Jong (?) en oud (?) (1/2)

Onderstaand “dubbelportret” van de jongere en de oudere priesters vond ik op de blog van een jonge Franse priester. Zoals voor elke veralgemening geldt dat bepaalde kentrekken uitvergroot zijn. Bovendien is de scheidingslijn tussen beide generaties niet impermeabel.

Toch vind ik het geheel vrij herkenbaar. Ook voor de ruimere christengemeenschap.

Hij heeft een mooie karakterkop. Zijn clergypak past hem als gegoten. Hij is knap, sterk en heeft een aanstekelijke glimlach. Een priester. Een echte. Een militant gelovige katholiek.

Zijn blik weerspiegelt iets van de grootheid van de Kerk. Hij draagt heiligheid om zich heen zoals een sjerp om de hals. Hij lijkt wel vergroeid met het gebed, zoals een bril aansluit om de oren: het brevier, het lectionarium, het missaal … De jonge meisjes kijken vol bewondering naar hem. Hij komt met fierheid op voor zijn celibaat. Hij houdt van de concilies. Maar niet alleen van het laatste, ook en vooral van de eerste.

Hij kiest voor strikte gehoorzaamheid aan zijn bisschop, en is 100 % loyaal aan de Paus. Atheïsme vindt hij maar niets en hij moet niets hebben van wie lauw is, de sentimentalisten, de modernisten, de relativisten, de clericale leken … Hij voelt zich heerlijk aan het altaar en dient met overgave de sacramenten toe. Hij staat reeds met een voet in de hemel en de moraal is zijn stapstok.

Hij wordt niet geplaagd door gewetensproblemen. Hij weet zich immers helemaal opgenomen in de Waarheid. De bewuste strengheid van zijn levenskeuze geeft hem de vreugde van hen die de Weg gevonden hebben en voor wie het ondenkbaar zou zijn er van af te wijken.

Reacties

Anoniem zei…
Ik begrijp jouw bedoeling met dit artikel totaal niet. Het spreekt mij in geen enkel opzicht aan. Het lijkt uit zo'n lang vervlogen tijd... of wil je daar terug naar toe?
Wil je een toelichting geven?
Anoniem zei…
Inderdaad, vreemd artikel.
Hebben we aan dat type priester nood? Iemand die geen belangstelling heeft voor atheïsme, ..... het zijn toch alledaagse dingen. Jezus ontmoette ooit ook de Syrofenische vrouw. Op't eerste gezicht wist Hij het ook beter en toch! Hij leerde van haar.
De bedoeling van dit dubbelportret is, zoals het woord het uitdrukt, een portret te schetsen van twee verschillende generaties priesters. Het tweede deel komt weldra online.

Bedoeling van deze tekst, die overigens niet van mijn hand is, lijkt me geenzins om een oordeel uit te spreken. Wel om aan te geven dat, net zoals dat geldt voor de jonge christenen in het algemeen, ook het profiel van de jonge priesters sterk veranderd is.

Dit lijkt me helemaal niet vreemd in een cultuur en samenleving waar de plaats van de Kerk en van het Evangelie radicaal veranderd zijn op heel korte tijd.
Anoniem zei…
Weerspiegelt de inhoud van de laatste alinea niet de kern waarnaar veel mensen verlangen in deze huidige maatschappij? Vreugde in het leven !
Anoniem zei…
geef mij dan toch maar die andere priester, die van de getuigenis op 15/12!
Anoniem zei…
Misschien is het een generatie-kwestie, maar dit is precies het soort priester dat mij, als 25-jarige, aanspreekt. Heel mijn leven heb ik gehoord dat het Christendom er eigenlijk gewoon op neerkwam dat je 'een goede mens' moest proberen zijn, en dat al de rest bijzaak was – het Evangelie als een moreel hulpmiddel en de priester als een veredeld sociaal werker. Maar niemand is er ooit in geslaagd me uit te leggen waarom je daar dan een onbevlekte ontvangenis, Heilige Drievuldigheid, sacramenten, etc. voor nodig had. Resultaat; net als mijn meeste leeftijdgenoten heb ik de Kerk en het geloof nooit serieus genomen, met alle gevolgen vandien voor de gemiddelde leeftijd van de Kerk in Vlaanderen. Ik kan en zal en mag niet oordelen over de vorige generatie priesters, maar als de Kerk in West-Europa deze eeuw wil doorkomen zal het dankzij dit soort priesters zijn.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)