Besef jij eigenlijk wel wat anderen in jou aantrekt?


-->


Het is goed door anderen erkend en gewaardeerd te worden. Als het even kan, om wie of wat je echt bent, in het diepste van jezelf.

 

Wat is het dat mensen in jou aantrekt? Niet zozeer datgene waarvan je zou willen dat ze het in jou waarderen. Wel wat ze echt in jou zien.

 

Is daar in de loop van de jaren een evolutie in geweest?

 

Voor wat in jezelf, in je leven ben je dankbaar?

 

Reacties

Anoniem zei…
Hoe meer we in eenheid evolueren en alles in ons integreren hoe minder de belangstelling van anderen in ons erg afwijkend zal zijn.
In een ver verleden scheidde ik erg zorgvuldig mijn clowneske,lichte kant van mijn diepte.Het was een strategie ,een verdediging tegen mijn kwetsbaarheid.Hoe meer ik één hoe meer mensen mij waarderen zonder te zeggen in welke van hun categorieën ik pas.
Ingrid Hoet.
Anoniem zei…
Dankbaar dat ik bewogen raak door de ontmoeting met mens en natuur en me bewust ben van mijn onzekerheid of angst en dit indien nidig kan delen. Me innerlijke blijven openen vraagt regelmatig iets van me wanneer ik gestoord wordt in mijn gemoedsrust. Juist door die verstoringen leer ik mezelf kennen en weet de ander opnieuw te ontmoeten. Mezelf vinden in liefde maakt me heel. Het zijn geschenken van saamhorigheid.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Nikolaas Sintobin: "Ik weet niet of God bestaat"

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Omgaan met (soms misselijk makende) zwakheden van aan jou toevertrouwde mensen - Ignatiaans leiderschap (5/10)