Hoe God in een mens geboren wordt




Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org

Diep in mij bewoog er iets. Ik voelde het kloppen en smeken om erkend en vrijgelaten te worden. Ik kon er geen naam aan geven, maar het voelde als iets dat na een lange rustperiode ontwaakt was. In feite had dit knagende gevoel zich gedurende langer dan een jaar opgebouwd; maar die dag op de dijk worstelde ik met deze krachtige aanwezigheid die in mij aan het werk was. Ik had geen woorden voor deze honger die mij vroeg om meer. Het enige wat ik kon doen was proberen om stil te zijn en het bestaan ​​ervan te erkennen.
Ik haalde diep adem en keek naar God boven mij en smeekte om hulp bij wat voelde als een hopeloze opdracht: stilzitten en rustig zijn. Langzaam, terwijl ik doorging met diep ademhalen, kwam de innerlijke stilte. Ik begon mijn omgeving op te merken. Op dat moment zag ik alles zoals het was – mooi, heilig, Gods gave. Mijn hart liep over en ik dacht dat het uit mijn borst zou springen. Ik realiseerde me dat de honger die ik voelde mijn verlangen naar God was. Voor een dik uur ademde ik diep in deze stilte en in de aanwezigheid van God.
Die dag boorde ik iets krachtigs aan: God in mij, God die woont op die plek in mij die alleen God en ik kunnen betreden. Ik begreep dat er heiligheid was net zo goed in mij als buiten mij in de prachtige omgeving van het retraitehuis.

Becky Eldredge

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Drie tips om katholiek te blijven in tijden van misbruikcrisis

Afbeelding
Dit is mijn homilie voor deze zondag, in de Nicolaasbasiliek van Amsterdam


25ste week 2018 Wijsheid 2,12.17-20Jacobus 3,16-18.4,1-3Marcus 9,30-37. Vorig WE was ik bij een groep protestantse christenen van Hour of Power. Ik sprak hen over de vreugde in het christelijk leven. ‘s Nachts lag ik even wakker. Recente nieuwsberichten spookten door mijn hoofd: misbruik in Chili, de Verenigde Staten, Duitsland en dan dat artikel in het NRC over Nederlandse bisschoppen en kardinalen. Ik voelde weinig vreugde. Temeer, daar het zonneklaar is dat ons nog lange tijd dergelijke berichten wachten. ’s Morgens ontbeet ik met hen. Met oprechte bezorgdheid vroegen ze me of ik dacht dat de katholieke Kerk dit alles wel zou overleven?
Als je vandaag de pers leest dan lijkt het dat onze Kerk één grote misbruikfabriek is en dat priesters, bisschoppen en zelfs kardinalen op grote schaal het kwetsbare leven van kinderen blijven beschadigen en vernietigen. Niet vreemd dat sommigen besluiten dat ze niet langer bij d…
Meer lezen

Theresia van Lisieux legt uit waarom ze onmogelijk angst kan hebben voor God

Afbeelding
Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Theresia van Lisieux, een van mijn lievelingsheiligen.

Theresia trad in de Karmel als 15-jarige en stierf op 24-jarige leeftijd. Haar autobiografie (Geschiedenis van een ziel) is een parel. Het getuigt van een uitzonderlijk geloof, onderscheidingsvermogen en ervaring in de liefde.

Hieronder een kort citaat van Theresia.

“De Heer is zo goed voor me dat ik onmogelijk angst voor Hem hebben kan. Hij heeft me altijd gegeven wat ik verlangde, of liever gezegd, Hij heeft me doen verlangen wat Hij me geven wilde.” 
Meer lezen

Het beste medicijn tegen hoogmoed

Afbeelding
Graag bied ik u dit citaat aan uit het voorwoord van de autobiografie van Ignatius (“Het verhaal van de pelgrim”). Luis Gonçalves da Câmara sj, de medebroeder aan wie Ignatius zijn levensverhaal dicteerde, is er aan het woord. Luis wist niet goed hoe om te gaan met hoogmoed (ijdele roem). Ignatius deed hem inzien dat dankbaarheid het beste medicijn is tegen hoogmoed.
Op 4 augustus 1553 - het was op een vrijdagmorgen, daags voor het feest van Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw- waren onze Vader en ik in de tuin naast het huis, preciezer gezegd: naast dat gedeelte van het huis dat ‘van de Hertog’ genoemd wordt. Ik begon daar rekenschap af te leggen over enkele bijzonderheden aangaande mijn ziel, en had het met hem onder andere over de ijdele roem.

Onze Vader gaf me als geneesmiddel dat ik al het mijne vaak tot God zou terugbrengen en me erop zou toeleggen Hem al het goede aan te bieden dat ik in mezelf aantrof, het als het Zijne te erkennen en Hem ervoor te bedanken. Hij zei dat op een manier …
Meer lezen