Weet je het zelf wel?


Wat gaat er schuil in jouw diepste diep?

Aan onverwachte dingen. Vooral aan mooie dingen.

Weet je het eigenlijk zelf wel?

Reacties

Anoniem zei…
dank voor "weet je het zelf wel"
heel duidelijk voorgesteld.
Kan "begin je gebed" niet openen in "Gewijde ruimte". Hopelijk later wel.
29 juni 2012 om 08:36
Bekkeneel zei…
Op basis van mijn christen zijn weet en geloof ik dat de levende Heer in mij zit. Dus de eeuwige God caritas et amor. Af en toe gluurt Hij in mij even naar buiten vanuit het graf van mijn hart, door een kier van de steen. Dan lijkt de steen een beetje weggerold te worden en klaar ik op. Dan voel ik vreugde, kracht en hoop. Ik word dan doorstroomd door liefde ook. Mijn knorrigheid verdwijnt als de nevels en kwade dampen van een moeras dat in de macht is van de Zwarte Vleer (Toonder). Ik verbaas mij er dan over dat alle aanleidingen tot die knorrigheid onzin waren. Het zat allemaal tussen mijn eigen oren, maar dat kon ik niet zien. Mijn eigen negativiteit schilderde alles boos en donker. Ik zie dan bv. geen buitenlanders, alleen geliefde medezielen in hetzelfde schuitje als ik: op weg naar het oordeel. Ik houd van ze en bid dat ze Jezus mogen leren kennen, maar tegelijk denk ik: dan moet je Hem wel eerst eens in jezelf even uit dat grafhart laten komen, zodat er iets van Hem zichtbaar wordt in jouw leven. Hij klopt om binnengelaten te worden in mijn leven, maar dat is hetzelfde als dat Hij klopt aan de binnenkant van het graf om buiten gelaten te worden. Maar ja, die steen. Wie kan hem wegrollen? Hij wil wel graag opstaan, maar ik lijk zelf de steen op zijn plaats te houden, zodat Jezus wel leeft achter de steen, maar toch niet echt handen en voeten in mij kan krijgen, niet geheel opstaat en alle ruimte krijgt die Hij wil en waar Hij recht op heeft omdat Hij voor mij gestorven is. Ik laat Hem niet Zichzelf worden. Waarom doe ik dat toch (niet)? Waarom laat ik niet toe dat de steen weggerold wordt? Waarom blijf ik maar kiezen voor een onvolledig leven, een half uit de aarde gezongene? (Slauerhoff, Het eind van het lied)
Als kind had ik een libelle die half uit de cocon gekropen was en toen gestorven. Hij had dus nooit gevlogen en ging al dood. Zijn metamorfose was mislukt, hij had de wedergeboorte niet overleefd en was gestorven in de woestijn. Triest.
Moge de Heer zich over mij ontfermen en mij aansporen tot grote ijver om te groeien in nederigheid en overgave zodat ik het lot van die arme libelle niet hoef te delen. De steen voor mijn hart is mijn ikzucht, hij zal vanzelf wegrollen als ik maar bereid ben klein te worden, te worden als een kind. Dan kan Jezus vliegen als een enorme libelle en mag ik tussen zijn schouders zitten als Niels Holgersson. Wat zal ik genieten en wat zal alle genot dat ik om Hem losgelaten zal hebben verbleken en vergeten zijn en blijken minder dan niets te zijn geweest, bedrog dat mijn ware leven blokkeerde.
10 juli 2012 om 10:20
Een reactie posten

Meest gelezen

De goede raad van Nikolaas Sintobin sj voor paus Leo - N. Sintobin sj te gast in de pauscast van de KRO-NCRV

Afbeelding
In de pauscast werd ik geïnterviewd door Stijn Fens naar aanleiding van de publicatie van mijn retraiteboek: God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.  Stijn Fens en Christian van der Heijden.   Ik antwoord er op vragen als: Welke raad zou je willen geven aan paus Leo? Is er iets verkeerd met een oppervlakkig leven? Of ik eigenlijk al aan die nieuwe paus gewend ben? Heb jij God vandaag al ontmoet? God ontmoeten in het gebed, wat wil dat zeggen? Wat is de link tussen Augustinus en Ignatius? Of zo'n retraite vooral gaat over het verstand of over iets anders? Waar je God dan wel kan ontmoeten? En nog veel andere vragen. Aan het einde vertel ik nog de beste jezuïetengrap die ik ken en vertel ik ook een bijzondere anecdote over het gebedsleven van wijlen paus Benedictus. Klik op deze link of op onderstaande afbeelding om dit boeiende gesprek te beluisteren. Om mijn nieuwe boek te bestellen klik op det titel:  God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.
Meer lezen

Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? In de Bijbel is heiligheid bij uitstek de eigenschap van God. God ís heilig. In het begin van de Bijbel staat geschreven dat God de mensen zo geschapen heeft ‘dat ze op Hem leken’ 1 . Vandaar dat het logisch is dat die heiligheid van God doorstraalt in de levens van hen die zich door God laten inspireren. Daarom was het in de eerste eeuwen van het christendom de gewoonte dat de priester de gelovigen tijdens de viering aansprak als ‘jullie, de heiligen’. Nog altijd laten christenen zich door God inspireren. Dus hopelijk weerspiegelen zij ook vandaag iets van Gods heiligheid. Bij de meesten gebeurt dit op een onopvallende manier, maar bij sommigen springt het in het oog. Vandaar dat in de Katholieke Kerk de gewoonte bestaat om, na een lang en diepgaand onderzoek, sommige overleden christenen officieel heilig te verklaren. De meeste heiligen zijn en blijven echter onbekend. Behalve voor God dan. Katholieke chr...
Meer lezen

Hoe handelen als je zeker gaat mislukken? - Citaat van Theresia van Lisieux

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Graag bied ik u enkele uittreksels aan. Moeder, ik heb het u al gezegd, mijn laatste middel om in de strijd niet overwonnen te worden, was weg te lopen. Dat middel gebruikte ik vaak tijdens mijn noviciaat en het heeft me altijd erg geholpen. …  Dat was nou niet bepaald het toonbeeld van dapperheid, maar ik denk toch dat het beter is je niet aan een strijd bloot te stellen waarvan de nederlaag al vaststaat.
Meer lezen

Botsen om jezelf te worden ... Waarom straffen bevrijdend kan zijn (10/10)

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (10/10)   Vrijheid en autonomie groeien best binnen duidelijke structuren : duidelijke afspraken en regels in huis inzake opvoeding, eten, slapen gaan, vrije tijd, studeren, muziek, omgangsvormen, relaties …. Eigenlijk verlangen kinderen daarnaar. Structuur schept veiligheid, geeft identiteit, helpt om de chaos te overwinnen. De wet bevrijdt. Je kan pas op een verantwoorde wijze het risico van de vrijheid nemen, als er duidelijke structuren zijn. Dit laat toe op veilige wijze te botsen, en het is maar door te botsen en te experimenteren dat je een eigen identiteit kan opbouwen! Het kind durven sanctioneren betekent eigenlijk dat je het kind helpt om te leren omgaan met de beperkingen en dat je het zo helpt om te groeien in de vrijheid. Sanctie duidt aan – want laat voelen – waar de grens ligt. De straf  ...
Meer lezen

Podcast-interview met Nikolaas Sintobin sj over "God zelf ontmoeten" en over de net uitgegeven "Bijbel" van de geestelijke begeleiding

Afbeelding
  In deze podcast ga ik in gesprek met Tom Mikkers over twee nieuwe boeken: Geestelijke begeleiding. Ignatiaanse wegwijzers voor het pastoraat , van de Amerikaanse jezuïeten Barry en Conolly en mijn eigen boek God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus , beide uitgegeven bij KokBoekencentrum. Ik vertel onder meer over de radicale omwenteling die de geestelijke begeleiding de voorbije decennia heeft ondergaan, en over waarom de geestelijke begeleider vooral dient te zwijgen. Wat mijn eigen boek betreft noem ik de voorwaarden opdat die persoonlijke ontmoeting met God kan plaatsvinden en wat zo'n ontmoeting concreet kan betekenen. Klik hier om te luisteren naar de podcast of op onderstaande afbeelding. Klik hier om deze boeken te bestellen
Meer lezen

De weg van Maria - Leo Fijen in gesprek met Nikolaas Sintobin sj - Video

Afbeelding
In deze aflevering van Kloostergesprekken spreekt Leo Fijen met Nikolaas Sintobin SJ, Vlaamse jezuïet, schrijver en geestelijk begeleider. Nikolaas weet als geen ander hoe geloof en leven elkaar raken in de kleine momenten van aandacht, twijfel en vertrouwen. Dit gesprek is een voorbereiding op Advent en Kerstmis – een tijd van verlangen, stilte en verwachting. Nikolaas Sintobin nodigt uit om de weg van Maria te volgen: haar aarzeling, haar twijfel, haar worsteling, maar ook haar vreugde wanneer zij “ja” zegt tegen God. Hij laat zien dat geloof niet begint met zekerheid, maar met openheid; niet met weten, maar met bereidheid om je te laten roepen. Aan de hand van zijn nieuwste boek over tien markante Bijbelverhalen neemt Nikolaas ons mee in een geestelijke retraite: een weg naar innerlijke rust en vertrouwen. Een gesprek over roeping, overgave en de vreugde van het ja-woord dat alles verandert. Luister en laat je meenemen in de stille verwachting van Advent, op weg naar Kerst...
Meer lezen

Als een zwerver je uitnodigt tot meer heiligheid - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor Allerheiligen

Afbeelding
ALLERHEILIGEN Openbaring ‪ 7,2-4.9-14.   -   Psalm ‪ 24(23),1-2.3-4ab.5-6.    1 Johannes ‪ 3,1-3.    Matteüs ‪ 5,1-12a Een tijd geleden nam ik de trein in Schiphol naar Amsterdam. Op het ogenblik dat ik wilde gaan zitten merkte ik dat een bejaarde man aanstalten maakte om ook plaats te nemen, en wel in de zetel tegenover mij. Ik had de man vlak ervoor opgemerkt op het perron. Hij was ongeschoren en ongekamd, net niet in lompen gekleed, droeg allerhande tassen, had een groot blik bier in de hand, zijn ogen waren bloeddoorlopen. De eerste gedachte die me door het hoofd schoot was: Neen, hier heb ik geen zin in, ik ga naar de andere kant van de wagon . Maar meteen hoorde ik een innerlijk stemmetje dat me zei: Nikolaas, dat kan je niet maken. Deze man is een mens zoals jij, een kind van God, zoals jij . Ik besloot dus toch maar te gaan zitten, vlak tegenover mijn “broer”. Hij zette zijn bierblik op het tafeltje, toverde een schriftje uit een van zi...
Meer lezen