Armoede bestaat. Ook al beseft een kind dat niet steeds


Armoede bestaat.

Kinderen beseffen het niet steeds. Gelukkig maar.

Ze dreigen er wel de prijs voor te betalen.


Reacties

Anoniem zei…
We vinden veel normaal dat er van alles en nog wat te koop is. Gelukkig kan ik nee zeggen als het niet nodig is en ja zeggen als ik denk dat het aanvullend kan zijn. Ik kan heel blij zijn met iets kleins en hoef niet mee te doen met het aanbod. Werkelijke armoede die je eenzaam maakt lijkt me afschuwelijk.Geestelijke armoede kan pijnlijk zijn voor allen en leven met minder financiele middelen kan ieder mens leren. Verschil is er en dat is op zich niet verkeerd. Bij ouders en opvoeders ligt een belangrijke taak rondom weerbaarheid, afgunst , gezonde voeding en buitensporige uitgaven. Samen delen heeft ook veel te zeggen.
20 november 2018 om 14:12
Anoniem zei…
Ik denk nu aan het vluchtelingen kind. Wat beseft deze, het ziet en ervaart en misschien kan deze het voelen van honger en koude benoemen zo ook hetgeen wat hij of zij mist. Volwassenen hebben de hoop In het politieke stelsel en de medemenselijkheid van hier en ginder.
20 november 2018 om 15:37
Anoniem zei…
Wie is armoedig? Op de slippers in de Griekse modder. Dankbaar voor de onzekere toekomst. Dan heb je een moedige geest , een vorm van innerlijke rijkdom dat gezien wordt als veerkracht.
20 november 2018 om 15:46
Een reactie posten

Meest gelezen

Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat?

Afbeelding
Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat? Ja dus. In de prachtige kerk van de Sint-Benedictusberg in Vaals is geen tabernakel.  De krypte onder de kerk is ingericht als één groot tabernakel. Maar in de eigenlijke kerkruimte (zie foto hierboven) is het Heilig Sacrament niet aanwezig.

Desgevraagd legde de abt me uit dat dit een bewuste keuze is, geïnspireerd door de liturgische vernieuwing van het Tweede Vaticaans Concilie. De aanwezigheid van Christus wordt gesymboliseerd door het altaar. Ook, uiteraard, door het gelovige volk, en dus in casu in het bijzonder de monniken die er dag in dag uit in samenkomen om te vieren en te bidden.

Weer iets bijgeleerd.
Meer lezen

Nikolaas Sintobin sj openhartig over zijn reactie op verkiezing paus Benedictus

Afbeelding
In onderstaande regels vertel ik, openhartig, hoe ik reageerde op de verkiezing van paus Benedictus XVI. En over het vervolg ... Het is het begin van een voordracht over hoe je meer van de Kerk kan houden. Deze tekst staat op de website vanCardoner, ons spiritualiteitstijdschrift.
"Wie van jullie herinnert zich nog wat je aan het doen was op 19 april 2005, omstreeks kwart voor zeven in de avond? Ik weet het nog als was het gisteren. Ik zat, samen met mijn medebroeders, gespannen voor de televisie. Er was net witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel gekomen. Kardinaal Medina kwam het balkon van de Sint-Pietersbasiliek op en sprak de rituele woorden: “Habemus papam.” Vervolgens kwam de naam van de opvolger van Johannes Paulus II: “Josephus Ratzinger.” Ik herinner met dit zo goed omdat er toen een ijskoude rilling over mijn rug liep: “Het is toch niet waar…” De pantserkardinaal, de rottweiler van God en andere bijnamen van de prefect van de Congregatie voor de geloofsleer…
Meer lezen

Latijnse liturgie in de eenentwintigste eeuw, kan dit eigenlijk nog?

Afbeelding
Deze week geef ik de jaarlijkse retraite aan de monniken van de Benedictusberg in Vaals. Een bijzondere ervaring vind ik het. Hun liturgie is zo goed als volledig in het latijn. Hun leefomgeving is dan weer, naar monastieke normen, hypermodern. Een onwaarschijnlijke combinatie. Of moet ik zeggen, heel katholiek? Tegengestelden die geen tegengestelden blijken te zijn. Wel wederzijdse verrijking.

Ik stel vast dat ik het niet alleen heel mooi vind. Het helpt mij ook om zelf tot stilte en innerlijkheid te komen. De combinatie van uitgepuurde liturgie én uitgepuurde architectuur doet zijn werk.

Laus Deo


Meer lezen