Paus Franciscus is jezuïet. Hoezo?
Onlangs verscheen in Ignis Webmagazine een bijdrage van Mark Rotsaert sj over de voorbije Synode over het gezin. Hieronder een uittreksel waar in Mark Rotsaert sj ingaat op de typisch jezuïtische/ignatiaanse dimensie van de aanpak van Paus Franciscus.
… Paus Franciscus is jezuïet. Wat hij met de synode op gang
heeft gebracht is een proces van wat de jezuïeten ‘onderscheiding
der geesten’ noemen. Belangrijk in zo’n proces is het luisteren naar
de realiteit: wat leeft er in de Kerk? Paus Franciscus had heel duidelijk
gemaakt dat het een open synode moest worden waar ieder vrij zijn mening kon
uiten. En dat is het ook geweest. Het was de eerste synode sinds het Tweede
Vaticaans Concilie waar er zo’n openheid was, een openheid waarvan de paus de
garant was.
Na het luisteren naar de realiteit is er een volgende stap:
luisteren naar de innerlijke bewegingen die men ervaren heeft bij het
luisteren. Dit is een stap die moeilijker ligt dan de eerste stap. Dat is ook
gebleken op de synode. In zijn slottoespraak
maakt de paus daar een duidelijk allusie op. …
Maar op het einde van zijn slottoespraak laat paus
Franciscus duidelijk horen dat híj de paus is en niemand anders. En zich
baserend op het kerkelijk recht heeft hij goed laten verstaan dat hij na de
volgende gewone synode beslissingen zal nemen en dat hij dat recht heeft.
Sterke taal. En iedereen heeft het gehoord én begrepen. Een
onderscheidingsproces eindigt met een beslissing.
.jpg)
Reacties