"In alle dingen"

Onderstaande zinnen komen uit de pen van wijlen paus Benedictus XVI. Ze gaan over de kern van wat christen zijn betekent. Christen zijn is niet het resultaat van een ethische keuze of van een verheven idee. Het is de ontmoeting met een gebeurtenis, een persoon, die aan het leven een nieuwe horizon en een doorslaggevende richting geeft.... Christenheid is niet een intellectueel systeem, verzameling van dogma's of moralisme. Christenheid is wel een ontmoeting, een liefdesverhaal. Het is een gebeurtenis.

Opvoeden heeft iets heel eenvoudigs.   Kinderen volgen het voorbeeld van hun ouders! Ten kwade. Gelukkig ook ten goede.   Wiens voorbeeld volg jij? Klik op onderstaande foto om dit videootje te bekijken of klik  op deze link .

                                                                                                               “Lotte is nog in de schaakclub. Maar straks komt ze thuis. Ze wil absoluut met je praten.” Inderdaad, na een half uur kwam de 10-jarige dochter van vrienden thuis en ze vroeg meteen of ze, in de rust van het salon, iets met mij kon bespreken.   “Nikolaas, heb jij schrik van de dood?” Ik antwoordde dat ik dacht geen schrik te hebben van de dood en legde ook uit waarom. Toen ik haar vroeg waarom ze mij die vraag gesteld had, kwam het eruit. Lotte zei me dat ze geen schrik had voor de dood. Maar wel voor wat er zou gebeuren ná de dood. Want na de dood gaat je ziel naar de hemel. Maar die hemel boven onze hoofden is danig groot, dat je daar wel heel eenzaam moet zijn. Het meisje had schrik voor de eenzaamheid waarmee het leven na de dood volgens haar synoniem was.  Ik besloot het grof geschut boven te halen: "Thomas van Aquino. De grote theoloog Thomas, zo legde ik haar u

30 jaar geleden las ik voor het eerst de tekst “ De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is ”  van Piet van Breemen sj (uit “Als brood dat wordt gebroken”, Lannoo, 1977). Hij grifte zich meteen in mijn geheugen. Een uittreksel. Tillich definieert geloof als “de moed om te aanvaarden dat men aanvaard is”, en hij bedoelt: aanvaard door God. Men zou kunnen denken dat zo’n geloof niet veel moed vereist. Integendeel, het klinkt misschien wat zoet en gemakkelijk. Maar er is wel degelijk moed voor nodig en dikwijls ontbreekt die moed. Waarom is het moedig te aanvaarden dat men aanvaard is? Op de eerste plaats: als er dingen gebeuren die ons teleurstellen, zijn we geneigd om te klagen “Hoe kan God dit toelaten?” We beginnen te twijfelen aan Gods liefde. Er is moed voor nodig om te geloven dat God ons aanvaardt wat er ook met ons gebeurt. Zo’n geloof gaat verder dan mijn persoonlijke ervaring. Geloof is dan een interpretatie van het leven die ik aanvaard. Op de tweede plaats: Gods li

In 1936 schreef Pierre Teilhard de Chardin sj, in Peking, een tekst die hij als titel meegaf: “Enkele bedenkingen over de bekering van de wereld”. Ik vertaalde voor u de slotzinnen. (2/2) Pausen richten zich tot barbaren Zich onderdompelen om boven water te komen en op te richten. Deel hebben aan om te sublimeren. Dat is de wet zelf van de menswording. Meer dan duizend jaar geleden hebben de pausen ervoor gekozen om vaarwel te zeggen aan de Romeinse wereld en “zich te richten tot de Barbaren.” Wordt er vandaag niet een gelijkaardig en nog verdergaand gebaar verwacht? Ik denk dat de Wereld zich maar zal bekeren tot de hemelse hoop van het christendom als eerst het Christendom zich bekeert tot de hoop van de Aarde (om ze te vergoddelijken).

Een stiltetip die ik schreef voor de EO

In 1936 schreef Pierre Teilhard de Chardin sj, in Peking, een tekst die hij als titel meegaf: “Enkele bedenkingen over de bekering van de wereld”. Ik vertaalde voor u de slotzinnen. (1/2) Je kan maar bekeren waar je van houdt: indien de christen zich niet ten volle verbonden weet met de wereld die rondom hem ontluikt – indien hij niet in zichzelf de verzuchtingen en de angsten van de moderne wereld ervaart – indien hij in zijn bestaan het menselijk aanvoelen niet laat toenemen, - zal hij nooit de bevrijdende synthese kunnen waarmaken tussen de aarde en de hemel waaruit de parousie van de universele Christus kan voortkomen. Dan zal  hij blijvend en steeds weer schrik hebben voor elke vernieuwing en ze veroordelen, zonder in staat te zijn om temidden van bezoedeling en kwaad de goddelijke inspanningen van een geboorte op het spoor te komen.

  Aan de oorsprong    van het kwaad in de wereld, ligt angst. Dat schrijft William Barry sj, een Amerikaans specialist van ignatiaanse spiritualiteit.    Als dit zo is, moet echte godsdienst een echt antwoord kunnen bieden op de angst. Hij citeert dit intrigerend aforisme van de theoloog John Macmurray: De stelregel van de bedrieglijke godsdienst luidt als volgt: “Wees niet bang; vertrouw op God en Hij zal ervoor zorgen dat waar je bang voor bent niet zal gebeuren.” De stelregel van de ware godsdienst is het tegenovergestelde: “Wees niet bang; het is best waarschijnlijk dat datgene waar je schrik voor hebt ook echt zal gebeuren; maar je hoeft er gewoon geen angst voor te hebben."

Joseph Moingt sj was een van de toptheologen van de vorige eeuw.  Onderstaande sprankelende omschrijving van “geloof” komt uit zijn pen. “ Het geloof is niet iets dat je bewaart als een levenloos voorwerp. Het is voortdurend in ontwikkeling. Het begint alsmaar opnieuw. Het is een traject dat nooit eindigt. Geloof is steeds in beweging en vindt zichzelf telkens opnieuw uit in het nu .”

Een stiltetip van Nikolaas Sintobin sj

  Het leven is rijk. Het leven is verscheiden. Het leven is kort, ook als het honderd jaren duurt. Gaat jouw leven ook zo snel? Wanneer gaat het snel? Wanneer gaat het traag? Wat geeft jou zin om te leven? Klik op deze link of op onderstaande foto om dit heerlijk videootje te zien: van een jaar tot honderd jaar, in één ademtocht.

Onderstaande overweging van Brian Grogan sj bied ik u graag aan op het feest van Allerzielen ' Teken mijn tranen op; slechts Gij kent hun getal! (Ps 56,9). De meer letterlijke vertaling van de Statenbijbel luidt: ' Leg mijn tranen in uw fles; zijn ze niet in uw register?' Wat een prachtig gebed is dit!  Een andere vertaling is eveneens ontroerend: ' Mijn tranen worden in uw fles opgeborgen.' Als wij wenen om onze overleden vrienden, dan kijkt God vol medeleven toe. Hij eerbiedigt onze tranen, Hij verzamelt ze, want in zijn ogen zijn ze kostbaar. De Bijbel is hèt 'Boek der Tranen'. Jezus weent over Jeruzalem en over Lazarus. Tranen zijn belangrijk voor God. Op het einde der tijden zal hij ' alle tranen uit hun ogen wissen' (Apk 21,4). Zo de dood ons inderdaad tot tranen toe beroert, dan geloven we eveneens dat we niet wenen in een heelal dat geen zorg voor ons draagt. Tot zijn nieuwe bekeerlingen zegt Paulus: ' Wees niet bedroefd, zoals de

Op RTV Noord werd ik geïnterviewd over oorsprong en betekenis van Halloween, Allerheiligen en Allerzielen. Hieronder kan je  beide fragmenten van elk 3 minuten beluisteren.