Ware grootheid


Op donderdagavond, 10 juni 2010 heeft op het Sint-Pietersplein in Rome de grootste concelebratie uit de geschiedenis van de Kerk plaatsgevonden. 15.000 priesters uit de hele wereld hebben er, samen met de Paus, eucharistie gevierd nalv het afsluiten van het jaar van de priester.

In antwoord op een vraag van één van de aanwezige priesters heeft Benedictus XVI een indrukwekkende verklaring gegeven van de betekenis van het priestercelibaat. Theoloog Benedictus op zijn best.

Niet enkel voor de priesters. Maar voor alle gelovigen.

Het celibaat is een vooruitlopen op. We stijgen uit boven deze tijd en gaan naar de toekomst toe. Op zo’n manier dat we onszelf en onze wereld “voortduwen” in de richting van de verrijzenis, van de nieuwheid van Christus, van het nieuwe en ware leven. Het celibaat is dus een vooruitlopen op dat mogelijk wordt gemaakt door de genade van de Heer die ons tot Hem “aantrekt” in de richting van de wereld van de verrijzenis; het nodigt ons ononderbroken uit om onszelf te overstijgen, om het heden te overstijgen naar het werkelijke heden van de toekomst toe, die vandaag het heden wordt.

Hiermee komen we bij een heel belangrijk punt. Een groot probleem van het christendom in onze huidige wereld is dat we niet meer denken aan de toekomst van God: het heden van deze wereld lijkt te volstaan op zich. Wij willen enkel nog maar deze wereld, en leven in deze wereld. Door ons zo op te stellen sluiten we de poort naar de ware grootheid van ons bestaan. De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden. Het leven, beschouwd als een getuigenis van het geloof: wij geloven echt dat God bestaat, dat God iets te maken heeft met mijn leven, dat ik mijn leven kan funderen op Christus, op het toekomstige leven.”

Delen

Reacties

Anoniem zei…
Ik doe mijn best, maar eerlijk gezegd: ik zie het niet (meer)... Vooral niet omdat het om een "verplicht" celibaat gaat. Wat een kracht zou er niet uit spreken mocht het niet meer verplicht zijn!
Met alle respect voor diegene die het in deze moeilijke kerktijden beleven.
Anoniem zei…
Ik denk dat het celibaat toch niet "verplicht" is.Immers, niemand wordt toch "verplicht" om priester te worden. Volgens mij is celibaat dus ook nu nog een "vrije" keuze.
Anoniem zei…
De verplichte koppeling van priesterschap en celibaat heb ik nooit begrepen. Er zijn tal van argumenten: grotere beschikbaarheid, liefde voor iedereen...

Het citaat "De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden."
doet me de vraag stellen naar de ernst van het leven met zijn seksualiteitsbeleving? Ernst voor de volle 100%? Is het dan toch iets van een mindere orde (instinctief - dierlijk - kan niet anders omwille van de procreatie)
Anoniem zei…
De verplichte koppeling van celibaat en priesterschap heb ik nooit begrepen. Er zijn argumenten die ik begrijp zoals grotere beschikbaarheid..
Maar in het citaat: " De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden."
ervaar ik dat seksualiteit in het leven niet voor 100% ernstig wordt genomen. Het is nog niet het volle leven. Is het geen uitdaging om in dit leven de volheid te ervaren en op te sporen wetende dat er een wereld verderop ook ligt. De toekomstige wereld waar we deel zullen van uitmaken mag niet de ernst van deze wereld in de weg staan.
Anoniem zei…
Deze verdediging van het celibaat legt wel een erg sterk accent op het geestelijke leven (en transcendentie) ten koste van de lichamelijke realiteit in een materiële context. Is dit geen asymmetrie?

Bijkomend probleem:

Ieder denken schrijft zich in een tekst (discours). De tekst waarin de traditionele filosofie (en theologie) zich inschrijft is die van de metafysiek. Deze pretendeert echter geen tekst te zijn maar poneert het bestaan van een buitentalige realiteit (bv. God), die als fundament voor het denken geldt en garantie moet bieden op de juistheid van het denken. Voor semiotici is deze tekenexterne verwijzing echter ontoelaatbaar. Tekenexterne verwijzing richt zich niet op DE werkelijkheid, maar op een VOORSTELLING van de werkelijkheid (dus ook tekens). Tekenextern wordt gedemaskeerd als tekenintern.

Tweede opmerking:
Is het celibaat niet fundamenteel levensvijandig? Moet seksualiteit niet ten dienste staan van procreatie teneinde het ras te bestendigen en aldus de vegankelijkheid van het individu draaglijk te maken?

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj