Jezuïeten organiseren werk/vakantiekampen met en voor asielzoekers in Sicilië


Vanaf 6 juli 2015 organiseert de Jesuit Refugee Service (JRS), samen met de Gemeenschappen voor christelijk leven (GCL), meerdere kampen van 3 weken voor jongeren  in het jezuïetenhuis van Ragusa, in Sicilië.

Bedoeling is om zowel te werken als om vakantie te houden met en voor asielzoekers.  


Uitvoerige informatie vind je hier.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Bestaat atheïsme echt? Het antwoord van Lode Van Hecke, abt van Orval

Afbeelding
Lang geleden studeerde ik samen met Lode in Leuven. We gingen bijna elke dag samen koffie drinken. Lode Van Hecke was toen reeds monnik in Orval. Hij is nu abt van de trappisten van Orval. 

Lode is al meer dan 40 jaar monnik. Hij weet intussen waar het over gaat en heeft de beide voetjes op de grond. Dit blijkt uit het schitterend citaat hieronder.

Abt Lode: Ik voel een heel grote verbondenheid met de mensen die vandaag op onze planeet leven en die God zoeken, zelfs in andere godsdiensten. Daar voel ik me heel sterk mee verbonden. En ook met de mensen die hier geweest zijn.

Journaliste: Ook met de mensen die God niet zoeken?

Abt Lode: Ja. Men zoekt altijd iets. Wat is God zoeken of God niet zoeken? Het is niet altijd zo duidelijk. En als men God weigert, welke God weigert men eigenlijk? Waarom weigeren mensen God? Men is nooit absoluut gelovig en ook nooit absoluut ongelovig. Je kan dat wel beweren, maar nee, dat bestaat niet.

Meer lezen

Het sterfbed als leessleutel voor de ontmoeting met Jezus - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Hier vind je mijn homilie voor deze zondag.

33steZONDAG DOOR HET JAAR C
Mal 3, 19-20aPs 98 (97)2 Tess 3, 7-12Lc 21, 5-19
Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid.
Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we er heel bemoedigende en zorgende woorden.
Die angstbeelden waarop Lucas ons zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de Bijbel. Het zijn dramatische en gewild confronterende voorstellingen die gebruikt…
Meer lezen

Als Maria zegt: Ik wou dat ik dood was

Afbeelding
Het Mariabeeldje in het kerststalletje van mijn jeugd was een bijna grappig uit hout gesneden figuurtje van een mooi blond meisje. Ze zag er meer Scandinavisch dan Semitisch uit.  Ook de twee schaapherders waren van het noordelijke type.  Zelfs de ezel leek op een veulen uit verre tijden. Uiteindelijk verhuisden ze, met hooi en stal, naar een afdeling van het ziekenhuis waar mijn vader chirurg was. Maar na een paar jaar verdwenen ze uit de ziekenzaal. Een gezagsdrager die leed aan een overdosis politieke correctheid had de indruk dat de moslims zich beledigd zouden kunnen voelen. Maar ook de moslims vereren de Maagd, en wel met haar echte naam: Mariam.
Bedenk wel dat, zo mijn kribbetje een bron van ergernis was,  de originele stal ook aanstootgevend is, of zou moeten zijn. Franciscus van Assisi had nooit de bedoeling dat zijn afbeelding van de geboorte te Bethlehem zou uitgroeien tot iets schilderachtig en charmant. Maar de al te  grote  vertrouwdheid met het verhaal heeft in ons een…
Meer lezen