Hier vind je mijn homilie voor deze zondag.
33steZONDAG DOOR HET JAAR C
Mal 3,
19-20aPs 98 (97)2 Tess 3, 7-12Lc 21, 5-19
Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel
mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid
en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het
afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd
is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens
als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid.
Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder
in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over
verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we
er heel bemoedigende en zorgende woorden.
Die angstbeelden waarop Lucas ons
zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de Bijbel. Het zijn
dramatische en gewild confronterende voorstellingen die gebruikt…
Reacties