Iemand als Theresia van Lisieux is door paus Johannes Paulus uitgeroepen tot kerklerares. Theresia was geen monument van geleerdheid. Toch worden de geschriften van deze piepjonge slotzuster ter lectuur aanbevolen aan alle gelovigen.

Hoe moet je dit interpreteren. Nogal wat mensen menen oprecht dat het geloof is iets voor kinderen of, ruimer, voor mensen die van niet beter weten. Zij zijn er van overtuigd dat het volstaat om je wat intellectueel te vormen opdat je al die zogenaamde sprookjes zou kunnen doorprikken. De praktijk toont echter dat geloven niet in de eerste plaats te maken heeft met verstand. Je vindt gelovigen én ongelovigen zowel bij heel eenvoudige als bij heel geleerde mensen. Sommigen verliezen inderdaad hun geloof als zijn gaan studeren. Anderen, daarentegen, ontdekken net door hun studies het geloof.

Waar hangt het dan wel van af of iemand gelooft in God en Jezus? In de tweede lezing van daarnet gaf Paulus ons een belangrijke hint: de Geest van God woont in u. Geloven is niet in de eerste plaats het resultaat van ons eigen doen en laten. Geloven is ook geen beloning omdat je het zo goed doet. Sommigen smachten ernaar te geloven, maar geloven niet. Anderen zijn er helemaal niet naar op zoek, maar stellen wel vast dat ze geloven.

Geloven is een genade. Het is een geschenk van God. Geloven maakt mogelijk dat Gods actieve aanwezigheid in je innerlijkheid sterker kan worden en dat je, indien je daarmee instemt, je ook meer aan Hem gaat toevertrouwen. Groeien in geloof vraagt dat je uit handen geeft. Dat is  een voorwaarde om te kunnen groeien in gehoor-zaamheid aan de Geest. Gelovig leven, nog anders gezegd, kan dus betekenen dat je je spontane voorkeuren en refleksen tussen haakjes zet en bewust ervoor kiest te doen wat God je vraagt.

Dit betekent dat geloven een houding vraagt van nederigheid, van durven en willen ontvangen en van erkennen dat er iemand anders is die het beter weet. Net zoals een klein kind zonder probleem kan ontvangen van papa of mama en intuïtief weet dat zij het beter weten.

Tot deze houding komen, de geloofshouding, als volwassene is geen teken van domheid. Het vraagt veeleer wijsheid én inzicht in de eigen beperktheid en kleinheid. De ervaring leert dat dit vaak makkelijker is voor eenvoudige, arme mensen dan voor rijke mensen, welke vorm die rijkdom ook mag aannemen. Het is dan ook niet vreemd dat Jezus in de zaligsprekingen eenvoud van hart beschouwt als de grootste rijkdom.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Carla zei…
God is een persoonlijke aangelegenheid en smaken verschillen. Elkaar hierin ontmoeten kan en er is gelukkig voldoende literatuur om mijn smaak te koesteren en te kruiden met zingeving van - over God. Dienende literatuur laat God op een andere manier leven naast het dagelijkse dat ik ontmoet.
Ann zei…
Dankjewel Nikolaas. Je weet me elke keer weer te raken met je homilie. Je heeft geen theoloog te zijn om het Evangelie te begrijpen. Luisteren naar het Woord inspireert me, elke keer opnieuw. Het wijst me de Weg hoe ik in het leven wil staan.
Maria zei…
Net las ik in Trouw dat letter en geest stopt. Jammer, juist de verschillende visies spraken me aan. Niets staat vast en toch kun je een weg gaan. Helder is dat beide Bijbel testamenten iets te zeggen hebben . Wat we doen met de tekst is deze te begrijpen ten dienste van de diepgang tot een draaglijk leven voor een ieder. De tekst opnieuw lezen met het hart van de tijd waarin we leven geeft vervulling. Geest van hierboven leer ons geloven , hoop en liefhebben is een grote kracht. Een goede preek geven ? Het woord spreekt tot de persoon die het ontvangt.
HansR zei…
Danku Nicolaas. Ook voor dat minuscule koppelteken in
gehoorzaamheid.
Doet me onmiddellijk denken aan dat allereerste van de 'elf geboden'. Zelfs in een jezuïeten college hoorden we meestal enkel de laatste 10.
Maar die 'nummer nul' : Hoor, Israel' oftewel 'leer luisteren' geeft die nederigheid, dat 'eenvoudig zijn en eenvoudig vertrouwen' zo duidelijk weer.
En zo ver voor Jezus ter sprake komt.

Opnieuw : dank voor deze tekst
(mijmering? memorie? herinnering?)
Marja zei…
Jezus biedt"leiding op maat": Hij daalde af naar het niveau van de mens, van íeder mens, om hem van daar uit mee te nemen naar de vader. De manier waarop, past dus volledig bij de behoeften maar ook bij het begrippenkader van de zoekende mens. Geweldig!

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)