Kruis

“Waken bij een stervende heeft iets spannend én iets rustig. Net als bij de Advent.” Een medebroeder maakte die bedenking bij het ontbijt, gisteren. Het was voorzien dat ik de voorbije nacht bij mijn vader zou waken. Ik keek er naar uit. Maar in de loop van de namiddag is vader stilletjes overleden, omringd door vrouw en kinderen.

Er is nu een andere rust. Een van verlossing en “het is volbracht”.

Ook de spanning is anders. En ook weer niet. Pijn én dankbaarheid, hoop én verdriet, liefde én gemis, eeuwigheid én vergankelijkheid.

Is dit niet de spanning van het kruis?


Delen

Reacties

Anoniem zei…
Dag Nikolaas,

Ik ben wel een beetje vertrouwd met je situatie - en toch ook niet, want elke beleving is zo persoonlijk. Toen mijn vader stierf, ook heel stilletjes, had ik het gevoel dat ik een amputatie ondergaan had, wat raar zal klinken voor mensen die hier nog niet door gekomen zijn.

Goede vriend, jij die er was toen de dingen niet goed zaten voor mij, weet dat ik je zal gedenken in gebed, ook je vader en andere nabestaanden....Ik ga trouwens volgende woensdag naar Lourdes met de zieken van het aartsbisdom....

Woorden baten zelden, en plannen staan al helemaal stil voor bepaalde dingen...Laat het rustig uitwerken...God, en de natuur, weten hier weg mee, wij niet....

Denis Boers.
8 augustus 2010 om 14:27
Anoniem zei…
Mijn deelneming, Nikolaas. Je bent in mijn gebed.
8 augustus 2010 om 14:37
kris zei…
In dankbaar gebed.
9 augustus 2010 om 16:08
Anoniem zei…
Hallo Denis, hier is je neef Ernest. Verontschuldiging voor de vreemde manier van kontakt zoeken, maar ik zou erg graag kontakt met jou hebben, al was het maar heel kort en bondig. Ik woon tegenwoordig in Bali, maar heb uit de familie begrepen dat pogingen om jou te vinden tevergeefs geweest waren.

Ik hoop dat je het goed maakt. Als 't kan, geef me dan een kattebelletje ! Mijn email is evh2806@gmail.com . Het allerbeste, Ernest.
30 januari 2013 om 07:53
Een reactie posten

Meest gelezen

"De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan" - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de eerste zondag van de Advent

Afbeelding
1ste zondag van de advent Jesaja 2, 1-5; Rom 13, 11-14; Mt 24, 37-44 Homilie Onlangs was ik in de Oude Abdij in Drongen voor een 3-daagse vormingssessie. Intussen al heel wat jaren geleden moesten we bij zulke sessies ‘s morgens voorzien in een wekdienst voor diegenen die geen wekker bij hadden. Dit is definitief voorbij. Intussen is er de mobiele telefoon en dus een wekfunctie die maakt dat je op het gewenste uur, met een harptoon of pianomuziek of nog een ander zoet geluid, wordt wakker gemaakt. In de tijd waarin Paulus zijn brief aan de Romeinen schreef waren die mobiele telefoons er nog niet. Het zou waarschijnlijk ook niet zo’n verschil hebben uitgemaakt. Want als Paulus schrijft “ Gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken ”, dan doelt hij duidelijk niet op het ’s morgens wakker worden. Wel wil hij zeggen dat de eindtijd is aangebroken. “ De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan ." Na duizenden jaren wachten, is de Messias gekomen. Voorgo...
Meer lezen

Vier redenen waarom ik houd van de Advent - Een overweging van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
1. Advent is voorbereiden Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld? Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de  wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen. Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker wordt naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vier weken lang voor te bereiden op Kerst en...
Meer lezen

Hoe op vruchtbare wijze een digitale adventsretraite doen? Uitleg door Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Wat is er typisch aan een digitale ignatiaanse retraite ? Hoe pak je dat aan? Hoe kan je daar zo mee bidden dat jij er echt iets aan hebt?  In deze video geef ik tal van tips: over het belang van het ritueel en de vaste duur, de "genadevraag" en de "samenspraak", waarin zo'n thuisretraite verschilt van huiswerk, het belang van de terugblik en nog heel wat andere zaken.  Klik hier om de video te bekijken  of klik op onderstaande afbeelding. Klik hier om je in te schrijven voor onze digitale adventsretraite "Als uw woord opengaat" of klik op onderstaande afbeelding. Dan ontvang je elke dag van de advent een gebedsmail.
Meer lezen

De weg van Maria - Leo Fijen in gesprek met Nikolaas Sintobin sj - Video

Afbeelding
In deze aflevering van Kloostergesprekken spreekt Leo Fijen met Nikolaas Sintobin SJ, Vlaamse jezuïet, schrijver en geestelijk begeleider. Nikolaas weet als geen ander hoe geloof en leven elkaar raken in de kleine momenten van aandacht, twijfel en vertrouwen. Dit gesprek is een voorbereiding op Advent en Kerstmis – een tijd van verlangen, stilte en verwachting. Nikolaas Sintobin nodigt uit om de weg van Maria te volgen: haar aarzeling, haar twijfel, haar worsteling, maar ook haar vreugde wanneer zij “ja” zegt tegen God. Hij laat zien dat geloof niet begint met zekerheid, maar met openheid; niet met weten, maar met bereidheid om je te laten roepen. Aan de hand van zijn nieuwste boek over tien markante Bijbelverhalen neemt Nikolaas ons mee in een geestelijke retraite: een weg naar innerlijke rust en vertrouwen. Een gesprek over roeping, overgave en de vreugde van het ja-woord dat alles verandert. Luister en laat je meenemen in de stille verwachting van Advent, op weg naar Kerst...
Meer lezen

Podcast-interview met Nikolaas Sintobin sj over "God zelf ontmoeten" en over de net uitgegeven "Bijbel" van de geestelijke begeleiding

Afbeelding
  In deze podcast ga ik in gesprek met Tom Mikkers over twee nieuwe boeken: Geestelijke begeleiding. Ignatiaanse wegwijzers voor het pastoraat , van de Amerikaanse jezuïeten Barry en Conolly en mijn eigen boek God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus , beide uitgegeven bij KokBoekencentrum. Ik vertel onder meer over de radicale omwenteling die de geestelijke begeleiding de voorbije decennia heeft ondergaan, en over waarom de geestelijke begeleider vooral dient te zwijgen. Wat mijn eigen boek betreft noem ik de voorwaarden opdat die persoonlijke ontmoeting met God kan plaatsvinden en wat zo'n ontmoeting concreet kan betekenen. Klik hier om te luisteren naar de podcast of op onderstaande afbeelding. Klik hier om deze boeken te bestellen
Meer lezen

Botsen om jezelf te worden ... Waarom straffen bevrijdend kan zijn (10/10)

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (10/10)   Vrijheid en autonomie groeien best binnen duidelijke structuren : duidelijke afspraken en regels in huis inzake opvoeding, eten, slapen gaan, vrije tijd, studeren, muziek, omgangsvormen, relaties …. Eigenlijk verlangen kinderen daarnaar. Structuur schept veiligheid, geeft identiteit, helpt om de chaos te overwinnen. De wet bevrijdt. Je kan pas op een verantwoorde wijze het risico van de vrijheid nemen, als er duidelijke structuren zijn. Dit laat toe op veilige wijze te botsen, en het is maar door te botsen en te experimenteren dat je een eigen identiteit kan opbouwen! Het kind durven sanctioneren betekent eigenlijk dat je het kind helpt om te leren omgaan met de beperkingen en dat je het zo helpt om te groeien in de vrijheid. Sanctie duidt aan – want laat voelen – waar de grens ligt. De straf  ...
Meer lezen

Waarom het sterfbed even heftig als ontroerend kan zijn - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag

Afbeelding
                                                                           Lucas 21, 5-19 Het sterfbed van iemand die we liefhebben, kan confronterend zijn. Soms is het ontroerend mooi. Er kunnen gevoelens zijn van diepe dankbaarheid en liefde. Tegelijk is er pijn, verdriet, omdat het afscheid zo nabij is. En ook om alles wat fout liep, onaf bleef of onuitgesproken. In die laatste momenten kan dat alles samenkomen. Het kan heftig zijn, verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid. Iets gelijkaardigs klinkt in de lezingen van deze zondag. Vooral in het evangelie volgens Lucas. We horen allerlei rampspoed langskomen: verwoesting, oorlog, ziekte, verraad, honger enzovoort. Maar tegelijk ook bijzonder bemoedigende en zorgende woorden. Die angstaanjagende beelden z...
Meer lezen