Nikolaas Sintobin sj: de sleutelmomenten uit mijn leven





Onlangs werd ik geïnterviewd voor "Visie", het ledenblad van de EO. Hieronder enkele uittreksels.

Je gaat zelf jaarlijks acht dagen de stilte in. Wat brengen die jou?


“In die dagen kan ik mijn antennes weer richten, door meditatie en gebed bij een geopende bijbel. Drie keer heb ik in de stilte heel intense Godservaringen gehad. Bij elkaar opgeteld, in pakweg 25 jaar, misschien een uur. Altijd op sleutelmomenten, als ik voor een keuze stond, zoals in de abdij van Leffe. Maar heel kostbaar: een zeer sterk vreugdegevoel, nauwelijks in woorden te vatten. Misschien zal ik dit nog eens ervaren, misschien niet.” Hij schiet in de lach. “Liever wel, natuurlijk!”

Reacties

Johanna zei…
Wat een bijzondere genade, niet? Dat God je laat ervaren dat Hij er is voor jou, met onvoorwaardelijke liefde, voor jou heel persoonlijk! Minstens zo'n grote genade is, dat jij, Nikolaas, het uithoudt in die lange tussenperiodes dat je niet zulke sterke ervaringen hebt van Gods heel bijzondere, persoonlijk liefde voor jou! Zijn allebei dit soort levenssituaties niet even wonderlijk? Niet even wonderschoon?!
29 maart 2015 om 20:32
Een reactie posten

Meest gelezen

Het kritieke moment van het gebed

Afbeelding
Schrijvers over het geestelijke leven zijn het erover eens dat het kritieke moment in het dagelijkse gebed de eerste minuut is: het plaatsen van onszelf in Gods nabijheid. Hier wordt de stemming en de spirit van je  hele gebed bepaald. In zijn boek ‘Hoe bidden?’ verwoordt Bernard Basset sj dit kritieke moment zo: ‘Ik moet stoppen met waaraan ook te denken én mijzelf in Gods nabijheid plaatsen, mij ervan bewust worden dat Hij bij mij is daar waar ik ben.’ Joggers starten hun hobby iedere dag op dezelfde wijze: zij beginnen met strekoefeningen en bereiden zich daarbij mentaal voor op hun ‘fysieke oefening’.  Mensen die bidden, beginnen hun dagelijkse ‘geestelijke oefening‘ook op een vaste wijze.  Een manier is bijvoorbeeld het volgende gebed te zeggen, langzaam en vanuit het hart: Vader, gij hebt mij geschapen,
          en gij hebt mij met een bepaalde bedoeling hier op aarde gezet Jezus, gij zijt voor mij gestorven,
          en gij hebt mij opgeroepen uw werk te voltooien. Heilige Geest, …
Meer lezen

De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is

Afbeelding
Een van de diepste vragen van het mensenhart is de vraag naar waardering. Iedere mens wil gewaardeerd worden. Dit betekent niet dat iedereen van anderen wil horen hoe goed hij wel is. Ongetwijfeld is dat verlangen er ook, maar dat is niet het diepste. We zouden kunnen zeggen, dat iedere mens verlangt bemind te worden. Maar dat is ook dubbelzinnig.
Er zijn zoveel soorten liefde als er soorten bloemen zijn. Voor sommige mensen is liefde iets hartstochtelijks; voor anderen is het iets romantisch; voor weer anderen is liefde iets louters seksueels. Er is echter ook een diepere liefde, de liefde van de aanvaarding. Iedere mens hunkert er naar aanvaard te worden, aanvaard zoals hij is. Niets in een mensenleven is van zulke langdurige en noodlottige uitwerking als de ervaring niet volledig aanvaard te zijn.

Piet van Breemen sj
Meer lezen

Waarom is het Pinksterfeest zo belangrijk? - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie voor Pinksteren 
Handelingen 2,1-11  1 Corinthiërs 12,3b-7.12-13   Johannes 14,15-16.23b-26
Vandaag vieren we het einde van de paascyclus: eerst veertigdagentijd, Goede Week en Paasfeest, vorige week Hemelvaart en vandaag het Pinksterfeest. We zijn het gewoon. Het komt elk jaar terug. Nochtans is het, op zijn zachtst gezegd, een vreemde aaneenschakeling: een doorgoed Menswordt tijdens een schijnproces veroordeeld en wordt op een wreedaardige wijze ter dood gebracht. Zijn volgelingen laten Hem in de steek. Na enige tijd blijkt dat Hij opnieuw leeft. Geleidelijk aan vatten zijn voormalige vrienden en vriendinnen terug moed en beginnen opnieuw gemeenschappen te vormen. Af en toe ontmoeten zij hun verrezen Heer, maar ze hebben het moeilijk om Hem te herkennen. Toch geven die ontmoetingen hen moed en kracht. En als ze dan geleidelijk aan ervan overtuigd beginnen te geraken dat Jezus terug leeft, stijgt Hij op naar de hemel en verdwijnt voorgoed uit hun midden. Nog zo iets eigenaardig…
Meer lezen

Hemelvaart: waar gaat dat eigenlijk over?

Afbeelding
Met de Hemelvaart komt een einde aan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus onder de mensen. Er is weliswaar nog de aanwezigheid van de Heer in de Eucharistie. Maar het tijdperk van de bijzondere lijfelijke aanwezigheid van de Zoon wordt definitief afgesloten door de Hemelvaart.
In de dynamiek en de logica van  de heilsgeschiedenis, beantwoordt de Hemelvaart onmiskenbaar aan de incarnatie/menswording: de Zoon is nedergedaald naar de aarde. Hij heeft er een bepaalde tijd verbleven. Hij is gestorven en is vervolgens verrezen. Het opstijgen naar de hemel betekent dat Hij teruggekeerd is “naar waar Hij eerst was” (Joh 6, 62). De Verrezene is nu definitief terug bij de Vader. Hij is opnieuw “tot Gods majesteit verheven”(Joh 7, 39),  “aan de rechterhand van God. (Mc 16, 19) De vroegere toestand van de gewone aardse nabijheid is voorbij.  Of zoals Jezus het uitlegt aan Nikodemus: “Er is toch nooit iemand opgestegen naar de hemel behalve degene die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon?”
…
Meer lezen