Priesterlijk


Charles Delhez sj, een Waalse medebroeder, nam onlangs een interview af van pater Adolfo Nicolás sj, Algemene Overste van de SJ, nalv het jaar van de priester. Graag laat ik u meeluisteren naar het antwoord op twee vragen. Het lijkt me ook relevant voor niet-jezuïeten.

Vraag : « Hebben de jezuïeten een eigen manier om priester te zijn ? Immers, doorgaans werken zijn niet in parochies en houden ze zich vooral bezig met profane bezigheden. »

Antwoord : « Indien je je leven volledig wijdt aan het dichter bij God brengen van mensen, zoals Jezus dat heeft gedaan, dan kan je dit beschouwen als zijnde 100% een priesterlijk leven, of hier nu een parochie aan verbonden is of niet. Datgene wat maakt dat het priesterlijk is, is de gerichtheid van het hart, de manier van omgaan met anderen, de geest van verzoening die vrede wil stichten. De heilige Ignatius zou zeggen dat er niets is dat volledig profaan is. De jezuïet die een priesterhart heeft kan aan zijn onderzoek, onderwijs of aan het gemeenschapsleven zulk een wending geven dat zijn gehele doen en laten gericht is op God en zijn Koninkrijk … En als dit zich aandient, zal hij dit vieren in de sacramenten. De voormalige Algemene Overste van de Orde oriënteerde de jezuïeten in de richting van de zending van de verzoening en had het over « het bouwen van bruggen ». Dit zijn twee taken die echt priesterlijk zijn. »

Vraag : "Wat is de prioritaire taak van de jezuïeten binnen de Kerk ?"

Antwoord : « Ons vertrekpunt moet steeds zijn : welke zijn de meest belangrijke noden voor de Kerk van onze tijd ? Wat anderen even goed of zelfs beter kunnen doen dan wij moeten we hen laten doen, en God ervoor danken. Tegelijkertijd merk ik dat de Kerk en de wereld grote nood hebben aan diepgang. Tegenwoordig is informatie heel vlot toegankelijk. Tegelijk lopen we het risico om aan de oppervlakte te blijven en om niet meer in staat te zijn om degelijke analyses te maken of om een reflectie tot op het bot door te voeren en zodoende door te stoten tot de bronnen van hoop, zin en heil. In de Sociëteit voelen we thans een groot verlangen om onze oeroude traditie van onderzoek in de diepte terug op te nemen, zowel op spiritueel en pastoraal als op intellectueel en theologisch gebied. Het gaat hier dus over een bewust engagement om datgene te doen waar de wereld het meest nood aan heeft en waarvan we denken dat we ons steentje ertoe kunnen bijdragen. »

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)