Hoe als gelovige omgaan met een heksenketel


Vandaag verschijnt onderstaande overweging op www.gewijderuimte.org.

We moeten wijs handelen, zoals God ons graag wil zien handelen. De vraag die wij ons moeten stellen is: ‘Wat ga ik doen vandaag?’ Naast mijn keyboard ligt een papier met een lange lijst van alle dingen die ik te doen heb. Ik werk in twee verschillende burelen en neem die lijst altijd met me mee. (Ik heb de lijst nog niet in mijn mobiele telefoon ingebracht – dit is één van de dingen op de lijst.) Die lijst is een mengeling van persoonlijke en professionele taken, boodschappen en grote projecten, dingen die dringend zijn of eventueel uitstel kunnen lijden, praktische taken en vage dromen. Deze lijst is de toekomst. ’s Morgens overloop ik de lijst en kies de taken uit die ik die dag wil doen. Dit is het wat we ook doen op het einde van het levensgebed:  een voornemen maken.


Maar het wordt vandaag niet wat je ervan verwachtte. Je baas wil je op een nieuw project zetten; mensen die beloofd hebben je te helpen, laten het afweten; iemand waarvan je sinds maanden niets meer gehoord hebt,  valt bij je binnen of belt je op; je wil een e-mail openen en ontdekt dat je plots alles moet laten vallen waarmee je bezig bent en dadelijk al je aandacht aan een ander probleem moet besteden; thuis zullen ze op je moeten blijven wachten; avondmaal en verdere plannen lopen in de war; en je zus belt je dan nog op met een vraag om een moeilijke gunst. Je hebt zo’n heksenketel niet in handen. Toch kan je er iets aan doen. Je kan kleine stappen zetten die maken dat je meer op één lijn komt te staan met Christus, Hij die in al deze dingen aanwezig is.


Jim Manney

Reacties

Anoniem zei…
Heel erg herkenbaar. Dank voor de heel concrete tips! Spijtig dat de laatste zin niet concreter en praktischer is uitgewerkt... Wordt misschien nog vervolgd?
Dank voor alles!
embh. zei…
ja, ik heb er geen naam voor, maar wat er gebeurt valt hier onder. Soms voel ij het aan en het blijkt te kloppen. GEEN GEHOOR. Alarm, maart het is te laat. En zo volgt de volgende, en nog een.
Jezus waarom. Er zullen meer volgen maar ik ben totaal leeg.
De dagen zijn zinloos. Geen vrolijk telefoontje, geen klachten.
Voor het eerst laat ik alles liggen.
God help me op gang, mensen wachten op me.
Anoniem zei…
ik begrijp de laatste zin zo : als we met 'aandacht' en 'toewijding' ingaan op wat van ons op dat ogenblik gevraagd wordt, verschuift ons ego wat naar de achtergrond en komt datgene (diegene) wat (die) onze aandacht vraagt op de voorgrond, we geven 'gehoor' aan dit ogenblik. Niet wat ik 'plan' is belangrijk, maar mijn 'antwoord' (in de zin van 'actie') op wat zich op dit ogenblik aan mij voordoet. Door mijn bewuste (grotere) beschikbaarheid voor de ander (of gewoon het huidige moment), geeft het mij meer vreugde en vrede en minder frustratie dat mijn planning in het honderd loopt. Ik denk dat je zo God meer toelaat tot jou te komen.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj