Over cyberangst en cybertheologie (1/3)
In het
tijdschrift “Rondom gezin” publiceerde ik onlangs een bijdrage over de
blijvende omwenteling die het internet teweegbrengt in alle mogelijke domeinen
van onze mensenwerkelijkheid, ons geloofsleven incluis. Enkele uittreksels.
Zelf ben ik als internetpastor dagelijks actief op
Facebook, Twitter en andere sociale media. In gesprekken met volwassenen van
alle generaties merk ik steeds weer dat bij nogal wat mensen grote weerstand
bestaat tegenover deze media. Zelf zou
ik meer in het bijzonder spreken van angst: angst om tijd te verliezen, om aan
privacy in te boeten, angst voor vervlakking,
vereenzaming of verslaving, en
vaak ook, al wordt dit minder vlot
toegegeven, angst dat men zich dit nieuwe medium niet zal kunnen eigen maken en zijn gezicht
dreigt te verliezen.
Allemaal heel menselijk. Maar analoge reacties zijn
er, mutatis mutandis, in het verleden nog geweest. Toen in de liturgie voor het
eerst gedrukte boeken werden gebruikt, botste dit op veel weerstand. Immers, zo
oordeelden velen, perkament was veel waardiger en geschikter voor de eredienst
vermits het duurzamer was. We weten dat
je perkament nu enkel nog in de musea kan vinden. De impact en de omvang van de internetrevolutie
en de sociale media zijn van die aard dat de vraag niet meer is of we er al of
niet aan meedoen. Wél hoe we ons op de meest verstandige en zinvolle manier kunnen
inschakelen in deze globale dynamiek.
Reacties
Verder zie ik heel veel mogelijkheden in deze vernieuwing en blijft het de verantwoordelijkheid van eenieder om er zo goed als kan mee om te gaan.
Dank voor uw reflectie!
Nikolaas