Nikolaas Sintobin sj: de sleutelmomenten uit mijn leven





Onlangs werd ik geïnterviewd voor "Visie", het ledenblad van de EO. Hieronder enkele uittreksels.

Je gaat zelf jaarlijks acht dagen de stilte in. Wat brengen die jou?


“In die dagen kan ik mijn antennes weer richten, door meditatie en gebed bij een geopende bijbel. Drie keer heb ik in de stilte heel intense Godservaringen gehad. Bij elkaar opgeteld, in pakweg 25 jaar, misschien een uur. Altijd op sleutelmomenten, als ik voor een keuze stond, zoals in de abdij van Leffe. Maar heel kostbaar: een zeer sterk vreugdegevoel, nauwelijks in woorden te vatten. Misschien zal ik dit nog eens ervaren, misschien niet.” Hij schiet in de lach. “Liever wel, natuurlijk!”

Reacties

Johanna zei…
Wat een bijzondere genade, niet? Dat God je laat ervaren dat Hij er is voor jou, met onvoorwaardelijke liefde, voor jou heel persoonlijk! Minstens zo'n grote genade is, dat jij, Nikolaas, het uithoudt in die lange tussenperiodes dat je niet zulke sterke ervaringen hebt van Gods heel bijzondere, persoonlijk liefde voor jou! Zijn allebei dit soort levenssituaties niet even wonderlijk? Niet even wonderschoon?!
29 maart 2015 om 20:32
Een reactie posten

Meest gelezen

Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat?

Afbeelding
Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat? Ja dus. In de prachtige kerk van de Sint-Benedictusberg in Vaals is geen tabernakel.  De krypte onder de kerk is ingericht als één groot tabernakel. Maar in de eigenlijke kerkruimte (zie foto hierboven) is het Heilig Sacrament niet aanwezig.

Desgevraagd legde de abt me uit dat dit een bewuste keuze is, geïnspireerd door de liturgische vernieuwing van het Tweede Vaticaans Concilie. De aanwezigheid van Christus wordt gesymboliseerd door het altaar. Ook, uiteraard, door het gelovige volk, en dus in casu in het bijzonder de monniken die er dag in dag uit in samenkomen om te vieren en te bidden.

Weer iets bijgeleerd.
Meer lezen

Nikolaas Sintobin sj openhartig over zijn reactie op verkiezing paus Benedictus

Afbeelding
In onderstaande regels vertel ik, openhartig, hoe ik reageerde op de verkiezing van paus Benedictus XVI. En over het vervolg ... Het is het begin van een voordracht over hoe je meer van de Kerk kan houden. Deze tekst staat op de website vanCardoner, ons spiritualiteitstijdschrift.
"Wie van jullie herinnert zich nog wat je aan het doen was op 19 april 2005, omstreeks kwart voor zeven in de avond? Ik weet het nog als was het gisteren. Ik zat, samen met mijn medebroeders, gespannen voor de televisie. Er was net witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel gekomen. Kardinaal Medina kwam het balkon van de Sint-Pietersbasiliek op en sprak de rituele woorden: “Habemus papam.” Vervolgens kwam de naam van de opvolger van Johannes Paulus II: “Josephus Ratzinger.” Ik herinner met dit zo goed omdat er toen een ijskoude rilling over mijn rug liep: “Het is toch niet waar…” De pantserkardinaal, de rottweiler van God en andere bijnamen van de prefect van de Congregatie voor de geloofsleer…
Meer lezen

Latijnse liturgie in de eenentwintigste eeuw, kan dit eigenlijk nog?

Afbeelding
Deze week geef ik de jaarlijkse retraite aan de monniken van de Benedictusberg in Vaals. Een bijzondere ervaring vind ik het. Hun liturgie is zo goed als volledig in het latijn. Hun leefomgeving is dan weer, naar monastieke normen, hypermodern. Een onwaarschijnlijke combinatie. Of moet ik zeggen, heel katholiek? Tegengestelden die geen tegengestelden blijken te zijn. Wel wederzijdse verrijking.

Ik stel vast dat ik het niet alleen heel mooi vind. Het helpt mij ook om zelf tot stilte en innerlijkheid te komen. De combinatie van uitgepuurde liturgie én uitgepuurde architectuur doet zijn werk.

Laus Deo


Meer lezen