Zonnegroet
Uw vermoeden is juist. De Zonnegroet
heeft rechtstreeks niets te maken met het christendom. Toch stel ik vast dat ik
er met enthousiasme heb aan meegewerkt. Meer nog, dat ik zelf ook deugd heb
gehad aan het doen van die oefening die uitnodigt tot meer bewustzijn, zowel
lichamelijk als mentaal.
Heb ik dan als jezuët geen andere
prioriteiten? Zou het niet beter zijn mocht ik me meer toeleggen op het
aanpassen van christelijke meditatietechnieken voor jonge mensen?
Uiteraard doe ik ook dat laatste. Maar
bij mij is de laatste jaren het inzicht gegroeid dat het niet het een of het
ander is.
Hét eerste “probleem” in deze van onze
cultuur is dat zij de “innerlijkheid” van de mens niet ontwikkelt. De meeste
Westerse mensen weten gewoon niet dat zij een bewustzijns- en ervaringsniveau
hebben dat dieper gaat dan het niveau van de onmiddellijkheid en het rechtstreeks
waarneembare. Een belangrijke voorwaarde om te kunnen komen tot een religieueuze
ervaring en a fortiori een christelijke ervaring, is net dat het niveau van die
innerlijkheid minimaal ontgonnen en gevormd wordt. In onze traditie bestaan daar
technieken voor. Maar, in het bijzonder voor het aspect van de lichamelijkheid,
hebben sommige Oosterse tradities ons heel wat te leren.
Neen, het gaat hier niet over
syncretisme. Toch niet noodzakelijkerwijze. Wel over het bewust omgaan met culturele
en religieuze globalizering. Inculturatie is overigens een typisch christelijke
idee.
Reacties