Hoe een capucino het verschil kan maken als je van de ene dag op de andere invalide wordt: het getuigenis van Jurjen

Ik ben enkele dagen op verlof in Pen Boc’h, een klein bezinningscentrum van de Franse jezuïeten in de Golfe du Morbihan (Bretagne). Ik ben hier samen met Hervé, een bevriende medebroeder en enkele andere “compagnons”.

De sfeer is heel “bon enfant”: rust, wandelen, lezen, wat zwemmen (als het niet te koud is).

’s Middags vieren we de eucharistie in een mooie, typisch Bretoense kapel. In het koor zijn er drie grote glasramen die het leven van Sint Jozef voorstellen, neogotisch van stijl.

Ik vind ze niet alleen best mooi, maar ook zinvol. Ze stellen de gekende taferelen voor uit het leven van de “voedstervader” van Jezus. In al hun eenvoud en vertrouwdheid helpen ze me om te komen tot gebed.