Over een geniepige boosdoener die alomtegenwoordig is


De priester was in zijn element. Hij was een goede predikant en de mensen hingen aan zijn lippen. Zo ook een bejaarde vrouw die op de eerste rij zat.

Plotsklaps schrok de vrouw op. En zij niet alleen. Uit haar tas weergalmde een onwaarschijnlijk luide popsong. De vrouw wrong zich in allerlei bochten om de geniepige boosdoener te pakken te krijgen. Het duurde meerdere tientallen seconden vooraleer ze haar mobiel wist te vinden en vervolgens ook nog het zwijgen kon opleggen.

Het elan van de predikant was gebroken. Hij deed zijn best om de draad terug op te nemen. Maar hij moest van ver terugkomen en zo ook de gelovigen, de brave vrouw incluis.

Een banaal incident, ergens in een kerkje in een provinciestadje. Klinkt het je vertrouwd in de oren?

Overal en steeds bereikbaar zijn.  Nooit meer alleen … De mens is relatie, zo leren ons de filosofen en theologen. Ik kan het alleen maar beamen. Maar ook dat het veel opvoeding vraagt en blijvende discipline opdat die nieuwe vormen en technieken van verbondenheid ook echt tot meer menselijkheid leiden.

Reacties

Anoniem zei…
Vanuit je innerlijke ruimte kun je makkelijker omgaan met prikkels zodat je minder wordt afgeleid, daardoor kun je ook makkelijker omgaan met jezelf en zie je de omgeving niet als een boosdoener.Tja, met schijnheiligheid kom je niet ver, jammer dat de vrouw zo schrok van het menselijke in haar en haar partner zich schaamde. Opvoeden omvat veel, weten wanneer je stopt om de "boosdoener" in jezelf minder kans te geven draagt ergens toe bij. Kom er maar eens achter welke "boosdoeners" grip op je hebben. In en rondom mij zijn heel wat menselijke "boosdoeners" en lieflijke aanwezigen.. De balans vinden tussen stilte en onrust is heilzaam.
3 oktober 2019 om 09:15
Truus van Dam zei…
Het gebeurd ook mij weleens dat ik de mobiel vergeet uit te zetten.Het eerste wat ik nu doe is deze uitzetten. Hij is gelukkig nog nooit af gegaan. Zou dit tijdens de consecratie wel erg vinden. Zou me doodschamen. Let er wel erg op, of laat hem thuis.
3 oktober 2019 om 09:19
e.harland-hazebroek zei…
ik zet 'm aan als het nodig is, gaat vanzelf stil.
Zonder mobiel kun je veel missen zoals de h. Miss, uw artikelen, mooie muziek, toch een soort "samen delen". De TV staat ook pas laat aan. Ik heb door anderen geen problemen.
Ook 112 is enorm handig.

Ik vind wel de jonge leeftijd uitkijken.
3 oktober 2019 om 11:28
Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe omgaan met een onuitstaanbare maar heilige zuster - op het feest van de heilige Theresia van Lisieux

Afbeelding
Na Ignatius van Loyola is Theresia van Lisieux mijn favoriete heilige. Onderstaand citaat uit haar autobiografie vind ik heel bijzonder.

Er is een zuster in de communiteit die het talent bezit me in alles tegen te staan. …. en toch is het een heilige zuster … Ik wilde niet toegeven aan de natuurlijke antipathie die ik voor haar voelde en zei tegen mezelf dat de liefde voor de naaste niet uit woorden moet bestaan maar uit daden. Ik ben me er op toe gaan leggen voor deze zuster te doen wat ik gedaan zou hebben voor degene waar ik het meest van houd. Ieder keer als ik haar tegenkwam, bad ik voor haar tot de goede God en bood Hem al haar deugden en verdiensten aan. Ik voelde wel dat Jezus dat plezier deed. Er is geen enkele kunstenaar die niet graag lofuitingen over zijn werken hoort. Jezus, de Kunstenaar van de zielen, is gelukkig als men niet stil blijft staan bij uiterlijkheden, maar het innerlijke heiligdom binnengaat dat Hij als verblijf gekozen heeft, en daar de schoonheid van bewond…
Meer lezen

Houdt God in het bijzonder van mij persoonlijk?

Afbeelding
30 jaar geleden las ik voor het eerst de tekst “De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is” van Piet van Breemen sj (uit “Als brood dat wordt gebroken”, Lannoo, 1977). Hij grifte zich meteen in mijn geheugen. Een uittreksel.

Het is betrekkelijk gemakkelijk te geloven in Gods liefde in het algemeen, maar het is erg moeilijk te geloven in Gods liefde voor mij persoonlijk. “Waarom ik?” Er zijn maar weinig mensen die werkelijk zichzelf aanvaarden, die aanvaarden dat zij aanvaard zijn. Inderdaad, het is uitzonderlijk iemand te ontmoeten die het probleem “waarom ik?” helemaal heeft opgelost.

Zelfaanvaarding kan nooit gebaseerd zijn op mijn eigen ik en zijn kwaliteiten. Zo’n grondslag stort in elkaar. Zelfaanvaarding is een act van geloof. Als God mij bemint, moet ik ook mijzelf aanvaarden. Ik kan toch niet veeleisender zijn dan God!

Piet van Breemen sj
Meer lezen