Hoe God in een mens geboren wordt

Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org

Diep in mij bewoog er iets. Ik voelde het kloppen en smeken om erkend en vrijgelaten te worden. Ik kon er geen naam aan geven, maar het voelde als iets dat na een lange rustperiode ontwaakt was. In feite had dit knagende gevoel zich gedurende langer dan een jaar opgebouwd; maar die dag op de dijk worstelde ik met deze krachtige aanwezigheid die in mij aan het werk was. Ik had geen woorden voor deze honger die mij vroeg om meer. Het enige wat ik kon doen was proberen om stil te zijn en het bestaan ​​ervan te erkennen.

Ik haalde diep adem en keek naar God boven mij en smeekte om hulp bij wat voelde als een hopeloze opdracht: stilzitten en rustig zijn. Langzaam, terwijl ik doorging met diep ademhalen, kwam de innerlijke stilte. Ik begon mijn omgeving op te merken. Op dat moment zag ik alles zoals het was – mooi, heilig, Gods gave. Mijn hart liep over en ik dacht dat het uit mijn borst zou springen. Ik realiseerde me dat de honger die ik voelde mijn verlangen naar God was. Voor een dik uur ademde ik diep in deze stilte en in de aanwezigheid van God.

Die dag boorde ik iets krachtigs aan: God in mij, God die woont op die plek in mij die alleen God en ik kunnen betreden. Ik begreep dat er heiligheid was net zo goed in mij als buiten mij in de prachtige omgeving van het retraitehuis.

Becky Eldredge