Meer dan 10 jaar geleden
Het was meer dan 10 jaar geleden dat ik haar gezien had. De laatste keer, die ook de eerste was, was tijdens haar geloftenviering in Epinac (Bourgondië). Maar nu woont “petite soeur Mia” in een abdij in de Chartreuse. “Les petites soeurs de Bethléhem” – de zusters die ook een gemeenschap hebben in Opgrimbie, weet u wel – zijn kluizenaressen die in gemeenschap wonen. Het zijn strikt contemplatieve monialen die zich terugtrekken in de stilte. Elkeen woont in een aparte kluis Ze eten bijna altijd alleen, en slechts enkele malen per dag ontmoeten ze elkaar voor gemeenschappelijk gebed.
Zo radicaal als hun levensvorm is, zo
talrijk trekken ze jonge vrouwen aan. Deze tamelijk recente congregatie telt al
enkele tientallen gemeenschappen, verspreid over de hele wereld. In augustus
organiseren ze een stage van een hele maand voor geïnteresseerden. De zusters
verwachten zo maar eventjes 70 meisjes. Uit de hele wereld, weliswaar. Maar
toch, 70 is nog meer dan ze zelf verwacht hadden.
We hebben samen de eucharistie gevierd,
en daarna samen getafeld. Zoals 10 jaar geleden, bij de geloftenviering, viel
me ook deze keer de diepe vreugde op bij zuster Mia. Ook trouwens bij de
priorin die mij een rondleiding gaf.
Grote soberheid, eenzaamheid, stilte,
studie, eenvoudige handenarbeid en veel gebed. “Alles verwachten van Hem. Nu en in eeuwigheid”, zingt de psalmist.
Als je ertoe geroepen bent, is het duidelijk
een weg van leven en geluk. En als je niet tot zo’n leven geroepen bent – wat duidelijk
mijn geval is – dan is het op zich reeds bijzonder deugddoend te weten dat er zo’n mensen bestaan. Niet in
het minst omdat ze, gewoon door hun levend getuigenis, je bevragen op je eigen
keuzes en prioriteiten.
God zij dank.
.jpg)
Reacties