Interview met een internetpastor

Hieronder vind je tekst van het artikel/interview dat verscheen in De Standaard van gisteren (achter betaalmuur)

‘Leefde Jezus nu, hij kocht een smartphone en begon op sociale media zijn boodschap te verkondigen. Veel van zijn uitspraken, zoals de Bergrede, passen perfect in honderdveertig tekens.’

De jezuïet Nikolaas Sintobin (54) maakt opgang als ‘internetpastor’ in de Lage Landen. In zijn jeugd woonde hij nabij Zelzate en in Brugge, maar nu woont hij in Amsterdam, in een kleine gemeenschap met tien jezuïeten. Hij kreeg vier jaar geleden de opdracht om het Woord Gods via het wereldwijde web te verspreiden. En dat lukt meer dan aardig.

Voor de vasten die morgen begint, stelde Sintobin een ‘digitale retraite’ samen, een soort gebedsmail met teksten en praktische tips om te bidden. In geen tijd schreven elfduizend deelnemers zich in. ‘En die zitten verspreid over de hele wereld, over vijftig verschillende landen, dat kan ik direct analyseren via Google Analytics’, zegt Sintobin. ‘Sommigen vertoeven in Taiwan, anderen in Spanje, een populair oord waar Vlamingen en Nederlanders overwinteren.’

Ook op reguliere dagen kunnen geïnteresseerden podcasts downloaden via een speciale app. ‘Velen beluisteren die onderweg, op de metro of de trein, met de oortjes in’, weet Sintobin.

Filmstudio bouwen

Om zo professioneel mogelijk de digitale aanwezigheid van de jezuïeten te versterken, liet Sintobin een filmstudiootje bouwen, en een vaste geluidsingenieur staat in voor de professionele afwerking van de bestanden. Binnenkort wil de gemeenschap beginnen met zogenaamde mooks, gratis gesproken cursussen, naar het model van de universiteit van Harvard, die gretig aftrek vinden in Afrika en Azië.

Waarom al die moeite? Een vorm van bekeringsdrang 2.0, de virtuele variant van de Middeleeuwse kerstening? ‘Neen’, ontkent Sintobin ten stelligste. ‘Geïnspireerd door Ignatius van Loyola vind ik dat mensen autonoom keuzes moeten kunnen maken omtrent geloof en religie. Maar toegegeven, je kiest natuurlijk vooral datgene wat je kent.’

Gewapend met een Bijbel in de ene hand en een iPhone 7 in de andere, zoekt Sintobin ook op Facebook en Twitter de dialoog. ‘Mensen verwachten dat niet, een pastor met de nieuwste soort smartphone. Maar ik ben van deze tijd. Meer nog: als we niet communiceren, worden we van de kaart gecommuniceerd. Zo simpel is het.’

Sintobin vindt dat hij niet anders doet dan wat de verschillende evangelies opdragen: de wereld ingaan en de boodschap verkondigen. ‘En of die wereld de fysieke of de digitale is, maakt bitter weinig uit. Alleen de manier van vertellen verandert. Daarom volgde ik lessen digital storytelling. Momenteel ontwikkel ik met anderen het idee van een cyberkapel.’

Maar Sintobin, die in zijn jonge jaren zichzelf als huisvader zag tot hij geraakt werd door een ‘grotere vreugde van een andere orde’, beseft ook: het digitale kan het reële contact nooit vervangen. ‘Daarom dat ik ook bijeenkomsten organiseer waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.’