Dank
Aan elk huis in het dorp zie je aan het venster hun foto prijken. En aan de gevel van het dorpsschooltje waar ze wonen hangt de foto in reuzenformaat. De 4 laatste zusters van het klooster zullen weldra het dorp verlaten. De foto legt zonder woorden uit waarom deze vier dames hun moederklooster gaan vervoegen.
De pastoor wist me te vertellen dat de dankbaarheid van de mensen heel groot is. Tientallen jaren van dienstbaarheid, aanwezigheid, gebed, beschikbaarheid. “We zullen ze missen”.
Eigenlijk zijn ze onvervangbaar, die zusters. Gewone vrouwen. Met hun goede kanten en hun schaduwkanten. Uiteraard. Maar doorheen hun toewijding, eenvoud en trouw geloof, jarenlang, levende getuigen van Gods grote liefde.
Wat een geluk dat in dat dorp die dankbaarheid zo geuit kan worden.
Reacties