Ik voel vreugde en dankbaarheid in mijn hart


Onderstaande overweging schreef ik op 8 april 2014, vier jaar en een dag na de martelaardsdood in Homs van Frans van der Lugt sj.


Stille vreugde en dankbaarheid. Ook verdriet en pijn. Toch vooral een ingehouden blijheid, hoop en kracht. Dat is wat ik de voorbije uren heb gevoeld naar aanleiding van de brutale dood van Frans van der Lugt sj.

Ik durf te vermoeden dat dit ook was wat Frans voelde, na zijn keuze om solidair te blijven met zijn geliefde Syrische vrienden. Hij zal zeker momenten van opstand en angst gekend hebben. In het bijzonder de laatste ogenblikken van zijn leven. Ook strijd, voorafgaand aan die overgave. Maar sindsdien  moet zijn hart vervuld geweest zijn van vrijheid en kracht.

Mij kwamen beelden voor ogen uit de film “Des hommes et des dieux”.  Een film over Franse trappisten die er in de jaren negentig van de vorige eeuw, midden in de Algerijnse burgeroorlog, voor kozen om niet te vluchten.  Wel om solidair te blijven met en bij de plaatselijke bevolking. De film verhaalt de innerlijke strijd van de monniken. Je ziet ze vechten en wenen van angst. En dan, geleidelijk aan, merk je hoe er rust en vrede komt bij de keuze om te blijven. Hoogtepunt is een maaltijd, de laatste, die ze samen gebruiken. Er wordt geen woord gebroken. Ze drinken een glas wijn en eten samen. De liefdeskracht is zo groot dat de kijker erdoor meegesleept wordt. Diezelfde nacht worden ze uit hun bed gesleurd, ontvoerd om uiteindelijk onthoofd te worden.

Geen groter liefde dan wie zijn leven geeft voor zijn vrienden, lezen we in de brieven van Johannes.

Frans is een martelaar. Iemand die door zijn leven en zijn dood getuigenis afgelegd heeft van zijn geloof en zijn ervaring dat God liefde is. Dat die liefde woont in elke mens en sterker is dan alles.


Ik ben dankbaar om het leven én de dood van Frans. Ik voel vreugde  in mijn hart.


Reacties

Anoniem zei…
Dank jullie wel, allen, om deze prachtige bijdragen bij Frans zijn leven en dood én leven!
Anoniem zei…
Dank voor het prachtige leven van pater Frans van der Lugt. Hij heeft ons getoond hoe je lief kan hebben en trouw kan blijven in alle omstandigheden. Ik ben dankbaar voor zijn voorbeeld van onvoorwaardelijke vriendschap en bid dat zijn houding een inspiratie mag zijn voor ons eigen leven. Ik bid voor om kracht en zegen voor zijn nabestaanden en voor vrede in zijn geliefde Syrië.
Anoniem zei…
Beste Nicolaas,
Dank je wel dat je mijn woede-verdriet en pijn over de brute moord van pater Frans, helpt te vertalen naar stille dankbaarheid. Enkele dagen geleden kreeg ik van mijn schoonzoon het boek te leen; "de droom van Tibhirine" ! Ben er meteen in gaan lezen, want de film had ik al enkele malen gezien. Dag daarop hoorde ik over de brute moord. Mijn gedachten gingen meteen uit niet alleen naar Pater Frans, maar ook naar de vermoorde monniken. Ja, dankbaar ben ik om het leven van Pater Frans en zijn hoge idealen. Dankbaarheid om zijn dood moet nog bij mij groeien, omdat ik me wat opstandig voel. Jouw website gewijde ruimte bezoek ik geregeld. Het is steeds opnieuw een grote hulp voor mij als ik verdrietig ben door omstandigheden of de dingen van de dag me weer daadwerkelijk in aanwezigheid van de Heer te stellen en om Zijn liefde te bedelen!
Goede en gezegende opgang naar Pasen. Chris Barendse
Anoniem zei…
heel mooi gezegd, dank je...
Trees zei…
Toch met gemengde gevoelens: kwaad om de onrechtvaardigheid die goede mensen te beurt valt, blij om het teken dat Pater van der Lugt gaf/geeft. Blij dat er nog bezielde mensen zijn zoals Jezus, consequent in de Liefde tot in de (wrede, gewelddadige) dood, maar zo droevig dat dergelijke mensen op zo'n manier van ons heen gaan.
mia van olmen zei…
"Stille vreugde en dankbaarheid. Ook verdriet en pijn. Toch vooral een ingehouden blijheid, hoop en kracht. Dat is wat ik de voorbije uren heb gevoeld naar aanleiding van de brutale dood van Frans van der Lugt sj." ...zo schrijf jij Nikolaas en ik kan het zo goed verstaan. Na het ongeloof: hoe kan dat? Na de woede : hoe is dat mogelijk? Na intens verdriet,... kwam dan toch gisteravond stilaan vrede en zelfs een soort stille vreugde en een immense dankbaarheid voor deze man in mijn hart! Martelaar mogen zijn voor het land en het volk waarvoor je leefde dat is een kroon na een strijd die hij heeft gestreden in alle eenvoud, met liefde en goedheid.Hij is opgenomen in de grote schare van de menigte wiens rode gewaden werden wit gewassen in het bloed van het Lam!
Anoniem zei…
Ik heb zoveel steun gehad van een jezuïet.ik bid nog tot hem.
Pater Frans lijkt op mijn vader van buiten en binnen.hij bleef sterk in de oorlog,geen compromis.ik houd van allebei.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj