Grenzen

Ik zag het meteen aan de gelaatsuitdrukking van de jongen en van de oude dame. Het jongetje ging, verbaal, duidelijk over de schreef. Zo ook met zijn gebaren. Ze stonden in het portaal van een gebouw. Meteen na de feiten kwam – ik veronderstel - de vader van de jongen aan. Hij begon zijn zoon een uitbrander te geven. Deze laatste bond niet in maar verdedigde zich hevig.

Plotsklaps sprong het kind enkele meters opzij. Hij haalde zijn draagbare telefoon uit zijn broekzak en beantwoordde een telefoonoproep. Het beeld stond even stil. Alsof het een evidentie was. Niet enkel voor de jongen. Blijkbaar ook voor de vader. Na twee minuten werd de ruzie gewoon verdergezet.

Een half uurtje later moest ik een vergadering inleiden met een korte gebedstijd. Rustig en ingetogen, 20 seconden rockmuziek van een in een jas vergeten GSM incluis. Verschillende van de aanwezigen hadden hun zwart bakje naast zich liggen. Gedurende de vergadering verliet om de zoveel tijd de een of andere de kamer om met God weet wie een gesprek te voeren.

De mobiele telefonie verlegt grenzen. Ook van privacy, etiquette en efficiëntie. Het nieuwe evenwicht is nog niet gevonden.