In deze laatste lentedagen zien we hoe de dagen langer
worden of, onder de evenaar, integendeel korter worden. Licht is meer dan een
voorwaarde om te kunnen zien. Zonnelicht opent voor ons de wereld, voedt onze huid,
laat ons zien dat we leven. In een ‘angry poem’ (een gedicht van woede) smeekt Dylan Thomas zijn stervende vader: ‘Verzet je met al je
krachten, verzet je tegen het uitdoven van het licht’. De Bijbel spreekt
voortdurend over God als de bron van het licht, zelf levend in onbereikbaar
licht. Jezus is het licht van de wereld. Hij schenkt licht aan de blinden. Wij worden
geroepen om te leven als kinderen van dat licht.
Heer, ik koester uw licht als een schat en waardeer
ten zeerste hoe ik de zon mag voelen op mijn gelaat. Laat me nooit vergeten U te
danken voor mijn ogen en voor het glorierijke zonnelicht. Ook in de donkere
uren, als ik door het kwade in de wereld in de war word gebracht, heb ik uw
licht nodig.
Wees U het licht van mijn leven.
Reacties