Markt
Als kind heb ik lang tijd een wel heel bijzondere voorstelling gehad van de partnerkeuze. Eens volwassen, zou ik op een goede dag naar een reuzegroot marktplein gaan. Daar liepen duizenden jonge mannen en vrouwen door mekaar. Het kwam er op aan om precies die ene vrouw te vinden die voor mij bestemd was. Het was me een raadsel hoe dat precies in zijn werk zou gaan. De inzet was groot. Immers, voor het kind dat ik was leed het geen twijfel dat het huwelijk een definief engagement was. En ook dat dit wel degelijk mogelijk was.De voorstelling, zo heb ik later tot mijn opluchting vastgesteld, stemde niet overeen met de werkelijkheid. Maar in mijn kinderlijke naïviteit had ik toch wel aangevoeld dat het aangaan en uitbouwen van een liefdesrelatie een daad van vrijheid is. En dus van verantwoordelijkheid.
Als je de hedendaagse film- en muziekproductie ziet, wordt vaak een heel ander beeld opgehangen: fatalistisch en deterministisch. De leefbaarheid en de duurzaamheid van de liefdesrelatie, gesteld dat er überhaupt sprake kan zijn van een perspectief op langere termijn, lijkt in hoge mate af te hangen van het toeval. Man en vrouw lijken wel gijzelaars te zijn van hun hormonen en andere niet beheersbare impulsen of toevalligheden. Er blijft weinig plaats over voor vrijheid en verantwoordelijkheid.
Binnen die context is het ideaal van het levenslange liefdesengagement bijna noodzakelijkerwijze gedoemd om een tragische uitkomst te kennen.
Reacties